Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1961, Blaðsíða 48

ÓLAFUR JÓNSSON:
Afkvæmarannsóknir í nautgriparækt.
í 73. árg. Búnaðarritsins 1960, ritar Stefán Aðalsteinsson,
búfjárfræðingur grein, er nefnist: Gildi afkvœmarannsókna
í búfjárkynbótum. Grein þessi er fróðleg og um sumt nýstár-
leg og gefur því tilefni til umþenkinga, einkum vegna þess,
að sumar þær kenningar, er hún flytur, virðast geta orkað
tvímælis, að minnsta kosti við okkar aðstæður. Ekki mun
ég þó hér fjalla um grein þessa utan þann þátt hennar, er
lýtur að afkvæmarannsóknum í nautgriparækt.
S. A. gerir talsvert úr því gildistapi, er verði á kynbóta-
grip, meðan beðið er eftir reynslu á afkvæmunum. Viður-
kenni eg þetta að vísu, en hygg þó, að við okkar aðstæður
sé þetta gildistap ekki ætíð teljandi umfram það, sem sá
tími styttist, sem gripurinn verður nýttur eftir að hann er
fullreyndur og getur það verið ærið tjón. Hins vegar ætla
eg, að gildisrýrnun vegna kynbótaframfara í stofninnm á
meðan beðið er eftir reynslunni á gripnum, sé ekki ætíð
mikil í praktiskri framkvæmd hér hjá okkur, því að kyn-
bæturnar verða hér sjaldnast eftir jafn stígandi línu, heldur
í tröppum, oft með löngum láréttum köflum milli trapp-
anna. Þessu veldur að sjálfsögðu það, hve kynbótastofnar
okkar í nautpeningsrækt eru smáir, en það takmarkar get-
una til fjöldarannsókna og úrvals.
Verulegur hluti af grein S. A. fjallar um afkvæmarann-
sóknarstöðvar og er sem kenni nokkurs kala, að minnsta
kosti lítillar velvildar í garð þeirra stofnana. Stefán segir:
„Danir hugðust hækka arfgengið á nythæð mjólkurkúa með
notkun afkvæmarannsóknarstöðva, þar sem dregið yrði úr