Dagblaðið Vísir - DV - 08.10.1988, Qupperneq 33

1988. LAUGARDAGUR 8. OKTÓBER 1988.
49
ir eftir erfiða törn. Honum mislikar umtalið hér heima um þjálfaraskipti áður en keppni var lokið. DV-mynd Brynjar Gauti
komust í sviðsljósið hér heima á
meðan eiginmennirnir þrumuðu
boltum hinum megin á hnettinum.
Þorgils Óttar segir að þeir hafi frétt
af því en lítil hrifning sé meðal
landsliðsmanna með að einkalíf
þeirra sé þannig dregið fram. Sjálf-
ir íinna þeir talsvert fyrir frægð-
inni þó þaö sé ekki á óþægilegan
hátt. „Þegar maður fer á skemmti-
stað vill fólk ræða handbolta og það
er allt í lagi í hófi. Við göntuðumst
með það á leiöinni heim að við gát-
um ekki farið á skemmtistaði í allt
sumar vegna ólympíuleikanna og
nú getum við ekki fariö vegna taps-
ins“ segir Þorgils Óttar og hlær.
„Ég er nú á því, þótt ýmislegt
hafi verið skrifað um okkur, að
fólkið hér heima skilji okkur og
standi með okkur,“ bætti hann við.
„Viðbrögðin, sem við höfum fund-
ið, eru þau að fólk telur okkur hafa
gert okkar besta." Þorgils Óttar
viðurkennir þó að leikmenn hafi
verið svekktir eftir leikinn við Svía.
„Að við vorum svekktir og allir
aðrir svekktir er kannski svar við
ákveðnum mistökum. Svíar eru
búnir að vera betri en við í mörg
ár og það hefur magnast upp eitt-
hvert Svíahatur. Það er alls ekki
æskilegt að leggja upp með slagorð-
ið - við verðum að vinna Svíana -
á ólympíuleikum. Sálfræðilega átt-
um við að vera með í kollinum fyr-
irfram að leikurinn gæti auðveld-
lega tapast en við ættum þá að tapa
honum meö litlum mun.“
Tapið betra í góðum leik
Þorgils Óttar segist ekki réttlæta
eitt eða neitt fyrir neinum. „Maður
bara veltir því fyrir sér af hverju
við spiluðum ekki eins og við ger-
um best. Árangur okkar var þó
held ég alls ekki slæmur ef á það
er htið aö við gerðum jafntefli við
Júgóslava sem voru ólympíu- og
heimsmeistarar fyrir keppnina og
síðan leikurinn við A-Þjóðverja
sem er stórþjóð í handknattleik.
Það var mjög eðlilegt að tapa fyrir
Rússum sem er með sterkasta lið í
hafa ferðast svona mikið.“
Menn verða að taka
mótlæti líka
Þorgils óttar telur aö eftirminni-
legast frá ferð þeirra til S-Kóreu sé
leikurinn á móti A-Þjóðverjum.
„Það er sjálfsagt að gerðar séu kröf-
ur til okkar,“ segir hann eftir dá-
litla umhugsun. „En menn verða
þá líka að taka mótlætinu og gefast
ekki upp, bæði leikmenn, stjórnar-
menn og allir handboltaaðdáend-
ur.“
í harðri keppni fara menn skammt
á leikgleðinni einni
heimi en þaö sem við veltum fyrir
okkur er tapið gegn Svíum. Það
heíði verið allt í lagi að tapa gegn
Svíum ef leikurinn hefði verið góð-
ur.“
Þorgils Óttar vill lítið tala um
dómara en segir að dómgæsla í
handknattleik sé stórt vandamál.
„Ég held aö við höfum oft lent
miklu verr í dómurum en þarna
þó ég hafi ekki verið sáttur við að
láta víkja mér af velli fyrir að reima
skóna mína. Tap okkar er ekki
dómurum aö kenna en hitt er um-
hugsunarefni hve dómgæsla í
handbolta hefur orðiö mikil áhrif á
úrslit í leikjum."
Ekki vill Þorgils Óttar tala um tap
íslenska landshðsins sem hrakfarir
en hann segir að þaö sé spurning
hvaö hægt sé að ná langt með
ákveðnum hópi einstaklinga. Hann
spyr sig: „Náði þessi hópur toppn-
um í Sviss?“ Og svarar: „Ég held
það. Spurningin var hvort við næð-
um aftur toppnum í Seoul en svo
er aftur annað mál hversu miklu
er hægt að ná út úr leikmönnum."
