Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1913, Blaðsíða 9

Eimreiðin - 01.01.1913, Blaðsíða 9
9 ina, og þar erum við heldur en ekki hreyknir, íslendingar. Höfuð- staðurinn okkar skríður krökur af ungu fólki ofan úr sveitum, sem hefur hér vetursetu til að >ganga í skóla«, og enginn þykir leng- ur vel upp alinn í bændabygðum, ef hann hefur ekki farið til Reykjavíkur, »til að fullkomna sig«, eða þá til annarra landa. fað er gamalt orðtak hér á landi, að heimskt sé heimalið barn. Pað hefur jafnan þótt frami, að komast út yfir pollinn. í fornöld fóru allir höfðingjasynir utan til að leita sér fjár og frægðar. Á eymdarárunum varð fátt um utanferðir; það voru embættismennirnir einir, sem þá fóru, og svo þjófar og bófar, sem voru sendir á Brimarhólm, en þeir þóttu líka hefðarmenn, þegar þeir komu heim aftur »úr siglingunni«. Nú á dögum er annarhver maður »sigldur«, þeirra sem orð fer af. Pið megið nú ekki skilja orð mín á þá leið, að ég efist um nauðsyn og nytsemi skólanna og alls þessa mikla lærdóms. Síð- ur en svo sé. Fróðleiksfýsnin er eflaust ein hin háleitasta eðlis- hvöt manneskjunnar. Hún er undirrót allra framfara. Vóxtur og viðgangur mannkynsins er henni að þakka. Ljós vísindanna vermir og lífgar anda mannsins, eins og himinsólin vermir og lífgar líkama hans. Hún er því ofurskiljanleg þessi allsherjartrú nú á dögum, að gott uppeldi sé alt hið sama og mikill lærdómur eða »góð ment- un«, og það öll nauðsynin, að »menta börnin vel«. En ég get þó ekki hætt við svo búið. Efasemdirnar eru eftir. Peim verð ég líka að lýsa. Pað má vera, að margir þekki þær ekki, en mér hafa þær valdið miklum ahyggjum. Hver er þá efinnf Hann er sá, að ég — og ýmsir mér meiri — efast um al- mætti mentunarinnar. Ég efast um, að mentunin fái frelsað mannkynið úr öllum þess miklu bágindum, sem þið þekkið svo vel. Eg efast líka um það, að mentunin ein megni að frelsa mannkynið úr þeim kynspillingarhættum, sem yfir því vofa, og þær eru nú bæði meiri og fleiri, en nokkru sinni síðan sögur hóf- ur hófust. Pað er fljótsagt, hvernig ég hef komist í þennan vafa. Hver þjóð á sér einhverja þá menn, sem fást við að leita uppi nýjan fróðleik. Pá köllum við vísindamenn.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.