Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1975, Page 58
hins vegar voru teiknuð línurit, sem sýndu heildarþróun
veðurfarsins í kalárum og árum án kalskemmda.
Helztu niðurstöður voru sem hér greinir:
1. Kalskemmdir eru mestar í köldum og úrkomusömum
árum. Þessi ár eru einnig snjóþung, og sýndu snjóþætt-
ir meiri fylgni (rr= 0,60###) við kalskemmdir heldur
en þættir tengdir hita og úrkomu. Samband snævar
og kalskemmda er óbeint. Snjórinn myndar grundvöll
að vatni, sem í hlákum að vetri hleypur í krap og svell.
2. Samband kalskemmda og svella var betra (r= 0,70###)
en samband kalskemmda og snævar. Varð kalið meira
eftir því sem svellin lágu lengur og vatnsmagnið, sem
lagði grundvöllin að svellunum, varð meira, en kal-
skemmdir minnkuðu eftir því sem hlákurnar urðu
varanlegri.
3. Enda þótt svellkal virðist algengasta kalskemmdin á
Norðurlandi, er ekki útilokað að kalskemmdir geti
í sumum árum og sums staðar verið af völdum annarra
veðurskilyrða, og virðast einkum vorfrost og vorþurrk-
ar geta komið til greina.
ÞAKKARORÐ
Höfundur þakkar starfsfólki Veðurstofu íslands, einkum
þeim Hlyni Sigtryggssyni, Öddu Báru Sigfúsdóttur og Þóri
Sigurðssyni, fyrir aðstoð við söfnun veðurfræðilegra gagna.
Öyvind Nissen við Landbúnaðarháskólann að Ási í Noregi
á einnig þakkir skildar fyrir aðstoð við útreikninga.
62