Dagblaðið Vísir - DV - 15.12.1990, Blaðsíða 24

24
LAUGARDAGUR 15. DESEMBER 1990.
Sérstæð sakamál
í íbúð í Ishöj í Kaupmannahöfn
býr fjölskylda, faðir, móðir og tvær
dætur. Hún gerir það sama og allar
aðrar íjölskyldur, sinnir störfum
sínum, matbýr og fer á fund vina
sinna. En hún gerir líka annað.
Hún bíður. Kalt vetrarkvöld í fyrra
var ein dóttir hjónanna og systir
hinna tveggja dætranna myrt. Nú
bíður fjölskyldan þess að morðing-
inn verði handtekinn.
Morðalda
í Kaupmannahöfn
Morðið á menntaskólastúlkunni
sautján ára, Marcelu Antonietu
Guerrero Mieres er eitt fimm
kvennamorða sem framin hafa ver-
ið í Kaupmannahöíh á einu ári.
Hinar fjórar voru Hanne With
vændiskona, Stine Geisler mennta-
skólastúlka, Anette Just Olsen
fréttakona og Lene Buchardt Ras-
mussen. Ekki hefur tekist að upp-
lýsa neitt þeirra.
„Mér finnst ekki að þetta sé
spurning um hvort maður trúir á
getu lögreglunnar eða ekki. Ég
vona að hún finni morðingjann."
Þannig kemst systir Marcelu,
Carolina, að orði en hún er nú tutt-
ugu og eins árs. Systir hennar heit-
ir Paula og er sautján ára en for-
eldrarnir heita Rosa og Luis Guerr-
ero Mieres.
Stúlkurnar tala dönsku reiprenn-
andi en foreldrarnir vilja helst
halda sig við spænskuna. Fjöl-
skyldan fluttist frá Chile til Dan-
merkur árið 1976 en vildi nú gjarn-
an flytjast aftur til Chile því lýð-
ræði hefur verið komiö þar á á
nýjan leik. Reyndar var Luis Gu-
errero þar í fyrra til að undirbúa
heimkomu fjölskyldunnar og þá las
Carolina félagsfræði við háskólann
í Santiago og kom aðeins í jólaleyfi
til Danmerkur. En allar áætlanir
um að snúa heim til Chile voru
lagðar á hilluna þegar Marcela dó.
Hvað varð um
vermútflöskuna?
Carolina og móðir Marcelu sáu
hana síðast laugardaginn 9. des-
ember í fyrra en þann dag hafði
hún verið í heimsókn hjá vinum í
Farum. Síðdegis fór Marcela að
heiman því hún ætlaði að fara í
afmælisveislu hjá vinkonu sinni
um kvöldið. Talið er að hún hafi
tekið hraðlestina frá Farumstöð-
inni kl. 14.28 og um þrjúleytiö
hringdi hún frá Svanemöllenstöð-
inni til unnusta síns til að spyrja
hvort hann vildi koma með í af-
mælisveisluna. Hann vildi það
e'feki.
Víst þykir aö hún hafi aftur verið
á Svanemöllenstöðinni um klukk-
an fjögur því á Marcelu fannst lest-
arkort sem stimplað var um þaö
leyti. En var hún að gera eitthvað
annað þar en að bíða eftir lestinni?
Marcela hélt heim til Ishöj, fór í
bað, skipti um fót, reykti vindling
og las í blaði.
„Maöur getur alltaf séð hvort fólk
hefur verið heima í fáein augnablik
eða lengur,“ segir Carolina, „og
þegar við komum heim sáum við
að hún hafði verið heima í nokkurn
tíma.“
Óljóst er hins vegar hvað gerðist
fram til klukkan hálfátta. Þá kom
Marcela til skemmtistaðar við
Strandlöbervej í Hvidovre þar sem
veislan var haldin og þá var hún
dálítið undir áhrifum áfengis. Hvað
gerði Marcela milli klukkan fjögur
og hálfátta? Horfin var af heimilinu
í Ishöj flaska af Martinivermút og
hana hefur lögreglan aldrei fundið.
