Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1962, Blaðsíða 84

84
í fyrstu skýrslunni um niðurstöður afkvæmarannsókn-
anna (226. Beretning frá Forsögslaboratoriet, 1947, eftir L.
Hansen Larsen), segir svo, bls. 21:
„. . . . var ákveðið að fóðra vel, þ. e. að gefa um 10%
meira fóður en almennt er ráðlagt (10% over de saakaldte
Normalnormer) og auk þess yrði fóðurgildi hálmsins ekki
metið neitt. Jafnframt var þó gengið út frá því, að þetta
umframfóður nægði til vaxtar fyrir kvígurnar, sem ekki
voru búnar að taka út fullan þroska“.
Og á bls. 23 í sömu skýrslu:
„Fyrstu dagana eftir burð var dregið úr rófnafóðrinu; en
síðan var þeim gefið samkvæmt eftirfarandi vetrarfóðrun-
aráætlun, þó þannig, að fyrstu 5—6 vikurnar eftir burð,
meðan hægt var að láta þær hækka í nyt, var þeim gefið
aukafóður, sem jafngilti því, að þær mjólkuðu 2.5 kg meira
af 4% feitri mjólk en mælingin sýndi.......Þegar nytin
hætti að aukast, var farið að fóðra kvígurnar eftir nythæð
þeirra“.
í IV. skýrslu um afkvæmarannsóknirnar sést, að umfram-
fóðrið fyrstu 5—6 vikurnar eftir burð er miðað við, að kvíg-
an mjólki 2.0 kg meira af 4% feitri mjólk heldur en mæl-
ingin sýnir, og hefur verið svo síðan.
I X. skýrslu (286. Beretning) segir svo, bls. 34:
„Takmark okkar er: 1) Að kýrnar séu í góðum holdum
við burð. 2) Varfærnisleg fóðrun um og rétt eftir burðinn.
3) Jöfn aukning á gjöf“.
Og í XII. skýrslu (301. Beretning) stendur, bls. 36:
„Fyrstu 6 vikurnar eftir burð er kúnum gefið sem svarar
því, að þær séu í 2 kg hærri nyt af 4% feitri mjólk heldur
en mælingin sýnir. Þetta gefur þeim möguleika á að ná
þeirri nyt, sem þær hafa eðli til“.
Ég get ekki látið hjá líða að benda á meinloku í rök-
semdafærslu Ó. J. í sambandi við dóm um erfðaeðli kúnna
til mjólkur, þar eð hún er að nokkru undirrót skoðana-