Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 02.02.1952, Side 50

50
anna 1914—18 og næstu ára þar á eftir félaginu þungar í
skauti, enda var fjárhagur félagsins í kaldakoli á árunum
eftir 1920. Var þá meðal annars efnt til nokkurra samskota
meðal félagsmanna 1924. En þótt fé það, er safnaðist næmi
ekki mikilli uppliæð, sýndu þó gefendurnir velvildarhug
sinn til félagsins, og það að enn lifði hinn sami fórnfýsiandi
og á fyrstu árum félagsins.
Eftir 1924 tekur félagið að rétta við fjárhagslega. Átti
Ólafur Jónsson manna mestan þátt í þeirri viðreisn, en hann
efldi mjög búrekstur félagsins eins og fyrr getur, og gætti
hins vegar hinnar mestu hagsýni í öllum rekstri, þótt vitan-
lega yrði að stilla framkvæmdum í hóf eftir því sem fjárhags-
getan leyfði. En svo vel tókst, að bæði batnaði þá fjárhagur
félagsins ár frá ári og tilraunastarfsemin jókst stórlega. Þegar
svo tilraunastöðin var seld á leigu 1. jan. 1947, er hrein eign
félagsins talin 203.023.47 krónur, en þess er þó að gæta, að
fasteignir allar eru reiknaðar á fasteignamatnsverði og lausa-
fé tiltölulega lágt metið, svo að miklu munar frá gangverði
á eignum á þeim tíma, sem sjá má á því, að lausafé leigt til-
raunaráði, að frádregnum skuldum er á stofnuninni hvíldu,
er metið á kr. 180.490.44. Þar við bætast svo sjóðir að upp-
hæð kr. 50.668.36 og fasteignin öll.
h. SJÓÐIR FF.LAGSINS.
Ræktunarfélag Norðurlands hefur kornið sér upp nokkr-
um fastasjóðum, sem aldrei skyldu verða eyðslueyrir, en
vextirnir ganga til rekstrar félagsins. Sjóðir þessir eru: Ævi-
tillagasjóður, Búnaðarsjóður Norðuramtsins, Gjafasjóður
Magnúsar Jónssonar og Minningarsjóður Moritz Fraenckels.
Þegar í upphafi var til þess ætlast að ævitillögin yrðu ekki
eyðslueyrir, heldur skyldi safna þeini í sjóð, sem að vísu var
léður félaginu til framkvæmda, en vextir greiddir af hon-
um. En þar sem ævitillögin voru lág og ævifélagar fáir fram-