Dagblaðið Vísir - DV - 08.10.1988, Page 28

28
LAUGARDA.GUR 8. OKTÓJBER 1988.
Sérstæð sakamál
Þaö gerist ekM á hverjum degi aö
sá, sem á um sárt að binda vegna
afbrots einhvers en sér ekki þann
seka dreginn fyrir lög og dóm af því
lögreglan getur ekki haft hendur í
hári hans, taki máhö í sínar eigin
hendur... og leysi gátuna.
Alisa Jones
var tuttugu og eins árs þegar ekið
var á hana. Hún stórslasaðist og lést
nokkrum klukkustundum síðar.
Ökumaðurinn hvarf hins vegar út í
nóttina fáeinum augnablikum eftir
slysið. Eftir nokkurn tíma varð lög-
reglan að viðurkenna að hún gæti
ekki fundið þann seka. Móðir látnu
stúlkunnar hlustaði róleg á orð tals-
manns lögreglunnar en lýsti því síð-
an yfir að hún myndi ekki unna sér
hvíldar fyrr en réttlætið hefði náö
fram að ganga.
Móðirin,
Díana Jones, hóf nú mikla leit að
þeim seka í heimaborg sinni, Fort
Lauderdale á Flórídaskaga í Banda-
ríkjunum. Eitt af því fyrsta sem hún
gerði var aö hefja söfnun á fé til þess
að standa straum af kostnaði við
rannsóknina og til að geta boðið fé
þeim er kynni að geta veitt einhveij-
ar þær upplýsingar er leitt gætu til
handtöku sakbomingsins. í því skyni
lýsti Díana Jones yfir því að hún vildi
fá fé lagt í sjóð við jarðarfórina í stað
þess að sjá því varið til blómakaupa.
Urðu aðstandendur og vinir AIisu
Jones við þeirri beiðni. Skömmu síð-
ar lét Díana prenta veggspjald þar
sem heitið var fimm þúsund dala
verðlaunum (jafnvirði um tvö
hundruð og fimmtíu þúsund króna)
þeim sem veitt gæti áðumefndar
upplýsingar.
Það var 31. október,
kvöldið fyrir aUraheiíagramessu í
fyrra, aö Alisa og vinur hennar, Ke-
vin Smith, ákváðu að fara á grímu-
dansleik. Var hún klædd eins og vit-
skertur vísindamaður en hann eins
og Rambó. Dansleikurinn átti að fara
fram skammt frá heimili Alisu og því
ákváðu þau Kevin að fara gangandi.
Leið þeirra lá.yfir mikla umferðar-
götu og vart vora þau komin út á
hana er bíll kom á mikilli ferð og
stefndi á þau. Á síðasta augnabliki
reyndi ökumaðurinn að hemla en
það var um seinan. Alisa lenti fyrir
bílnum og kastaðist langar leiðir.
Kevin hljóp til hennar en bíllinn ók
nær samstundis burt. Kevin sá þó
að um Chevrolet Camaro var að
ræða, hvitan og sennilega frá ámn-
um 1982 til 1985. Um nóttina lést Al-
isa af meiðslunum.
Lögreglan
hóf þegar rannsókn en Díana var
ekki ánægð með hana og þegar hún
fékk svo aö vita að henni yrði háett
af því hún bæri ekki árangur var hún
reiðubúin til að halda rannsókninni
áfram og tilkynnti lögreglunni í Fort
Layderdale og öðrum 'yfirvöldum þá
fyrirætlan sína. Þá hafði Díana ekki
Borðmynd af Alisu á heimili móður
hennar.
eftir öðru að fara en því að hún vissi
að bíllinn sem orðið haíði dóttur
hennar að bana var hvítur Camaro,
smíðaöur á tímabilinu frá 1982 til
1985.
