Eimreiðin - 01.01.1913, Blaðsíða 54

54
»Rennur BYLGJA1 úr djúpum dölum, leitar út að ÆGI svölum,
dreifða rósum bakka flýr, aftur þaðan hún ei snýr.«
Já, það er nú stundum, en ekki alténd. Hún hefir það til að
snúa aftur og heilsa upp á hann KALDBRYNNI (fossinn) frænda
sinn, eins og sjá má á myndinni hérna, sem tekin er af fossinum
í Hofsá í Álftafirði, og er því jafnfullkomin sönnun fyrir því, að
til eru íslenzkar ÚNDÍNUR, eins og ljósmyndir andatrúarmanna
fyrir tilveru anda— »því ekki lýgur ljósmyndavélin!« Peir menn
hafa og jafnan til verið, er séð hafa ÚNDÍNUR. Fornmenn þektu
þær vel og nefndu þær ÖLDUR, BYLGJUR, ÆGIS DÆTUR
eða ÆGIS MEYJAR og mörgum fleiri nöfnum. Við þær á Óðinn
í Vegtamskviðu (12), er hann spyr:
Hverjar eru þær meyjar, ok á himin verpa
er at muni gráta hálsa skautum?
Og í gátum Gestumblinda segir svo:
Hverjar eru þær brúðir, harðan beð hafa þær,
er ganga brimserkjum í enar hvítföldnu.
ok eigu eptir firði för ; ok leika í logni fátt?
1 = Úndína, sem þýðir bylgja, alda, vatnadís.