Dagblaðið Vísir - DV - 15.12.1990, Blaðsíða 30

30
LAUGARDAGUR 15. DESEMBER 1990.
Var kallaður
Guðmundur í loftinu
„Ég tók bílpróf strax þegar ég hafði
aldur tn. 1929 var ég byrjaður að
vinna sem bílstjóri hjá Agli Thorar-
ensen á Selfossi og var síðar mjólkur-
bílstjóri í Flóanum. Þar fékk ég við-
urnefnið Guðmundur í loftinu því ég
þótti aka greitt á köflum. Viðumefn-
ið fylgdi mér síðan þegar ég fór
seinna að keyra hjá Steindóri hér í
Reykjavík,“ segir Guðmundur
Sveinsson bílstjóri í samtali við DV.
Guðmundur verður 84 ára gamaU
6. janúar nk. Hann er enn í fullu
starfi hjá Skýrsluvélum rikisins og
Reykjavíkurborgar. Hann ekur um
bæinn með ýmis skjöl og pappíra og
fer í sendiferðir. Hans vinnudagur
er frá klukkan 8 á morgnana til 3-4
á daginn. Guðmundur hleypur upp
stiga án þess á blása úr nös og er
léttur á fæti eins og unglamb og varla
að hann hafi tíma til þess að setjast
niður með blaðamanni DV tO þess
að upplýsa hann um leyndardóma
þess að halda heilsu og kröftum svo
lengi.
„Eg hef alltaf viljað vera á hreyf-
ingu. Það á vel við mig og hefur
eflaust bjargaö mér. Ef ég hefði end-
að í einhverri skrifborðsvinnu eins
og til stóð um tíma væri ég sjálfsagt
orðinn að aumingja,“ segir Guð-
mundur og hlær. Hann stundaði
skíði á sínum yngri árum og byijar
yfirleitt daginn á þvi aö fá sér sund-
sprett.
Man sauðamjólk
í trogum
Guðmundur man tímana tvenna.
Hann fæddist austur í Mýrdal og ólst
upp á bænum Feðgum í Meðallandi.
Þar tíðkuðust fornir búskaparhættir
og Guðmundur minnist fráfæma og
þeirra vinnubragða sem þeim fylgdu.
Sauðamjólkin var síðan unnin í
smjör en engin skilvinda var á bæn-
um svo fleytt var ofan af trogum að
fomum sið. Bærinn Feðgar dregur
nafn sitt af tveimur stökum kletta-
dröngum rétt hjá en þar átti að vera
mikil álfabyggð.
„Við urðum nú reyndar aldrei vör
við neina álfasegir Guðmundur.
Brennivín gott í hófi
En hefur hann alltaf lifað heil-
brigðu og reglusömu lífi. Er hann t.d
bindindismaður?
„Þegar Hekla byrjaði að gjósa 1947
þá hætti ég að reykja og sagðist ætla
að láta gömlu konuna um að spúa
úr sér reykskýjum hér eftir,“ segir
Guðmundur. „Þá var ég búinn að
reykja •' um 20 ár, byrjaði á þessum
ósið í einhverju bríaríi og reykti aldr-
ei mikið."
- En þótti hönum gott í staupinu?
„Já, ég get ekki neitað því,“ segir
Guðmundur og 'brosir. „Ég þótti
- tæplega 84 ára gamall bílstjóri enn í fullu starfi
Hann var kallaður Guðmundur í loftinu á sínum yngri árum og ekur enn á japanskri „pútu,“ eins og hann kallar þær.
DV-mynd GVA
tugur þar sem þeim var bent á að í
þeirra röðum væri maður sem
strangt tekið ætti að hætta að vinna.
Þáverandi yfirmaður minn henti því
bréfi nú í ruslið og sagðist ekki ansa
svona kjaftæði. Ég var svo sprækur
þá að þeir vildu endilega hafa mig
áfram. Síðan er liðin tæp 15 ár og það
hefur ekkert verið orðað við mig að
hætta,“ segir Guðmundur og hlær.
Hver ekur eins og ljón
með aðra
hönd á stýri?
