Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1975, Síða 66

í forsendum fyrir þessum tölum reiknað með nokkru meiri
loftraka en er alla jafnan hér á Norðurlandi og því sé téð
hagkvæmnismark einhverju hærra á norðurparti landsins.
Varla er sá munur þó nema 1—200 hestar af heyi.
Hvað er þá til ráða?
Áður en lengra er haldið mætti kannski spyrja: Hefur
orkuúthlutun Rafveitna ríkisins sett hér heppileg mörk fyr-
ir bústærð á íslandi? Á að keppa að stærri búum að meðal-
tali en sem svarar 1000—1500 hesta heyskap? Hvort þetta er
hið rétta mark er auðvitað erfitt að fullyrða, en margt
bendir þó til þess að forðast beri allt of stór bú. Nú fyrir
þá sem þegar hafa stórt byggt og þá sem á það ráð hyggja
er ekki annað fyrir hendi en sækja á með það hjá rafmagns-
yfirvöldum að fá meiri orku, 20 kw fyrir 2000 hesta hlöðu,
30 kw fyrir 3000 hesta hlöðu o. s. frv. Möguleiki er einnig á
að kaupa díselmótora og knýja með þeim blásara. Þá er
möguleiki á fyrir þá sem mikinn heyskap hafa, að heyja
hluta í vothey eða ef hagstætt gerist hraðþurrka einhvern
part af heyinu.
Heyskaparhættir.
Við athugun á því hverjir heyskaparhættir eru hjá þeim
bændum sem við var rætt kom í ljós nokkur héraðamis-
munur.
í Húnavatnssýslum fullþurrkuðu bændur hey sitt úti,
létu oft standa í sætum nokkuð áður en heyið er látið hlöðu.
Þetta síðastritaða hefur þó á allra síðustu árum breyst hjá
þeim bændum sem keypt hafa og nota heyhleðsluvagn eða
heybindivél. Telst það þó varla breyting til batnaðar í þeim
tilfellum þegar heybaggar eru látnir liggja hingað og þangað
um túnið í lengri tíma. Bændur í þessum sveitum töldu flest-
ir æskilegt að ögn liitnaði í heyinu, bæði rúmaðist það þá
betur í hlöðu og ætist betur. Gnýblásari er notaður til þess að
blása hita úr heyinu ef um of ætlar að hitna í því, en ekkert á
þetta þó skylt við súgþurrkun. Að öðru leyti virðast súg-
þurrkunartæki ekki nýtt í Húnavatnssýslum, jafnvel ekki
70