Þjóðviljinn - 24.12.1968, Qupperneq 77

Við þessi orð hleypti Gio-
vanni brúnum þannig að Beat-
rice þagnaði skyndilega, og fór
að titra. En hún áttaði sig
fljótt, og vann aftur traust sitt,
Og hún roðnaði jafnvel af bvf
að hafa látið sér til hugar koma
að vantreysta honum.
„Það fylgdu þessu ill álög,
sem stöfuðu af hinni takmarka-
lausu ást og aðdáun föður míns
á vísindum hans, og þess vegna
hef ég ætíð verið einmana, og
engan mann talað við nema
hann. Áður en guð sendi mér
þig, Giovanni minn, þá var
Beatrice þín ákaflega einmana."
„Voru álögin þá hörð?“ sagði
Giovaeni og teit fast í augu
henni.
„Það var ekki fyrr en fyrir
stúttu sem ég vissi hve hörð
þau vbru,“ svaraði hún. „Ójá,
hjarta mitt lá í dvala, og það
var kyrrt“.
Nú brauzt reiðdn fram aftur í
Giovanni eins og elding úr
dimmu skýi. „Bötvuð sértu“,
sagði hann með eitnaðri heift
ot bræði. „Þér leiddist einver-
an, og nú hefur bér tekizt að
loka mig úti einnig frá öllu
láni og lífshamingju, og gera
mig að útlaga í auðri veröld,
eins og þú ert sjálf“.
„Giovanni“, sagði Beatrice,
og leit á hann stórum björtum
augum. Hún hafðd tæplega átt-
að .si<í á merkingu orðanna, sem
hann mælti, hún var sem eld-
inigu lostin.
„Já, eitu’Tiarðan bín,“ sagði
Giovanni. viti sínu fjær af
bræði. „Það varst bú sem gerð-
ir betta! Þú eitraðir mig! Þú
ert búin að gera mig eins and-
styggilegan og skelfilegan eins
og þú ert sjálf, veraldar und-
ur aíls fáránleiks! Ef við
skyldum vera hvert öðnr iafn
hásikateg Og við erum öðiru
fólki, þá skulum við nú kyiss-
ast og siá hvað setur.“
..Hvílík neyð“. andvarpaði
Beatrice af djúpri sút. ..Heilög
Marfa, miskunna bú mér“.
„Ertu nú farin að biðja fyr-
ir þér?“ æpti Giovanni, með
sömu hatrömu heiftinni. „Veiztu
ekki að bænarorö, sem þú
mælir, eitra loftið því bú bland-
ar í þau andardrætti þínum.
Já, við skulum annars biðjast
fyrir, við skulum koma inn í
kirkju og dýfa fimigrunum f
vígða vatnið í fordyrinu! Hver
sem það gerir á eftir mun
eitrast eins og hePðd hann tek-
ið sviarta dauða! Við skulum
gera krossmörk í loftið. Þau
munu dreifa böli og nauðum
meðal manna í líki hins heil-
aga tákns.“
„Giovanni," sagði Beatrice
stillilega, því hryggð hennar
var dýpri en svo að hún næði
að láta hana í ljós, „hversvegna
setur þú okkur undir sama hatt
með þessum skelíilogu orðum
þínum? Það er að vfisu satt að
ég er jafn hræðileg og þú seg-
ir mig vera. Em þú, hvað get-
ur þú nú annað gert en að
ganga út úr þessum garði' og
taka upp sömu kynni við ann-
að fólk og þú hafðir áður, og
reynt að gleyma því að þú haf-
ir nokikru sinmi séð ófreskjuna
hana Beatrice?"
„Heldurðu að ég trúi því að
þú vitir ek'ki hvernig komið er
fyrir mér?“ svaraði Giovanni
reiðilega. „Sko, nú skal ég sýna
þér hvaða vald ég hef fengið
fyrir ykkar tilstilli feðginanna".
