Eimreiðin - 01.05.1915, Síða 17

93
Æskuminningar.
(Framhald.)
Eftir ÖNNU THORLACIUS.
Ég hefi verið beðin að halda áfram æskuminningum mínum, bæði
frá Vesturheimi og hér heima. í Winnipeg á ég frænda, sem heitir Jón-
as Daníelsson, og erum við bæði systra og bræðrabörn. Við erum alin
upp að mestu á sama heimili, og var altaf vel til vina. Höfðum við
haldið áfram að skrifast á, eftir að hann fór til Vesturheims, en nú í
4 ár hafði ég engin skeyti fengið frá honum, og var því farin að
halda, að hann væri dáinn. En nú fyrir skömmu fæ ég bréf frá
honum, og lofar hann þar guð fyrir, að ég sé lifandi, og segist hafa
séð það í Eimreiðinni. Þakkar hann mér mikillega fyrir þessar æsku-
minningar, sem hann kannist svo vel við, þar eð hann hafi oft verið
viðstaddur, er þær gerðust.
MEÐFERÐ UNGBARNA, BARNAUPPELDI O. FL.
Já, hann Jónas, sem var heitinn eftir honum Jónasi sál. kaupmanni
á ísafirði, er var bræðrungur feðra okkar, — ég man það, þegar hann
fæddist. Það var kl. 4 á jólanóttina, að ljósmóðir mín var sótt upp
að Kverná, næsta bæ við Grundarfjörð, örskamt á milli. En undir
hádegi á jóladaginn var komið með reifastrangann til mömmu. Þá
átti að fara að lesa húslesturinn, og fyrir sára bón mína fékk ég að
halda á barninu í reifum. Þótti mér sem það barn væri hálfheilagt,
að fæðast sömu nótt og Kristur. Ég man það, að mér fanst um
lesturinn, að ég yrði aðnjótandi helginnar, sem lagði af þessu barni.
Ég var þá á 7. árinu og hefði getað setið með Jónas, þó óreifaður
hefði verið.
Já, þessir reifar, þeir voru skrítnir. Fyrst var látin dula undir
barnið, til að taka á móti vætu. Síðan var vafið tvöfalt hvítt léreft
inst utan um barnið. Svo var tekið voðfelt vaðmál og vafið þar utan
yfir; þá var vafið einföldu lérefti með rósum, og þurfti að vera vel
gert, því engin hrukka mátti sjást á því. Alt náði þetta upp undir
hendur. Síðan var tekinn reifalindinn. 3 þumlungar á breidd. Lindi
sá, er Jónas var reifaður með, var ljósgrænn, bryddur með hvítu. Það
man ég svo vel, en hve langur lindinn var, man ég ekki glögt. Ég
hygg, hann hafi verið 3 álnir, og endarnir ávalir. Nú var byrjað að
reifa efst uppi undir höndum og svo haldið ofan eftir, en ekki svo
þétt, að ekki sæist í rósaléreftið á milli, sem undir var; þar var end-
unum stungið inn undir lindann, eða hnezla höfð og hnappur í klútn-
um, sem undir var. Síðan var barnið reist upp, og stóð þá ekkert
upp úr reifunum nema handleggir og höfuð, og það var það eina,
7