Eimreiðin


Eimreiðin - 01.05.1915, Síða 69

Eimreiðin - 01.05.1915, Síða 69
>45 mikill stökkmaður), þá virðist það ekki nægja; ekki sízt þar sem hann er ekki nema 15 ára gamall drengur, sem engum þroska hefir náð, hvorki í þessu né öðru, þegar hún tekur hann að sér. Og lýs- ingin á iðjuleysi hans og landeyðuskap, eftir að hann er kominn í náðina hjá húsmóður sinni, þar sem hann er að þvælast fyrir fólkinu og tefja það við vinnuna um hábjargræðistímann, virðist enganveginn til þess fallin, að gera hann aðlaðandi í augum annarrar eins skör- ungskonu eins og Önnu frá Stóruborg. Eina skýringin, sem sagan gefur, verður því löngun Önnu til að s t o r k a almenningsálitinu og hinum óréttláttu landslögum. En sú skýring nægir ekki, að þetta hafi í fyrstunni aðeins verið leikur. Sagan hefði þurft að sýna betur, en gert er, að Hjalti hefði verið einhvetjum þeim eiginleikum búinn, sem gerðu hann ómótstæðilegan í augum Önnu, sem seiddu hana að honum. En það er öðru nær. Hann er í allri sögunni fremur at- kvæðalítil persóna. og það, sem hann er, er hann einungis fyrir upp- eldi og aðgerðir Önnu. Sagan kemur víða við og lýsir mörgu í aldarhætti 16. aldar, bæði ýmsum áhrifum siðaskiftanna, framferði valdsmanna, búningum, brúðkaupssiðum, Stóradómi o. fl. Slíkar lýsingar eru mjög fræðandi og mikils virði, en þær þurfa að vera sannar, jafnt í skáldsögu sem f sagnariti. T’að er og auðséð, að höf. hefir gert sér mikið far um að gera þær sem trúastar, enda munu þær nærri réttu lagi í öllum aðalatriðum, þó skeika kunni í einstöku smámunum. Gott að eiga von á fleiri sögum af þessu tægi. í'ær fræða og glæða og sá ýmsu góðu fræi í hjörtu lesendanna. V. G. HANNES S. BLÖNDAL: LJÓÐMÆLI. 3. útg. aukin. Rvík >9'3 (s'g- Kr-)- ró að kvæði þessi séu nú komin í 3. útgáfu, þá er það ekki af því, að þau séu svo þrungin af frumlegum hugsunum eða stórfeldum skáldskap. Öðru nær. Þau eru vfirleitt fremur veigalítil. En þau eru lipurt og létt kveðin, og víða gamansöm. Og þau eru laus við allan drunga og þokuský og öllum mönnum auðskilin. Að þau hafa náð jafnmiklum vinsældum, eins og þau hafa gert, sýnir ljóst, hvað það er, sem bezt á við fólkið, sem sé lipur léttmetiskvæði, sem menn þurfa ekki að vera að brjóta heilann um, til þess að komast inn að hugsuninni og kjarnanum. Eitthvert bezta kvæðið í allri bókinni er »Kveðja til Langdæl- inga« (bls. 115). 1 því er bæði fögur lýsing og svo mikil tilfinning, að hún ósjálfrátt snertir taugar lesandans. Sum af íslandsminnunum, einkum þau, sem ort eru í Vesturheimi (t. d. á bls. 208), eru og tilvalin kvæði, þar sem aftur önnur (þau elztu) eru ekkert annað en bergmál af íslandsminnum Kristjáns Jónssonar. Mörg af gamankvæð- unum eru og dáindis smellin, t. d. »A skautum« (49), vTfunda boð- orðið« (55) og »Veröldin og ég« (63). Og sama er að segja um ádeilukvæðin, t. d. »Á sýsluvegi« (135) og »Hreppapólitík« (156). l’au eru f rauninni líka gamankvæði, þó að full alvara liggi á bak við þau. Höf. ætti að yrkja fleiri af þesskonar kvæðum, því gagn-

x

Eimreiðin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.