Ekkert fangelsi
Talsvert var talað um aðbúnað
Leikmenn tóku talsVert þátt í
auglýsingum fyrir leikinn og það
er enn ein gagnrýnisröddin sem
heyrst hefur. Þorgils óttar telur að
shkt sé í lagi í algjöru hófi. „Við
megum ekki byggja upp of mikla
spennu með auglýsingamennsku,"
segir hann.
Efniviður þjálfarans er leikmenn
og hann verður að meðhöndla þá
eftir sínu höfði, að því leyti telur
Þorgils Óttar að hann beri ábyrgð.
Þegar Þorgils er spurður hvort
hann sé sjálfur kominn yfir topp-
inn svarar hann eftir langa þögn:
„Já, ég hugsa það. Ég vona aö ég
sé ekki á hraðri niðurleið en ég
held ég sé búinn að ná toppnum.
Ætli ég sé ekki á ákveðnum stalh,“
segir hann.
Ámælisverð framkoma
Þorgils Óttar vill ekki nefna
neinn líklegan eftirmann Bogdans
eftir B-keppnina. Hann segir að það
hafi lítillega verið rætt innan liðs-
ins en engin ein ákveðimskoöun á
því máh hafi komiö upp. „Ég vil
ekkert ræða það mál,“ segir hann.
„Við vorum bara sammála um að
þaö væri óviðeigandi að ræða í fjöl-
Ég hugsa að ég sé
kominn yfir toppinn
íþróttamanna í ólympíuþorpinu á
meðan á leikunum stóð. Þorgils
Óttar segir að andrúmsloft á
ólympíuleikum sé alltaf þvingað.
„Sumir vilja og hafa frjálsræði en
Bogdan hefur ákveðnar reglur sem
gilda hjá okkur. Hann er strangur
en hélt okkur þó ekki í fangelsi.
Við fórum talsvert út fyrir hússins
dyr en gerðum okkur fyhilega
grein fyrir að við vorum ekki í
skemmtiferð. Eini gallinn á þessum
leikum var maturinn. Hráefnið
virtist vera mjög lélegt og maturinn
hla matreiddur. En aðbúnaður ah-
ur var vel viðunandi."
Strákarnir hafa feröast nánast
um allan hnöttinn, um Evrópu, til
Bandaríkjanna og Japan. „Ég er
oft spurður hvort það sé ekki gam-
an að ferðast svona mikið en of
mikið af öllu má þó gera. Við gerum
htið annað en að liggja inni á hótel-
um og þessu fylgir stress og læti í
kringum leikina. Eftir mót fáum
við oft að skvetta hresshega úr
klaufunum og það gerum við auð-
vitað stundum en aldrei fyrir leiki.
Ég er samt viss um að seinna meir
telur maður það vissa reynslu að
miðlum að skipta um þjálfara í
miðri keppni á ólympíuleikunum
og haft eftir ákveðnum stjórnar-
mönnum HSÍ eins og sagt var.“
Þorgils Óttar segist ekki heldur
vilja ræða um þau blaðaskrif sem
voru um leikana en telur þó að
stundum hafi verið fuhlangt geng-
ið. „Manni finnst stór kúvending í
því þegar búið er að hefja okkur th
skýjanna í nokkur ár aö kalla okk-
ur aht í einu áhugalausa aula.
Menn verða að halda höfði meðan
á keppni stendur og gagnrýna eftir
á.“
Þegar Þorgils Óttar er spurður
um framkomu ákveðinna stjómar-
manna í HSÍ og hvort hún sé ámæl-
isverð kemur enn nokkur þögn:
„Ég er í rauninni mjög óánægður
með framkomu þeirra," svarar
hann, en vhl ekkert segja þegar
spurt er hvort þeir eigi að láta af
störfum sínum.“
En lokaspumingin er: Verður hð-
ið aftur A-landshð eftir B-keppnina
í febrúar?
„Já, það vona ég. Við gerum okk-
ar besta,“ svarar Þorghs Óttar
Matthiesen og án efa em margir
sem vona það með honum. -ELA