Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1961, Blaðsíða 10
10
uðu bezt við votheysgerð úr smáragrasi og lúsernum. Reynd-
ur hefur verið fjöldi af efnum og hafa mörg reynzt alveg
gagnslaus. Þegar litið er bæði á gagn og verð hefur A. I. V.
sýran (þynnt brennisteinssýra) reynzt bezt, en sýruna verð-
ur að nota með nokkurri varúð, og hún er ekki vinsæl meðai
bændanna, er heldur kjósa duft eða fast efni, sem hægt er
að dreifa. Af slíkum efnum hefur A.I.V. saltið (NH4HSO4),
Dagsalt (NHoHS03) og Reymerholms votheyssalt (Na
HS04) reynzt bezt. Næst þar á eftir koma svo bísulfitefni
(Na2S205), sem gengur undir nöfnunum Silósan eða
Silotex. Um öll þessi efni gildir það, að eigi þau að gefa
áþekkan árangur og A.I.V. sýran, þarf að nota meira rnagn
af þeim en upp hefur verið gefið og þau verða því til muna
dýrari. Kolvetnisefni, eins og Melassa og malað korn, hafa
ekki reynzt vel í dönskum tilraunum.
Það hefur oft komið til álita á íslandi livort tiltækilegt
væri að hefja þar almenna notkun á íblöndunarefnum við
votheysverkun, en jafnan verið horfið frá því, mest vegna
kostnaðar og flutningserfiðleika. Af fóðurfræðilegum ástæð-
um er líka ef til vill óhagkvæmt að nota sýrandi efni til
íblöndunar á Islandi að nokkru ráði, þar sem fóður er yfir-
leitt fremur kalksnautt og lítið um alkaliskar fóðurtegundir
eins og rófur til þess að hamla gegn sýrunni.
Ef aðeins duft eða sölt eins og NH2HSO;} væru nægilega
ódýr, gæti verið mjög hagkvæmt að nota þau í viðlögum,
t. d. í það síðasta, sem sett er í votheysgeymslurnar, eða þeg-
ar hlé verður á innlátningu. Á þann hátt mætti takast með
takmörkuðum kostnaði að hindra skaðlega gerð á þeim pört-
um í votheyinu, þar ,sem hennar er helzt von. í dýpri Lög-
um í geymslunum verður þrýstingurinn fljótlega svo mikill,
að síður er hætt við skemmdum af loftsins völdum.
Að öðru leyti ætti, samkvæmt danskri reynslu, að vera
góð skilyrði á Islandi til votheysgerðar án íblöndunar, þar
sem sjaldan er nokkurt teljandi magn af smára í grasinu.
Að sjálfsögðu er hægt með miklum köfnunarefnisáburði að