Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1975, Blaðsíða 15

Venjulega næst lítri á 4—5 mín., og ná má a.m.k. einum
lítra úr hverri skepnu. Hitabrúsarnir eru fylltir upp í stút
til að útiloka allt loft og halda þannig þeim loftfirrðu skil-
yrðum, sem vambargerlunum hentar best.
2. Undirbúningur vambarvökva.
Á rannsóknarstofunni er vökvinn síaður gegnum grisju
til að fjarlægja stærri fæðuköggla. Síðan er koldíoxíð —
C02, leitt í vökvann í eina mínútu til að ná úr honum
öllu lofti. Þá er vökvinn blandaður fjórföldu eigin rúmmáli
af „tilbúnu munnvatni“, sem er lausn nokkurra algengra
salta, mettuð C02 við pH 6,9—7,0. Loks er ammoníum súl-
fati bætt út í sem köfnunarefnisbæti, og greinir betur frá
gagnsemi þess síðar.
Þessari blöndu er nú haldið við 38,5 °C í hitastilltu vatns-
baði. Vambarvökvagerlarnir eru næmir fyrir hitabreyting-
um, og virkni þeirra minnkar, ef hiti lækkar. Hér er reynt
að líkja eftir eðlilegu umhverfi gerlanna, það er líkamshita
skepnunnar, meðan á in vitro meltingu stendur. Koldíoxíð
er stöðugt leitt í og yfir þessa blöndu, og hún er hrærð ró-
lega til að dreifa gerlunum jafnt og hindra, að hún setjist
til.
3. Undirbúningur sýnis.
In vitro meltiaðferðir eru nákvæmur mælikvarði á melt-
anleika, því að þær eru næmar fyrir þe;m þáttum, er áhrif
hafa á hann, svo sem þroska grassins, mismun milli afbrigða
og ýmsum vinnsluþáttum, t. d. ef hitnar í heyi. Þess vegna
er líka nauðsynlegt að fara rétt með heysýnin, áður en melt-
ing þeirra hefst.
a) Forþurrkun. Heyið er þurrkað næturlangt í súgi í
100°C ofni. Þetta breytir ekki meltanleika þess8.
b) Mölun. Alexander sýndi, að grófmölun lækkar in vitro
meltanleika og t;i,ur skekkju í niðurstöðun, ef borið
er saman við fínmöluð sýni. Best er að staðla mölun-
ina til að samræma niðurstöður. Við notum 1 mm síu.
2
17