Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1975, Síða 34

Mýrlendi.
Hér eru teknar saman 5 sýnaraðir, sem yfirleitt er safnað í
hallamýrum síðsumars 1969—70, og ættu því að vera á marg-
an hátt vel sambærilegar. Hins vegar er allmikill munur á
hæð sýnistökustaðanna yfir sjó, og mynda þeir að því leyti
eins konar hæðaröð, frá sjávarmáli (V) upp í um 550 m hæð
(75 og 101).
Þessi hæðarmismunur speglast að einhverju leyti í fjölda
smádýranna, en á nokkuð óvæntan hátt. Þannig eru skor-
dýralirfur mjögfáar í fjallamýrasýnunum (75, 101), en fjöldi
mordýra og maura hins vegar mun hærri en í mýrum á lág-
lendi. Sýni tekin í 300—400 m h. (73, 74) eru hins vegar
alger andstæða hvað þessa dýraflokka snertir, svo og fjölda
bessadýranna. Virðist þetta benda til, að það sé eitthvað
annað en hæðin, sem veldur þessum frávikum, líklega frem-
ur gróðurfar og almennt eðli mýranna.
Þrátt fyrir þennan mismun má greina ýmis sameiginleg
einkenni í þessum mýrasýnum. Þannig er fjöldi skordýra
yfirleitt mikill, og sama er að segja um pottorma, þyrildýr
og krabbadýr. Hins vegar er fjöldi maura og þráðorma
óvenju lágur.
Berangur.
Hér eru tekin saman nokkur annars mjög ólík gróðurlendi,
sem hafa það sameiginlegt, að vera m.e.m. vangróin. Sýna-
röð X er tekin úr kalbletti í nýrækt á Selárbakka Ársk., og er
þar að sjálfsögðu ekki um að ræða neitt gróðurlendi í venju-
legri merkingu.
Sameiginlegt einkenni þessara sýnaraða er fátækt þeirra
af smádýrum, einkum af mordýrum og maurum, en þó er
maurafjöldinn í VII vel yfir meðallagi. Þá sker kalblettur-
inn (X) sig úr hvað snertir mikinn fjölda nálorma. Bessa-
dýr vantar alveg, og af þyrildýrum og pottormum er mjög
fátt.
36