Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1961, Blaðsíða 27

27
Það er mjög þýðingarmikið, að við gerum okkur fulla
grein fyrir hvar við stöndum, til hvers við erum megnugir
og livað við treystum okkur til að gera í þessum efnum, og
blasa þá við eftirfarandi atriði:
1. Bœndaskólarnir og frœðslan þar þarfnast mikilla um-
bóta, og að sjálfsögðu kemur ekki annað til greina en að
bccta úr því, sem þar er ábótavaut, til þess að skólarnir komi
að fuilum notum og njóti fulls trausts og álits. Að öllu
sjálfráðu ættu tveir bændaskólar ekki að geta fullnægt þörf-
inni.
2. Æðri búnaðarmenntun, ef við ætlum að veita hana hér,
verðunt við að gera þannig úr garði, að hún haldi til jafns
við það, sem veitt er og krafizt annars staðar, svo unnt verði
að sentja við erlenda háskóla um framhaldsmenntun þeirra
manna, er við höfum undirbúið, án þess að þeir þurfi að
endurtaka þann liluta námsins, er við höfum veitt þeim.
Kemur þá til álita, hvort við eigum að keppa að og treyst-
um okkur til, að veita almenna búnaðarkandidatamenntun,
eða hvort við eiguni aðeins að veita hana að einhverju leyti
í samvinnu við aðra búnaðarháskóla, þar sem nemendur
okkar geti síðan lokið náminu. Þetta yrði þá hliðstætt því,
sem nú er um verkfræðanám við háskóla íslands. Öll sér-
nám yrði þá að sjálfsögðu einnig að stunda erlendis. Það,
sem við verðum þá að keppa að er það, að sú menntun, sem
við veiturn þessum mönnum, sé fullgild menntun svo langt,
sem hún ncer, og viðurkennd sem slík af þeim erlendu
menntastofnunum, sem við höfum samvinnu við. Við getum
svo alitaf aukið okkar hlut eftir því sem geta okkar og að-
stæður leyfa.
3. Við verðum að gera okkur nákvæma grein fyrir því,
hver þörf okkar er fyrir menn með hærri búfræðimenntun.
Sú áætlun á ekki aðeins að taka til þeirra, er nú eru í starfi,
heldur einnig til væntanlegrar þarfar framtíðarinnar. Þá
verður einnig að taka með í reikninginn þá, er sennilega
heltast frá námi af ýmsum ástæðum eða hverfa að öðrum