Hús úrhúsi
Díana byijaði á því að ganga hús
úr húsi í nágrenninu ef vera mætti
að einhver vissi eitthvað sem að
gagni mætti koma. „Þannig fengum
við mörg hundruð ábendingar,“
sagði hún síðar. „En þó við reyndum
að fara eftir þeim urðum við ekki
mikils visari. Þannig var ein á þá
leið að einhver í Vestur-Virginíufylki
sem ætti hvítan Camaro hefði verið
á Flórídaskaga og lent í umferðar-
óhappi. Með því að hefja allmikla
leit í fylkinu höfðum við upp á við-
komandi en hann reyndist alsaklaus.
Um fjórum mánuðum
eftir lát Alisu fékk Díana fyrstu
vísbendinguna sem ætla mátti að
væri meira virði en flestar aðrar. Var
henni þá sögð saga af þjónustustúlku
í Coveveitingahúsinu þar í nágrenn-
inu. Átti stúlkan aö hafa lent í um-
feröarslysi og var hún sögð eiga eða
hafa átt hvítan Camaro. Sagan var
enn fremur á þá leið að umræddur
bíll stæði nú í bílskúr vinkonu henn-
Díönu tókst að komast að þvi hver
vinkonan átti að vera og fór í heim-
sókn til stúlkunnar. Og í bílskúrnum
fannst hvítur Camaro, illa beyglaður
að framan. Eigandinn var þjónustu-
stúlkan í Coveveitingahúsinu og hét
hún Cindylou Breeding.
Kölluðtil yfirheyrslu
Þótt Díana Jones hefði ekki mikla
trú á lögreglúnni eftir að hún hafði
gefið rannsókn málsins upp á bátinn
hafði hún þó þann hátt á að láta lög-
regluna vita um allar þær vísbend-
ingar sem hún taldi einhvers virði.
Það leið því ekki á löngu þar til lög-
reglan tók Cindylou Breeding til yfir-
heyrslu. Hún viðurkenndi að hafa
ekiö á eitthvað kvöldið sem Alisa
Jones varð fyrir slysinu sem dró
hana til dauða en sagði það sennilega
hafa verið stóran hund. Gaf hún þá
skýringu að hún hefði verið að
drekka heitt te undir stýri en hellt
því niður á sig og því ekki getað
hemlað í tæka tíð. Kvaðst hún ekki
hafa oröið vör viö neitt sérstakt eftir
áreksturinn og því haldið áfram.
Díana
sætti sig þó ekki við þessa skýr-
ingu. Henni tókst að fá yfirlýsingar
frá fólki sem starfaði með Cindylou
um aö hún hefði setiö aö drykkju
umrætt kvöld. Er gengið var á þjón-
ustustúlkuna viðurkenndi hún að
hafda drukkið áfengi en „þó ekki
meira en íjögur eða fimm glös. Nei',
annars. Þau voru víst bara eitt eða
tvö.“
Þessi játning ásamt ööm varö til
þess að hún var ákærð fyrir að bera
ábyrgð á slysinu sem orðið hefði
kvöldið fyrir allraheilagramessu. Þá
lá fyrir niöurstaða tæknimanna sem
S5,ooo œwiimi
Rmí IníoatMTion teading to
W-ftvititíOÖ OÍ tht
m AND RUN DRIYTH wbó
Uíe.
• tw CAft li u mm. W.V «u* « (ONCMLW
•■neí wamiNwiuwotww.vm n'oxscxw.fcw
UGHTHOUSE TOINT POUCE DEPT.
v 942-8080
Veggspjaldið þar sem fimm þúsund
dala verðlaunin eru boðin.
Cindylou Breeding (hringur er dreginn um höfuð hennar).
rannsakað höfðu bíllakk sem fundist
hafði á Alisu Jones og borið það sam-
an við lakkið á Camarobíl Cindylou
Breeding. Reyndist það eitt og sama
lakkið.
