Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1915, Blaðsíða 14

Eimreiðin - 01.01.1915, Blaðsíða 14
M upphæö eins og ég tók, heldur margfalt meira, og æru mína og mannorð í ofanálag? Hver gerir þaö? — Það gerir pjób- félagii. í’jóðfélagið skipar: Sá, sem tekur líf annars manns, skal missa líf sitt. Nú tek ég líf annars manns, — en hver tekur þá mitt líf? Aftur: þjóíifélagib. Manni verður að freistast til að halda, að þjóðfélagið brjóti hér sín eigin lög. Pví verði einhverjum siðferðislega bækluðum einstaklingi á, að fremja einhvern glæp, þá er samskonar glæpur framinn á honum — eða ennþá verri. Líkir þá þjóðfélagið eftir honum? Eru þá siðferðislega vanaðir einstaklingar fyrirmynd þess í þessum efnum ? Mönnum gæti virzt, að svo væri. Nú kynni einhver að segja: Veit ég vel, að hegningarað- ferðin er óheppileg og óréttlát, en hvað eigum við þá að gera, til að bæta úr því? Því er fljótsvarað: burt með líflátsdóminn; gerum gagngerðar umbætur á betrunarhússvistinni og afleiðingum hennar. Við vitum vel, að t. d. morð er altaf afskaplegur glæpur, og stundum stórhryllilegur; en við vitum líka jafnvel, að ekkert hjálpar, þó morðinginn sé líflátinn, eins og gert er ráð fyrir í lögunum. Pess vegna eiga þau ákvæði ekki að vera til. Við vitum líka vel, að betrunarhússvistin, eins og hún er nú, hjálp- ar' ekki heldur. Þess vegna verður að endurbæta hana frá rótum. Og ég get ekki séð, að nokkurt réttlæti geti verið í því, að hneppa menn í fangelsi, sé þar ekki gert alt, sem unt er, til að hjálpa þeim. Ef einhver segði nú sem svo, að þeir væru nú svo fáir, sem kæmust undir vönd hegningarlaganna, hér hjá okkur, að ekki tæki því, að gera stórbreytingar á fangelsisvistinni, væri því að svara, að þó ekki væri nema einn maður á ári, sem yrði fyrir núverandi hegningaraðferð, væri breytingin samt jafn-sjálfsögð; enda aldrei hægt að segja fyrirfram, hve margir kunna að brjóta lög, sem hegningu varða. Og einmitt vegna þess, að fátt er um glæpi hér, eru miklu meiri líkur til, að unt væri að láta þá hverfa að mestu leyti, væri vel á haldið. Én aðrar þjóðir stórbreyta ekki fangelsum sínum, segði ein-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.