Eimreiðin - 01.01.1913, Blaðsíða 22
22
óhæfa til að framkvæma þetta skyldustarf sitt, en ýmsir smákvill-
ar, t. d. taugaveiklan, blóðskortur og annað þessháttar, geta það
alls ekki, og konunni ætti að vera svo ljós þessi skylda, sem
á henni hvílir, að hún vilji eitthvað á sig leggja, til þess að inna (
hana af hendi.
7. Hvaða mataræði á bezt við barnið, ef móðirin
mjólkar ekki nóg?
Mjólki konan lítið fyrstu vikuna eftir barnsburðinn, er mjög
algengt, að barnið sé tekið af brjósti fyrir fult og alt, og því
fenginn peli með kúamjólkurblöndu, sumstaðar með tómum rjóma,
til þess að fita barnið og gera það sællegt; sé það gert, verður
barninu ilt í maganum af rjómanum, og það fitnar lítið, og fer því
öðruvísi en ætlað er. Pað er algjörlega rangt, að svifta barnið
brjóstamjólkinni, ef hún er nokkur, nema brýna nauðsyn beri til;
því betri er hálfur skaði en allur. Sé konan hrædd um, að barn-
ið fái eigi nóg, og hafi sú skoðun hennar við rök að styðjast, þá
á hún um fram alt að láta barnið sjúga sig, en gefa því pela
með, því að á þann hátt verður barnið nokkurs aðnjótandi af f
þeirri hollustu, sem brjóstamjólkin hefur. Petta kallast blandað
mataræði, á frönsku Allaitement mixte, og hefur það þann mikla
kost, að það er að hálfu leyti náttúrlegt.
8. Ónáttúrleg fæða. *
Geti konan einhverra orsaka vegna eigi haft barn sitt á
brjósti, verður að gefa því aðfengna fæðu; vanalega er kúamjólk
notuð í stað konumjólkur, og hefur áður verið drepið á. að hún
getur aldrei orðið jafngildi móðurmjólkurinnar, né nein önnurfæða;
öll sú fæða, sem barni er gefin og eigi er úr brjósti móðurinnar,
er nefnd ónáttúrleg.
Nýfædd börn þola eigi tóma kúamjólk, því að hún er ofur-
efli meltingarfærum þeirra, og því verður að breyta samsetning
hennar, áður en hún er gefin barninu. Fjöldi aðferða hefur verið
notaður til þessa, því menn hafa verið að spreyta sig á, að finna
»lífsins vatn« handa börnunum; menn hafa haldið, að eigi þyrfti
annað til, en að gera efnahlutföll kúamjólkur eins eða sem líkust
konumjólk, því að þá væri gátan ráðin; nú vita menn, að refarnir
hafa verið hér til einskis skornir, og skulu hér því nefndar þær
aðferðir, sem bezt hafa reynst, en hinum slept, sem þýðingarlitl-