Dagblaðið Vísir - DV - 15.12.1990, Blaðsíða 36

LAUGARDAGUR 15. DESEMBER 1990.
Helgarpopp
Todmobile:
Sálumessur
og
hanagal
- innblásturinn víða fenginn
Þó hjólin undir Todmobile séu
aöeins þrjú hefur fyrirbærið lagt
að baki torfæru þá sem liggur að
eyrum fjöldans. Frumburður
hljómsveitarinnar frá því í fyrra
seldist í hálfu þriðja þúsunda ein-
taka og þegar skammt er til jóla
. vonast hljómsveitarmeðlimir til að
gera helmingi betur með nýju plöt-
una.
í hugum tónlistarfíkla stendur
nafn Todmobile fyrir metnaðar-
fulla popptónlist þar sem viðfangs-
efninu er veitt í aðra farvegi en títt
er í þessum geira tónlistar. Nýja
plata hljómsveitjarinnar er töluvert
frábrugðin þeirri fyrri en það er
alkunna í tónlistarheiminum að
önnur plata hljómsveitar eftir gott
start, getur orðið henni skeinuhætt
sökum væntinga og ósanngjarnra
krafna. Það lá því beinast við að
byrja á því að inna meðlimi Todmo-
bile eftir því hvort það hafi verið
erfitt að byija á nýrri plötu ?
„Nei alls ekki. Þær góðu viðtökur
sem „Betra en nokkuð annað“ fékk
gaf okkur byr í seglin. Það var ekki
um það að ræða að væntingar um
betri plötu plöguðu okkur, frekar
hitt. Eftirvæntingin eftir því að
byrja að skapa eithváð nýtt var
mikil.
Aðstæðurnar eru okkur talsvert
hagstæðari nú en í fyrra. Fólk er
hætt aö spyrja hvort Todmobile sé
vörubílategund og það bendir til
að hljómsveitin sé búin að skapa
sér nafn. Við fundum talsvert fyrir
því í fyrra að okkur var tekið með
fyrirvara. Við vorum að gera nýja
hluti og urðurn vör við vissa andúð
sem lá í loftinu. Sumstaðar þóttu
lögin of þung til að spila í útvarpi,
svo dæmi sé tekið. Þessu virðist
ekki vera að heilsa núna og með-
byrinn er góður þessa dagana.“
Poppmessa?
- í fyrra var mikið gert úr bak-
grunni ykkar í klassískri tónlist.
„Það var eitthvað sem varð til í
fjölmiðlunum. Við höfðum engan
áhuga á að baða okkur í þeirri
umræðu allri. Það er fullt af fólki
í bransanum sem á einhverskonar
hijóðfæranám að baki. Munurinn
er kannski sá áð við spilum öðru-
vísi úr því. Lögin okkar eru frá-
brugðin og í sumum tilfellum fer
tónlist Todmobile betur innan
„kirkjuveggja" en á dæmigerðum
rokkstað. Þegar vinnsla á fyrri
plötunni hófst hafði karlpeningur-
inn í hljómsveitinni nýlokið við að
skrifa hvort sitt verkið fyrir sinfón-
íuhljómsveitina. Þaö kallar á mikl-
ar pælingar og vinnu að skrifa fyr-
ir 60 manna hljómsveit og við höf-
um tekið svolítið inn af þeirri
reynslu og notað í poppinu.
Hljómasetningar og raddanir fá
aðra meðferð hjá okkur í ljósi þess-
arar reynslu. Þetta gefur tónlist-
inni ákveðna breidd og vefurinn
verður þéttari.“
Samkeppnin innan
hljómsveitarinnar
gerir henni gott
- Þrjú. Angrar fæðin ykkur aldr-
ei?
„Það hefur bæði kosti og ókosti
aö vera bara þrjú. Það sem er erfitt
er að við verðum að fá „session"
spilara okkur til fulltingis. Þeir eru
í flestum tilfellum starfandi í öðr-
um hljómsveitum og því ekki til-
kippilegir hvenær sem er. Þannig
var Todmobile nánast óstarfhæf i
sumar þar sem þeir spilarar sem
við vildum fá tU samstarfs voru
flestir uppteknir. Þar að auki er
þetta fyrirkomulag mjög dýrt, lau-
nagreiðslur til aðstoöarmannanna
ganga fyrir og það hefur komið fyr-
ir að við þijú höfum þurft að borga
meö okkur til að ná endum saman
á tónleikum Todmobile.
Upp á samvinnuna hefur það hins
vegar mikla kosti að vera svona fá,
það eru færri sem rífast. Það er nóg
fyrir okkur þijú að brjóta odd af
oflæti okkar þegar við erum að
skapa, hvað þá ef við værum fleiri.
í hljómsveitinni eru þrír egóistar,
fæðin býr til hæfilega spennu og
samkeppni okkar á milli og virkar
þannig hvetjandi. Annar kostur er
að við getum valið það samstarfs-
fólk sem við viljum vinna með í
hvert skipti, þ.e. svo framarlega að
það sé tilbúiö til samstarfs við okk-
' ur. Við látum „karakter" laganna
ráða því hvaða hljóðfæraleikarar
ráðast til starfans. Einn bassaleik-
ari passar betur en aðrir í ákveðið
lag á plötunni og þá er hann feng-
inn o.s.frv. Þannig er hópurinn sem
við höfum valið til aö fylgja nýju
Umsjón:
Snorri Már Skúlason
plötunni eftir einstaklega sam-
stæður og góður, líklega besta
bandið sem við höfum spilað með.