Akæran
á hendur Cindylou Breeding var á
þá leið að hún hefði gerst sek um að
aka af slysstað eftir að hafa ekið á
Alisu Jones. Þá þótti ekki sannað að
Cindylou hefði verið undir áhrifum
er hún ók á Alisu Jones. Díana móð-
ir Alisu var þó ekki sátt við þá
ákæm. Taldi hún að ákæra bæri
Cindylou fyrir að hafa valdið svo al-
varlegum meiðslum á Ahsu að þau
hefðu dregið hana til dauða. Þaö
þýddi, með öðrum orðum, að ákæra
bæri Cindylou Breeding fyrir mann-
dráp.
Fulltrúi ákæravaldsins, Barry
Goldstein, lýsti síðar kröfum Díönu
á eftirfarandi hát: „Aldrei á lögfræði-
ferh mínum hef ég hitt neina mann-
eskju sem hefur verið svo staðráðin
í því að hafa sitt fram.“
Við réttarhöldin
lýsti Coker dómari því yfir aö hann
gæti ekki fahist á þá skýringu
ákærðu að hún hefði ekki séð neitt
það á slysstaðnum sem hún hefði
tahð tilefni til þess að stöðva bíhnn.
Þá lá að sjálfsögðu fyrir að það rétta
hefði verið, hvort sem hún hefði séö
nokkuð athugavert eða ekki, að
stöðva hann, stíga út og kanna hvort
hún hefði valdið einhverjum tjóni.
Reyndar kom það einnig fram af
hálfu dómarans að hún hlyti að hafa
séð afleiðingamar af akstri sínum en
kosið aö hafa sig á brott.
Cindylou
svaraði þessum ásökunum og öðr-
um meðal annars þannig að hún
væri „alveg niöurbrotin“ eftir það
sem gerst hefði og væfi það í sjálfu
.sér sér næg refsing fyrir hana.
„Mér þykir leitt að þetta slys skúh
hafa orðið,“ sagði Cindylou, „enda
var það aldrei ætlun mín að valda
neinum tjóni.“
Coker dómari taldi þetta vera
fyrstu merki um iðrun sem ákærði
sýndi. Veijandi Cindylou lýsti því þá
yfir að hún ætti við þann vanda að
stríða að eiga mjög erfitt með að sýna
tilfinningar sínar og þegar hún ætti
í vök að verjast yrði henni það enn
erfiðara. Munu bæði dómari og kvið-
dómendur hafa tekið heldur htið
mark á þessari fullyrðingu er aö
dómsuppkvaðningu kom.
Móðir Alisu,
Díana, -hefur vakið mikið umtal
vestra fyrir þá einbeitni sem hún
sýndi. Að loknum réttarhöldunum
var hún spurð að því hvað hefði.vald-
ið því að hún hefði gengið fram af
svona mikilh hörku í málinu og ekki
látið deigan síga þótt lögreglan heföi
talið vonlaust að upplýsa máhð. Þá
svaraði hún:
„Ég gerði það til þess að heiðra
minningu Ahsu.“ Hún tárfelldi þegar
hún sagði þetta því þótt alhangt væri
um hðið síðan slysið varð átti hún
erfitt með að tala um örlög dóttur
sinnar. „Ahsa var svo full af lífs-
fjöri. Hún elskaði lífið. Og í fáum
orðum sagt var hún besta vinkona
mín.“
Málalok
í lok réttarhaldanna voru bæði
fulltrúi ákæruvaldsins og kviðdóm-
endur sammála um að þakka bæri
Díönu Jones að mál þetta hefði kom-
ið fyrir réttinn. Hlaut hún hól fyrir
þrautseigju sína.
Cindylou Breeding var sek fundin
um manndráp og fékk sjö ára fang-
elsi.
Er Díana Jones hafði heyrt úr-
skurðinn var hún spurð hvað henni
fyndist um hann. „Eg fæ aldrei dótt-
ur mína til baka,“ sagði hún þá, „en
réttlætinu hefur verið fullnægt."
öþ
Díana Jones.