Sat Marcela ein heima og fékk sér
vermút áður en hún fór í veisluna
eða sat hún og drakk hana með
Paula og Carolina.
einhverjum? Og hafi svo verið,
hver var það þá? Og hvar gerðist
það? Og hvað varð um Martini-
flöskuna?
Hitti hún einhvern?
Afmælisveislan var nokkurs
konar „opið hús“ og hafði að auki
verið auglýst í blaði. Um fimmtíu
ungmenni komu og fóru og Jörgen
Bach rannsóknarlögregluforingi,
sem hefur haft rannsókn málsins
með höndum, segir: „Það má vel
vera að fyrir utan hafi einhveijir
beðið af því þeir hafi af einhverjum
ástæðum ekki viljað fara inn fyrir.“
Hitti Marcela einhvem þarna um
kvöldið? Félagar hennar segja að
hún hafi skemmt sér ágætlega en
af því að um „opið hús“ var að
ræöa og gestir voru stöðugt að
koma og fara áttu flestir erfitt með
að fylgjast með ferðum annarra.
Það voru því fáir sem veittu því
athygli þegar Marcela fór en klukk-
an ellefu var hún ekki lengur í
veislunni. Ljóst er að hún drakk
áfengi þar og hefur hún því ekki
verið með öllu allsgáð. Maður
nokkur sem var að viðra hundinn
sinn stundarfjórðungi eftir ellefu á
Hvidovre Engehavevej segist hafa
séð unga stúlku með útlendings-
legu yfirbragði á gangi og hafi hún
verið óstööug á fótunum. Maöur-
inn sá að maður með hvítan örygg-
ishjálm kom á skellinöðru, gaf sig
á tal við Marcelu og settist hún á
hjólið hjá honum.
Og kona, sem var sömuleiðis að
viðra hundinn sinn, tók eftir skelli-
nöðrunni. Var Marcela þá á henni?
Konan gat lýst fatnaði hennar,
svörtum leðurjakka, stuttu piisi og
síðum buxum. Eftir þetta sást
Marcela ekki á lífi.
Fyrir hádegi daginn eftir, sunnu-
dag, var maður nokkur að viðra
hundinn sinn í Maageparken,
óbyggðu svæði Avedöre Holme í
Hvidovre. Þar fann hann líkið af
Marcelu og hafði henni verið
nauðgað en síöan hafði hún verið
kyrkt. Skömmu síðar hófst einhver
umfangsmesta rannsókn í sögu
lögreglunnar í Hvidovre.
„Við þörfnumst
aðstoðar"
Rúmlega fimm þúsund manns
hafa verið yfirheyrðir, að sögn
Jörgens Bach rannsóknarlögreglu-
foringja. Framburður fólksins fyll-
ir marga kassa á lögreglustöðinni.
En þrátt fyrir það, margendurtekn-
ar lýsingar á atburðinum í sjón-
varpi og eindregin tilmæli til al-
mennings um að skýra frá öllu sem
orðiö gæti til að varpa ljósi á hver
morðinginn er hefur lögreglunni
ekki tekist að hafa hendur í hári
hans.
„Þegar ung stúlka hefur verið
myrt fáum við venjulega margs
kyns upplýsingar frá fólki og við
þörfnumst aðstoðar því annars get-
um við ekki leyst stóru málin,“
segir Jörgen Bach.
Rætt hefur verið við leigubíl-
stjóra, strætisvagnastjóra og aöra
ökumenn, auk þess sem fylgst hef-
ur verið með því sem gerist í hverf-
inu á kvöldin. En morðingi Marc-
elu hefur haft heppnina með sér.
„Þetta gerðist á laugardagskvöldi
og það voru ekki margir á ferð.
Hefði þetta bara verið hlýtt sumar-
kvöld. Marcela hefur einnig verið
auðvelt fórnardýr. Hún var ekki
allsgáð, það var kalt og hún var
ekki vel klædd,“ segir Jörgen Bach.