. Talandi um „session" menn þá
má nefna ágæta sögu af Einari Erni
sykurmola sem við fengum til að
blása í trompett í Hryllingslaginu.
Eins og hans var von og vísa fórst
honum starfið vel úr hendi. Hitt
var hins vegar verra að í hvert
skipti sem Einar átti leik í laginu
hljóp hann með tilþrifum að hljóð-
nemanum með trompetinn á vör-
unum. Eftir á uppgötvuöum við að
þetta sífellda þramm sykurmolans
fylgdi með trompettleiknum á
bandið og kostaði það töluverða
fyrirhöfn að ná skóhljóðunum út.“
Langurvegur
milli laga
- Hvað var það sem þið vilduð
gera öðruvísi þegar vinnsla nýju
plötunnar hófst ?
„Eyþór var með mjög ákveðnar
hugmyndir í þá átt að gera fjöl-
breytta plötu, svolítið bítlalega.
Blanda saman ólíkum hlutum og
varð ofan á að fara þá leið. Við vild-
um teygja plötuna, stóru lögin áttu
að verða mikil um sig og smærri
lögin þá þeim mun léttari. Requiem
annars vegar og Gúggúlú hins veg-
ar eru ágæt dæmi um þá tvo póla
sem platan flakkar á milli. Þannig
býður nýja platan upp á meiri fjöl-
breytni en „Betra en nokkuð ann-
að“, en hún hefur á móti ekki til
að bera sama heildarsvip og sú
plata. Það eru ekki bræður og syst-
ur á nýju plötunni og fyrir vikið
hafa lögin kannski sterkari „kar-
akter“ hvert fyrir sig. Það er nijög
gaman að vinna'svoleiðis plötu og
ekki síður gaman að flytja hana
„læf‘. Hamskipti nánast í hveiju
lagi.“
- Textarnir skiptast í tvö horn á
plötunni. Alvarlega óg hina sem
greinilega er ætlað að hafa
skemmtanagildi.
„Því er til að svara að lögin eru
í fyrsta lagi mjög ólík og bjóða upp
á ólíkar stemningar og síðan erum
við þrjú mjög ólíkir textahöfundar.
Eyþór er mikið niðri á jörðinni og
fjallar mikið um sinn eigin reynslu-
heim eins og t.d. í Eldlaginu. Þor-
valdur er dreyminn og „fantaserar"
út frá slíku hugarástandi á meðan
Andrea er á alvarlegri nótum og
meira innanfrá, persónulegri."
- Skipta textarnir ykkur miklu
máli ?
„Gildi textanna er að aukast hjá
okkur. Það er að verða meira um
það að lag og texti verði til saman
í stað þess að áður var lag og jafn-
vel útsetning til áður en textinn
fæddist. Nú erum við meira farin
að þróa útsetningarnar út frá text-
unum og það er að okkar mati
meira spennandi því að þá er mað-
ur að gera útsetningu um eitthvað.
Skapa stemningu í kringum orðin.
Ef textinn er góður þá bætir hann
lagið tvímælalaust og eykur gildi
þess. Dæmi um þetta er Eldlagið
hans Eyþórs sem okkur hinum
finnst magnast upp þegar hann
syngur það því við vitum að hann
er að- syngja um það sem hann
þekkir. Hann er að syngja úr sér
sársaukann. Það er aftur á mótí
mjög mismunandi hvernig fólk
grípur og skilur texta. Dæmi er
Pöddulagið sem hefur talsvert
heyrst í útvarpi. Maður hefur heyrt
fólk sem ekki hefur nennt að spá í
textann tala um það sem skemmti-
lega lýsingu á heimi skorkvikinda
á meðan textinn er í raun harður
ádeilutexti. Grimmd í mannlegu
samfélagi er sett í líkingarform."
Nývinnubrögð
- Urðu lögin til í hópvinnu?
„í fyrra var sá hátturinn á, enda
voru lögin búin að vera lengi til er
þau fóru á plötu og því höfðu þau
þróast í samvinnu. Nýja platan var
hins vegar unnin mikið sitt í hvoru
lagi aðallega vegna þess hve við
höfum haft mikið að gera. í sumum
tilfellum voru lög eingöngu í hönd-
um höfundar þangað til í loka-
vinnslunni aðhljómsveitin öll kom
nálægt því. Auðvitað eru undan-
tekningar á þessu eins og með lagið
Gúggúlú sem varð til í fjölskyldu-
ferð í Fellsmörk í sumar. Við erum
frekar slök í skátalögunum og þess
vegna tókum við fram lítir.n Casio
skemmtara og byrjuðum að
djamma á hann inni í tjaldi. Þar
sem vinir og ættingjar tróðust inn
í tjaldið og allt um kring stökk þetta
lag nánast fullskapað fram á
nokkrum mínútum. Það var heldur
ekki að sökum að spyrja að Gúgg-
úlú sló í gegn þarna í sveitasælunni
og það var m.a. vegna þrýstings frá
ferðafélögunum úr Fellsmörkinni
að við ákváðum að setja lagið á
plötu. Gúggúlú er lóð á vogaskálar
fjölbreytninnar sem okkur finnst
eftirsóknarverð og er aðall þessar-
arplötu.“
-SMS