Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1915, Blaðsíða 22

Eimreiðin - 01.01.1915, Blaðsíða 22
22 svo við hverja jurt, sem kyrkingur kemur í, hvort sem hann er mikill eða lítill; og árangurinn verður altaf hinn sami. Ekki altaf iafnauðfenginn, en undantekningarlaust hinn sami á endan- um. Garður minn verður þéttvaxinn og skellulaus, hreinn og blómríkur. Eg er þá góður garðyrkiumaður og hefi fögnuð af starfi mínu. Petta er líking hegningaraðferðar þjóðfélagsins, eins og hún ætti að vera, og eins og gert er ráð fyrir hér að framan. Já, kynni nú einhver að segja, þetta er nú bara líking; hér er verið að tala um jurtir, en ekki menn. Víst er svo. En hvað erum við mennirnir? Erum við ekki nokkurskonar jurtir, allir runnir af sömu rót, en ójafnt þroskaðir, og þess vegna ekki allir með jafnauðsæjum vaxtarskilyrðum, hreinleikahneigð og uppþrá? Erum við ekki samferðamenn, sem allir hafa heitið ferðinni upp á sama háa fjallið? Ekki allir jafnreyndir fjallgöngu menn, og því ekki allir jafnfótvissir. Mundi það nú ekki tefja fyrir för okkar, að vera að eltast við hvern félaga okkar, sem kynni að hrasa, til þess að sparka í hann? Við getum svo ekki, hvort sem er, gert hvorttveggja í einu: haldið sjálf áfram ferðinni, og sparkað í félaga okkar. Er þá ekki bezt, að beygja sig niður að félaga sínum, reisa hann á fætur og styðja hann, meðan hann er að ná sér svo eftir fallið, að hann geti gengið óstuddur, og halda svo áfram ferðinni, eins og ekkert hafi í skorist. Mundi ekki fjallgangan þá fyrst fara að ganga greiðlega, hjalla af hjalla, og brún af brún, upp í hreinna og hreinna andrúmsloft, meira sólskin og frjálsara víðsýni, unz við finnum, að við erum komin inn í »nóttlausa voraldar veröld, þars víðsýnið skín«. Pað held ég. Og það er föst sannfæring mín, að með gerbreytingu hegn- ingaraðferðarinnar stigi þjóðfélag okkar eitt hið allra nauðsynleg- asta spor í áttina til þess, að á milli hinnar hásæjustu hugsjónar, dýpsta skilnings, og jafnt hins minsta sem hins mesta verks, geti myndast fullkomið samræmi. Og einmitt það, held ég, að sé fyrsta skilyrðið til þess, að þjóðfélagið geti vaxið og lyfst hærra og hærra í mildi,
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.