Þjóðviljinn - 24.12.1968, Síða 50

ORÐALEPPAR
Mikið er talað um syndina. En
bezt man ég skýringu Sigurðar
Guðmundssonar skólameistara.
Hann sagði okkur, að orðið synd
væri skylt sögninni að sundra.
Sundrung er skaðvænleg og ófög-
ur, samræmi er heilbrigt og fag-
urt, sagði hann.
Mál, sem er hrærigrautur
margra tungna, er ekki fagurt, þó
að tungur þessar geti verið hinar
merkustu, hver í sínu lagi. Sá, sem
blandar móðurmál sitt að jafnaoi
aðskotaorðum, fremur synd gegn
því, sem fagurt er.
Sá misskilningur grípur suma
blaðamenn, sem skortir málsnilld,
að þeir geti barið í brestina með
því að sletta útlenzku á báða
bóga.
Hér er sýnishorn af málfari
fréttamanns, sem var viðstaddur
einhver réttarhöld austantjalds.
(Þó ekkert þeirra, sem fræg hafa
orðið):
„Bílaeign er mælikvarði á
status þjóðarinnar."
„Kannske eru það öll ■plakötin
„Asskoti eru Jjeir flottir á því."
„Varla er hægt annað en játa
á sig hinar aðskiljanlegustu sakir
frammi fyrir slíkum dómara."
(Dómarinn var nefnilega blond-
ína, eins og höfundur kallar kon-
una í dómarasætinu).
„Svo setti blondínan rétt."
„íslenzkir dómarar telja sér
bteði rétt og skylt að vera passívir
eða hlutlausir."
„Upptekinn af allri þessari
prósessíu —"
„Þetta var einhver trúnaðar-
maður systemsins á vinnustað."
„Ég lét í Ijós undrun mína á
hinu milda aktívíteti eða ásókn."
Þá koma fyrir orð eins og
parjúim, blánkskór, júristi og
reddari — og auðvitað fáein
blondínubros.
Mest fer þó út um þúfur við
það, að höfundurinn fjallar um
næsta alvarlegt málefni í gaman-
tón. Sumir segja, að íslenzku þjóð-
ina þyrsti í létt hjal og biðjast
undan hvers kyns alvöru. En
skrípalæti og skemmtitónn á
ekki við, þegar verið er að segja
frá jafn alvarlegum hlut og grun-
samlegu réttarfari. Engum al-
mennilegum manni er þá hlátur í
hug, og sjálfsagt ekki heldur
þessum fréttamanni. Þetta er bara
að vera lélega ritfœr.
En er á öðru von? Gagnrýnend-
ur eru stöðugt að bregða rithöf-
undum um, að þeir „hafi ekki
húmor", eins og það er kallað.
Aumingja mennirnir fara þá að
kreista upp úr sér fyndni, sem
þeim er ekki eðlileg, í tíma og
ótíma.
Einu sinni var leikkona, sem
hlaut frægð sína í harmleik.
Henni var fengið gáskafullt hlut-
verk. Þá lauk listabraut hennar
með herfilegum mistökum.
Líklega er þessi höfundur, sem
ekki getur einu sinni bölvað á til-
gerðarlausri íslenzku, fremur ung-
ur. Og ekki er furða, þó að gagn-
rýnendur geri byrjendur áttavillta.
Byrjendur getur skort kjark til að
lítilsvirða þessar kröfur um fár-
VIPP
norski hvíldarstóllinn —
Framleiddur á fslandi með
einkaleyfi. — Þægilegur
hvíldar- og sjónvarpsstóll. —
Mjög hentugur til tækifæris-
gjafa. — Spyrjið um VIPP
stól í næstu húsgagnaverzlun.
— Umboðsmenn um allt
VIPP STÓLL Á HVERT
HEIMILI.
FRAMLEIÐANDI: ÚLFAR GUÐJÓNSSON HF. — AUÐBREKKU 63 — KÓPAVOGI — SlMI 41690.
land.
50 - JÓLABLAÐ