0g einmitt vegna þess hve kalt
var um kvöldið veltir lögreglan því
fyrir sér hvort morðinginn hafl
nauðgað henni úti við eða hvort
hann fór eitthvað með hana fyrst.
Málningarblettir
Á blússu Marcelu, buxnaskálm-
um og skónum ofanverðum fund-
ust gráir blettir sem síðar reyndist
vera venjuleg vatnsmálning. Félag-
ar hennar segja að hún hafi ekki
verið með þá þegar hún var í af-
mælisveislunni. Hvernig gat hún
þá hafa fengið þá? Hafði hún verið
í kjallara eða skúr þar sem málning
var geymd? Eða var hún sett í far-
angursgeymsluna á bíl?
Þegar Jörgen Bach var að því
spurður hvað lögreglan myndi gera
kæmist hún ekki til botns í málinu
svaraði hann:
„Við viljum ekki viðurkenna að
við getum ekki upplýst mál. Það
tengist starfsheiðri okkar. Við
vinnum dag og nótt og það verður
að vera fokið í öll skjól ef við eigum
að lýsa því yfir að við náum ekki
lengra!
Hræddar
Mieresfjölskyldan varð fyrir
miklu áfalli þegar Marcela var
myrt og hefur leitað ráða hjá sál-
fræðingi því systurnar Paula og
Carolina eru hræddar aðb'era ein-
ar á ferli og móðir þeirra er stöðugt
hrædd um þær.
„Stundum flnn ég til haturs til
alls fólks. Ég veit að það er ekki
rétt en fæ ekki við það ráðið. Það
væri gott ef morðinginn fyndist því
þá gæti maður beint öllu hatrinu
og reiðinni að honum í stað þess
að byrgja þetta allt inni með sér,“
segir móðirin, Rosa.
„Líf okkar hefur í raun verið
eyðilagt. Við þurfum að finna okk-
ur sjálf á ný og tengjast hvert öðru
á' nýjan leik. Þá fmnst mér það
skipta okkur miklu að við ræðumi
hvert viö annað um það sem gerð-
ist og opinberum þannig tilfmning-
ar okkar. Þegar maður kemst úr
jafnvægi þarf nokkuð til að maður
náiþví aftur,“ segir Luis Guerrero.
„Ég þarf ekki annað en ganga ein
um stund. Þá finn ég til hræðslu,"
segir Paula.
„Mér liði betur ef hann fyndist.
Þá þyrfti ég ekki að-hafa eins mikl-
ar áhyggjur af því að það sama
komi fyrir hinar dætur mínar
tvær,“ bætir Luis viö.
Það líður því ekki svo dagur að
ijölskyldan ræði ekki um Marcelu.
En ár er liðið frá ódæðinu og enn
gengur sá laus sem ber á því
ábyrgðina.
Mikill vandi
Eins og fyrr segir var morðið á
Marcelu það fimmta í Kaupmanna-
höfn á einu ári og enn hefur ekki
tekist að upplýsa neitt þeirra. Eng-
inn veit meö vissu hvort einn og
sami maðurinn, eða konan, ber
ábyrgð á þeim öllum. Það þykir
aftur mörgum með nokkrum ólík-
indum ef sami aðilinn kemst upp
með að verða svo mörgum að bana
án þess að eithvað verði til þess að
beina athyglinni að honum. En það
er heldur ekki loku fyrir það skotið
að lögreglan hafi þegar beint sjón-
um sínum að morðingja Marcelu
án þess að geta greint nokkuð sem
tengir hann ódæðisverkinu. En
hvort sem um einn og sama aðilann
er að ræða eða ekki sem myrt hefur
konurnar fimm er Ijóst að í Kaup-
mannahöfn gengur laus morðingi
eða morðingjar og því hefur sett
óhug að mörgum þar í borg, ekki
síst ungum konum sem þurfa að
vera á ferli einar eftir að dimma
tekur.