Fiðrildi flugu um loftið í leit
að hunangi í hinum itmsætu
eitruiðu blómum. Þau sveimuðu
umlhverfis höfuð Giovannis, og
auðséð var að þau voru að leita
hins sama og þau hefðu átt að
finna innan um runnana. Nú
andaði hann á þau, brosti
beizklega við Beatrice, og sam-
stundis du'ttu að minnsta kosti
tíu fiðrildi dauð niður. „Nú skil
ég, nú skil ég,“ hrópaði Bea-
trice. „Hér eru hin hættulagu
vísindi föður m.íns lifandi kom-
in. Nei, Giovanni. það var ekiki
mér að kenna. Ég vissi þetta
ekki. Mig dreymir ekki um
annað en að mega hafa big hjá
mér um stund og elska big, og
missa þig svo aftur, en mega
geyma mynd þína í hjarta mér,
því ég fullvissa þig um það,
Giovanni, að bó að líkami minn
sé eifr’aður orðinn, þá er sál
mín af guði einum gerð, oig
þarfnast ástar sér til viðgangs
eins og líkaminn þarfnast fæðu.
Það var faðir minn sem kom
þessum óheiliavænlegu kynnum
okkar af stað. Já. þú mátt
sparka í mig, traðka á mér,
drepa mig. Dauðinn er mér
kærkominn eftir að þú hefur
talað svona til mín. En þetta
var ekki mér að kenna. Ég
hefði með enigu móti fengizt til
þess hefði ég átt að ráða.“
Giovanni hafði runnið reiðin
við þau ógnarorð sem hann
mælti. Nú kom að honum iðr-
un, bölvuð hryggð, og hann
fann aftur til þess nóna og
sérkennilega samþands, sem
með þeim hafði verið. Nú
stóðu þau saman, ein sér, með-
all all”a annarra manna, og ein-
angrun þeirra var ótrúleg. Væri
það þá ekki eðlilegast að þau
þrýstu sér því fastar saman
sem einangrun þeirra frá öðr-
um var algerari? Hver átti að
bæta um, ef þau sýndu hvort
öðru grimmd? Auk þess fannst
honum sem engan veginn væri
óhuigsandi, að þessum meinlegu
álagum mætti snúa til betri
vegar, nema þau jafnvel af.
Ófullkominn er andi manns, án
göfgi, án eintægni, að geta látið
sér til hugar koma að unnt
geti verið að snúa við, eftir að
hafa látið sér annað eins um
munn fara og Giovanni hafði
gert. Svo djúpt hafði hann sæirt
hana með heiftarorðum sínum,
að ekkert mátti þar um bæta.
Nei, nei, um það var ekkert að
efast. Nú gat ekki beðið hennar
annað en það að dragast döp-
ur og yndisvana nær gröf sinni
án vomar — ef til vill með
þeirtri linkind að mega laugast
ÍSLENDINGA
SÖGURNAR
Stolt kvers
islenzks
heimiíis.
Um átta flokka að veljja
Heiidarútgáfa íslendmgasagnanna er 42 bindi. Henni er
skipt í 8 flokka. Bindafjöldi livers flokks er frá tveimur
upp í þrettán bindi. Þér getið því eignast heildarútgáfuna
smám saman, eða gefið vinum og kunningjum einn og
einn flokk í senn.
Hagkvæmar afborganir
íslendingasagnaútgáfan býður hagstæða afborgunarskil-
mála, Útborgun er 1/4 kaupverðs og mánaöarlegar af-
borganir frá kr. 500,00 til kr. 1000,00. Afborgunarkjör eru
bundin kr. 2100,00 lágmarkskaupum. Gegn staðgreiðslu
er veittur 10% afsláttur, ef keypt er fyrir kr. 2100,00 eða
meir. Heildarútgáfan verð kr. 16000,00.
Allar nánari upplýsingar veita bóksalar og aðalumboðið í
Kjörgarði.
ÍSLENDINGASAGNAÚTGÁFAN HF
KIÖRGARÐI, LAUGAVEGI 59, SÍMI14510, PÓSTHÓLF 73.
Er VÖl á
veglegri
SJÖf?
Na'fn
Heimili
Sendist til tslendingasagnaútgáfunnar, pósthólf 73, Reykjavík.
J ÓLABLAÐ — 77