Guðmundur var, eins og Bjössi
starfsbróðir hans í kvæðinu um
mólkurbílstjórann sem ekur eins og
Ijón með aðra hönd á stýri, þekktur
í Flóanum fyrir greiðan akstur. Eitt
sinn tók hann konu upp í á leið til
Selfoss. Hún spurði þegar þau voru
komin á stað hvort hann væri þessi
Guðmundur í loftinu. Karl játti því
en konan jeáúsaði sig og sagðist hafa
verið ákveðin í að fara aldrei upp í
bO hjáiþeim voðamanni.
Viðurnefnið fékk hann frá Agli
Thorarensen á Selfossi sem kom eitt
sinn til hans og bað um að farið yrði
með timburhlass niður að Lamba-
stöðum í Flóa. Guðmundur játti því
en þegar Egill kom út í port skömmu
síðar sat Guðmundur þar. Egill
spurði hvort hann ætlaði ekki að fara
að drífa sig með timbrið eh Guð-
múndur sagðist vera búinn að því
og kominn aftur. „Hvað, ókstu í loft-
inu, mannskratti?" sagði Egili þá.
Síðar fór Guðmundur að aka hjá
Steindóri sem lengi rak bifreiðastöð
í Reykjavík. Stærsta törnin á ferli
Guðmundar hjá Steindóri var þegar
fólki var ekið á alþingishátíöina.á
Þingvöllum 1930.
„Við sáum nú ekki mikið af hátíð-
inni. Þetta var samfelld törn, við
ókum gamla veginn austur og nýja
veginn heim. Ég kom ekki inn á há-
tíðasvæðið fyrr en síðasta daginn."
En hvað finnst Guðmundi um um-
ferðarmenningu nútímans sem hann
er partur af á hverjum degi?
„Blessaður kallaðu þetta ekki um-
ferðarmenningu. Þetta er engin
menning. Það er fullt af góðum bO-
stjórum en það er hraðaksturinn sem
veldur flestum slysunum."
Sjálfur hefur Guðmundur aldrei
lent í umferðaróhappi á 60 ára ferh
sínum utan einu sinni þegar hann
missti bifreið sína út af á Hafnar-
íjarðarveginum í fljúgandi hálku en
sem bétur fór meiddist enginn.
meira að segja þola það býsna vel á
mínum yngri árum að fá mér aðeins
neðan í því. Ég stríddi oft félögum
mínum þegar þeir voru orðnir raO-
hálfir eftir að drekka jafnmikið og
ég sem fann varla á mér. Mér finnst
ennþá gott að smakka gott koníak
en ég hef alltaf farið vel með þetta.
Mín speki er sú að brennivín er gott
en því betra eftir því sem menn
drekka minna af því.“
Sögðustekki
ansa því að hann
hætti sjötugur
Guðmundur hefur verið starfs-
maður ríkisins og Reykjavíkurborg-
ar allar götur síðan 1936. Fyrst vann
hann hjá Rafmagnsveitum Reykja-
í sex mánuði og lærði á IBM tölvur
sem þá tíðkuðust með gataspjöldum
Og voru hátindur tækninnar í þá
daga. Guðmundur kom síðan heim
og hafði yfirumsjón með keyrslu vél-
anna fyrst um sinn. Síðar varð hann
verkstjóri í innsláttardeild en líkaði
það ekki, vildi vera á meiri hreyf-
ingu.
„Ég hef alltaf vOjað hafa mikið að
gera. Mér fannst mest gaman þegar
ég var með þrjár vélar í fullri vinnslu
hér áður og þurfti að mata þær á
gataspjöldum og flytja frá þeim. Þá
fór ekki mínúta tii spOlis. Það má
segja að IBM hafi kennt mér að
vinna,“ segir Guðmundur. En hvem-
ig er það, Guðmundur, eiga ekki op-
inberir starfsmenn að hætta þegar
þeir eru sjötugir?
„Það kom nú reyndar bréf til
minna yfirmanna þegar ég var sjö-
víkur en þegar Skýrsluvélar ríkisins
voru settar á stofn 1951 var hann
fenginn tO þess að undirbúa þá véla-
vinnslu sem þar fór fram. í því skyni
fór hann á námskeið til Danmerkur
„Það er betra að fara hægt og kom-
ast á leiðarenda,“ segir þessi aldraði
unglingur að lokum um leið og hann
skokkar út úr húsinu og hverfur út
í umferðina og myrkrið.
-Pá