Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1975, Qupperneq 93

um loga líkt og gas. Einnig höfum við nóg kol. Brátt hlýnar
í kofanum og nú er að taka til matar. En þá bregður svo við
að ég hefi alls enga matarlyst. Eg hafði um nokkur undan-
farin ár þjáðst af leiðum kvilla, magabólgu. En síðast liðið
sumar hafði ég ekkert fundið til hennar, og bauð því síst í
grun að hún færi að angra mig í þessari ferð. Magabólga
er leiðindakvilli gerir mann slappan og framtakslítinn. Ég
píndi mig til að eta eitt lítið vöffluhjarta og drakk soðið
vatn með. Meira gat ég ekki. Ég svaf heldur lítið um nótt-
ina, var með velgju og þrautir.
Klukkan fimm næsta morgun förum við úr kofa. Enn er
það sama uppi á teningnum hjá mér með matarlystina, ég
kem engu að mér nema vatni. Við tökum með okkur bita
og setjum kaffi í tvær flöskur. Veðrið er mjög gott skaf-
heiðríkt, logn og bjart af tungli næstum sem um hádag
væri. Okkur kemur strax saman um það, að skilja. Skyldi
Sigfús fara inn Hávarðsdal og Hvítahraunskvíslardrög, en
ég upp á Fremrifjöllin og inn Ytralækjardrag, Fremrilækj-
ardrag og Krókavatnsflár og hittast við norðaustur horn
Heljardalsfjalla. Ég er kominn inn undir Heljardalsfjöll,
þegar birta fer af degi. Færið er ágætt. Hvergi sér á dökkan
díl, kyrrðin er alger, ekkert heyrist nema skrjáf skíðanna
við snjóinn. Með morgunbirtunni koma fram margvíslegir
skuggar í giljum fjallanna, litafegurðin er stórkostleg, allt
er ósnortið og ég finn að ég er staddur í klakamusteri ís-
lenskrar náttúru. Ég skynja eigin smæð, mitt í reginvídd
öræfanna og ég veit, að á einu vetfangi getur þetta mjallar-
hof breyst í grenjandi víti, sem engu lífi eyrir. Við hitt-
umst við Heljardalshornið eins og umtalað var. Nú hefur
dregið mikið þykkni upp á norður og austur loftið. Það
gæti verið úrkomu von og þá hríðar. Okkur kemur saman
um að óvarlegt sé að skilja og sjá ekki hvor til annars lang-
tímum saman, ef það sé að ganga að með hríð. Og í stað
þess að fara annar í Heljardal og hinn í Stakfellsdal, eins
og oftast er gert í seinni leitum, ákveðum við að fara báðir
inn Heljardal og suður fyrir Stakfell, eins og gert er í fyrstu
göngum, þó það sé nærri þriðjungi lengri leið. Við höldum
7
97