Eimreiðin - 01.01.1913, Blaðsíða 51

5i
Fjórar sonnettur.
I. RAUÐA RÓSIN.
Við sitjum tvö við bikarþakið borð,
og brjóst þitt vaggar rós í hljóðum draumi,
því sitt og hvað er vakið víns af straumi,
sem varir aldrei móta fá í orð.
Við sitjum ein í hallar hreifum glaumi
og hjörtun njótast — brjóta hverja skorð.
Við heyrum ekki hljóðfæranna morð
á haydnsku lagi. Skjálf, en laus af taumi,
mín hendi grípur blómið þér af barmi
og ber að vörum mínum. Ilmsins veig
ég drekk í kossi — legg svo blóm á borðið
og loka augum —: Seg nú síðsta orðiðl —
Og sé, er upp ég lít, með bros á hvarmi
mey kyssa rós. Við drekkum trygðateig.
II. VIÐ VARIR PÍNAR —
Við varir þínar dvelja draumar mínir.
Eg drekk í sælum kossi anda þinn
sem dumbrautt vín og áfengt, munnur minti
er mætir þínum. Bros þitt sérhvert tínir.
mitt auga hrært, og hjarta mínu sýnir
og hrósar sigri — líkt og komi inn
úr mónum barn með berjaaskinn sinn
og bláan munninn. Hvítir lófar þínir
mér strjúka sorg af enni sérhvert kvöld —
sem sólin bregði geislavæng á jörð
og fægi burtu skuggans kalda kvíða.
3*