Eimreiðin - 01.01.1909, Side 45

45
að hann ætlast til, að hún þakki sér með einu augnatilliti, en hún
lítur ekki upp.
En Márits stekkur upp úr sæti sínu. Hann faðmar föður-
bróður sinn að sér, og ræður sér ekki fyrir kæti. »Anna María,
því þakkar þú ekki föðurbróður mínum? Pú verður að klappa
honum, Anna María. Laxá er fegursti bletturinn á jarðríki. Nú,
Anna María!«
Nú lítur hún upp. Augun eru tárvot; og gegnum tárin lítur
hún á Márits, og skín angist og ásökun úr augum hennar. Að
hann skuli vera svona blindur, að hann skuli vera að leika sér að
eldinum! Svo snýr hún sér að Theódór námueiganda, en ekki
jafn feimnislega og barnslega og hún er vön, heldur er einhver
tignarblær á fasi hennar, er minnir á píslarvott eða á handtekna
drotningu.
Hún segir aðeins: xþér gjörið of mikið fyrir okkur«.
Svo er þá alt klappað og klárt, samkvæmt því er samvizkan
fyrirskipar. Um það er engum blöðum að fletta. Hann hefur ekki
svift hana traustinu á manni þeim, er hún elskar. Hún hefur ekki
komið upp um sig. Hún er þeim manni trú, er hefur kosið sér
hana til eiginkonu, enda þótt hún sé ekki annað en fátæk stúlka,
uppalin í lítilli bakarabúð í smágötu.
Vagninn má koma að dyrunum, ferðataskan er brátt til reiðu,
sömuleiðis nestiskarfan.
Theódór námueigandi stendur upp frá borðum. Hann gengur
út að glugganum. Upp frá þeirri stundu, er hún leit til hans
með tárin í augunum, er hann viti sínu fjær. Hann er öldungis
frá sér numinn, getur með naumindum stilt sig um að taka hana
í faðm sér og hrópa til Máritsar að koma nú og ná henni frá sér,
ef hann geti.
Hann stingur höndunum í vasana. Pað er líkt og sinateygjur
í kreptum hnefunum.
Á hann að lofa henni að láta á sig hattinn, kveðja námu-
stjórafrúna?
Nú er hann aftur á ströndinni á Naxos, og ætlar að stela
ástmey sinni. Nei, ekki vill hann stela henni. Pví getur hann
ekki sagt heiðarlega og blátt á fram: Eg er meðbiðill þinn,
Márits. Unnusta þín verður að velja um okkur. Pið eruð ekki
gift. Pað er ekki glæpur að reyna að ná henni frá þér. Gættu
hennar vel. Eg ætla að berjast til þrautar.