Dagblaðið Vísir - DV - 15.12.1990, Blaðsíða 20

20
LAUGARDAGUR 15. DESEMBER 1990.
' ' / n u /. t i i
Vísnaþáttur
Ekki er rímtíðin öll
Ekki munu margar bækur hafa
komið út á þessu hausti þar sem
leita mætti fanga í rímvísnaþátt
með gamla laginu. Eina hef ég þó
fundið eftir Valdimar Lárusson,
sem lengi hefur verið búsettur í
Kópavogi, fæddur 1920 að Efra-
Vaðh á Barðaströnd, en misti
snemma foreldra sína og ólst upp
í Reykjavík. Lögregluþjónn er
hann að atvinnu og kunnur sem
leikari. Rjálað við rím og stuðla
heitir bókin. Kynni hana án sam-
ráðs við höfundinn.
Vetrarþrautir þverra brátt,
þögn og myrkravéldi.
Klakaþökin smátt og smátt
smækka í sólareldi.
Vorið tekur völdin þá,
vermir kalda moldu,
sendir geisla sóhn á
svellum þakta foldu.
Valdimar mun vera einn þeirra
sem trúa á framhaldslíf dýra sem
manna. Hér minnist hann góð-
hests:
Þín í ljóði langar mig
htið eitt að minnast.
Eftir genginn ævistig
oft er gott að finnast.
Þegar lipur lékstu á grund,
létti geði mínu.
Oft ég marga unaðsstund
átti á baki þínu.
Bjart er um þig, Blesi minn,
brestur ljóða kraftur.
Fagri, prúði fákurinn,
finnumst bráðum aftur.
Stiklað á stuðlum
Vísnaþáttur
son, gaf og út ljóðakver fyrir jólin
í fyrra. Hann er fæddur að Eiríks-
bakka í Árnessýslu 1916. Frá hon-
um hnupla ég eftirfarandi stökum:
Er við höldum heilög jól
hýrna bros á hvarmi.
Þá mun lífsins ljúfa sól
leiftra í hverjum barmi.
Láttu anda af lífi og yl
lífsins þrótt og gleði.
Ef á vanda verða skil
vakna ég hress á beði.
Sjáðu fegurð fjallahrings
fannir tinda skrýða.
Yngir sálu Ámesings
æskusveitin fríða.
Stiklað á stuölum heitir bókin.
Ég hef áöur ritað um andúð Ólafs
Friðrikssonar ritstjóra á hugtakinu
alþýðuskáld, annaðhvort eru menn
skáld eða ekki^ lærdómur og skóla-
ganga kemur þar ekki við mál,
sagði hann. Ég er sama sinnis. Það
er og fjarstæða að flokka menn eft-
ir þvi hvort þeir yrkja um alþýðu-
fólk eða ekki.
Skáldin ólærðu
Núna í jólakauptíðinni kom út
tæplega fjögra hundraða síðna bók
sem Steinun Eyjólfsdóttir hefur
safnað til og heitir íslensk alþýðu-
skáld, ljóð eftir 100 höfunda, og
merkt sem fyrsta bindi, útgefandi
er Hildur. Upplýsingar eru stutt-
orðar, en glöggar það sem þær ná,
örlagaártölin, fæðingarár, og dán-
arár, ef það á við. Hér eru bæði
lausavísur og rímuö kvæði. Ég hef
flett bókinni, tilviljun ræður mestu
um hvar ég nem staðar.
Amheiður Guðjónsdóttir, f. 1915,
húsfreyja á Jökuldal, yrkir:
Fagrar vonir féllu í val.
Frusu í augum tárin.
Kæruleysiskufli skal
kasta yfir sárin.
Björg Bjamadóttir, f. 1901, Borg-
firöingur, nú í Reykjavík:
Það má ekkert skuggaský
skyggja á farna vegi.
Brúðarvöndinn bætist í
blóm á hverjum degi.
Þó átt hafi ég afbragðsmann
og annað sem mig lysti,
samt er ég enn að syrgja hann
sem ég aldrei kyssti.
Björn Guðmundsson, f. 1917,
verkamaður á Akranesi:
Fögnuð vekur fuglakvakið,
frjáls og mild er nóttin bjarta.
Ennþá getur vorið vakiö
von og þrá í mínu hjarta.
Margrét Guðjónsdóttir í Dals-
mynni á Snæfellsnesi, f. 1923, var
spurð hvemig eiginmaður ætti að
vera. Hún svaraði:
Hann á að sjá um heimarann-
inn,
hugsa vel um búskapinn.
Eiga vh ég eiginmanninn
eins og Guðmund bónda minn.
Valborg Bentsdóttir, f. 1911,
kennari í Reykjavík, las þetta úr
ásjónu ungs barns:
Þá opnuðust bláu augun þín
og mig spurðu: Er sorgin blind?
Horfðu nú á mig, móðir mín,
og mér svo tjáðu, hvort er ég
synd?
Hér er ein vísa eftir Valbjörgu
Kristmundsdóttur, f. 1910, búsett
lengi á Akranesi. Hún er alsystir
Steins Steinarrs skálds:
Sighr knár þótt svigni rár,
sýpur tár og hvessir brár.
Hleypir klár um klakagljár,
kveikir þrár þótt gráni hár.
Jón úr Vör
Fannborg 7, Kópavogi
Annar kunnur Kópavogsbúi og
iðjuhöldur, Sveinn A. Sæmunds-
TILISLENSKU BOKMENNTAVERÐLAUNANNA SEM FORSETIISLANDS VEITIR.
PERLUR ÍNÍTTÚKU ÍSLANDS
Fegurð landsins er meginstef þessarar bókar og
aldrei hefur íslenskt landslag birst mönnum á
prenti á jafn áhrifamikinn hátt. Þetta verk dýpkar
skilning okkar á landinu svo við fáum enn betur
notið samvistanna við það.
HVERSDAGSHÖLLIN
er saga um íslenska fjölskyldu, drauma og þrár,
vonbrigði og gleði. Þetta er í senn grátbrosleg
og grípandi bók, skrifuð á þann hátt sem Pétri
Gunnarssyni einum erlagið.
Bók sem ber þess vitni að Kristján Árnason hefur
óvenjulegt vald á hefð Ijóðlistarinnar sem og
nýjungum hennar. Tónninn er stundum
hátíðlegur og stundum galsafenginn, en alltaf
sannur. Fjölbreytt og hrífandi Ijóðabók.