Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1961, Blaðsíða 26

26
arinnar, að hver sá, er þar kemst inn, virðist öruggur með
að komast út þaðan aftur með próf upp á vasann eftir til-
skilinn tíma. Það er hér um bil eins og í himnaríki (saman-
ber Sálin hans Jóns míns, eftir Davíð Stefánsson):
„Hún veit að öllu er einu sinni inn til drottins fer
er hlíft og aldrei grýtt á glæ hvað guðlaust sem það er.“
Ur flestu því, er ábótavant er og hér hefur verið nefnt,
má bæta, ef þeim, er ráða þar mestu um, er ljóst hvað bæta
þarf. Sumt af því, er gera þarf, kostar þó mikið fé, bæði í
nauðsynlegan stofnkostnað og í aukinn reksturskostnað.
Hér við 'bætist svo, að almennt búfræðinám, á búnaðar-
háskólum á Norðurlöndum, mun minnst þrjú ár og í undir-
búningi að framlengja það í fjögur ár, þar sem það hefur
ekki þegar verið gert. Ef við ætlum því að reyna, að halda
til jafns við þá, getum við varla komizt hjá því að lengja
okkar framhaldsnám í búfræð í þrjú ár. Deildirnar yrðu þá
þrjár og að sama skapi aukið húsrými og kennaralið.
Þrátt fyrir þetta næði okkar landbúnaðarháskóli ekki
lengra, en að klekja út landbúnaðarkandidötum með al-
menna, alhliða búnaðarþekkingu. Þeir, sem vildu sérhæfa
sig í einhverjum greinum landbtinaðarins, yrðu eftir sem
áður að stunda það nám erlendis, en það geta þeir svo að-
eins, að okkar alhliða búnaðarháskólanám verði viðurkennt
sem fullgildur undirbúningur til sérnáms við erlendar
menntastofnanir.
Sama gildir að sjálfsögðu um menntun þeirra manna, er
leggja vilja stund á ýmsar greinar skyldar landbúnaðinum
svo sem: Dýralækningar, skógrækt, garðyrkju, mjólkurfræði,
landbúnaðarverkfræði o. s. frv. Landbúnaðarháskóli, er að-
eins kennir almenna búfræði, verður þessum mijnnum að
litlu liði; þó mætti ef til vill haga málum þannig, að þeir
gætu stundað nám sitt hér heima við slíkan skóla í eitt eða
tvö ár, en haldið því síðan áfram við erlenda háskóla.