Eimreiðin - 01.01.1915, Síða 60

6o
»í*etta er satt!« hrópaöi séra Keli með bylmingsrödd og
færðist í aukana. sÞetta er satt og meira til. Pið lesið blöðin
daglega og sjáið lygarnar, sem þar standa — oft með feitasta
letrinu. táð sjáið saklausa menn lagða í einelti með lygum og
rógi og æruleysis níði. Pið sjáið góð fyrirtæki nídd og rægð og
svívirt. Þið sjáið bækur rægðar og níddar, listaverk út ötuð af
öfund og illgirni, góðan málstað fótum troðinn, góðan tilgang
gerðan tortryggilegan, góðum mannsefnum sparkað úr vegi fyrir
argvítugum lubbum, sem hafa það eitt sér til ágætis, að fylgja
ykkur í stjórnmálunum, smala fyrir ykkur við kosningar eins og
seppar. Þið sjáið fánýtum, jafnvel einskisverðum verkum hælt
og hossað til skýjanna af flokksfylgi. Pið sjáið argasta hégóma
og leikaraskap vaggað í lofi og dálæti, fölsku lygagliti vafið utan
um margt það, sem er einskisvert og jafnvel skaðlegt. Þið sjáið
þessar lygar stíga eins og eim upp af hverri síðu í blöðunum
ykkar, hverri smáfrétt, hverri auglýsingu, hverri feitri fyrirsögn
— rétt að segja hverri prentaðri línu, og leggja sig eins og glitr-
andi móðu yfir alla hugsun á landinu, eitrandi alla æsku, spill-
andi öllu sakleysi og villandi alla, bæði unga og gamla. Á alt
þetta horfið þið aðgerðalausir — af því að vinir ykkar og
kunningjar og flokksbræður eiga einhvern hlut að máli og — af
því að þið sjálfir eruð fyrir löngu orðnir samdauna og með-
sekir.«
Einn af prestunum, hár maður og tígulegur, gekk fram fyrir
grindurnar til séra Kela, lagði hendina með hægð á öxlina á
honum og mælti góðlega:
»Er nú ekki nóg komið, Keli minn? Viltu nú ekki gera það
fyrir mig, að hætta og fara út, svo að við getum haldið áfram
störfum okkar?«
Séra Keli hratt af sér hönd hans reiðulega og svaraði með
miklum rosta:
»Nei, það er ekki nóg komið, og ég fer ekki héðan, fyr en
ég hefi sagt það, sem mér býr í brjósti.«
Presturinn stóð um stund hjá honum, eins og til að vita,
hvort hann sefaðist ekki og gegndi sér. Þegar hann sá, að von-
laust var um það, gekk hann aftur inn fyrir til félaga sinna og
brosti kímilega.
Fundarstjórinn hringdi bjöllu sinni og mælti hátt: