Frjáls verslun - 01.10.1967, Side 46

■4 6
FRJÁLS VERZLUN'
45 — — 6.750.00
60 — — 9.000.00
Til samanburðar má geta þess,
að heilsíðuauglýsing í Morgun-
blaðinu kostar um 13000 kr.; að
vísu veita blöðin yfirleitt nokk-
urn afslátt, og hvert orð verzlun-
arauglýsingar í hljóðvarpi kostar
15,20 eða 40 kr., eftir því hvenær
dags auglýsingin er lesin.
REGLUR.
Auglýsandi skilar auglýsingu
sinni mynd- og hljóðritaðri og til-
búinni til flutnings. Ríkisútvarpið
setur nánari reglur um tæknileg
atriði, og ber að hafna auglýsing-
um, sem það telur tæknilega ófull-
nægjandi. Auk ýmissa tæknilegra
atriða þessu viðkomandi, má
nefna það, að auglýsandi verður
að afhenda tvö eintök af kvik-
mynd, sem sýna skal oftar en
einu sinni sama daginn, og þrjú
eintök af kyrrmynd, sem líkt
stendur á með. Þá mæla reglur
svo fyrir, að engu tali verði út-
varpað með kyrrmyndum, heldur
tónlist, sem sjónvarpið velur
sjálft. Þetta hefur mætt nokkurri
andstöðu, og vilja sumir auglýs-
endur, að þulum verði leyft að
lesa texta með kyrrmynd. Að
öðru leyti skal haga auglýsingum
um efni og lengd samkvæmt ósk-
um auglýsenda, að svo miklu
leyti sem unnt er. Þó skal hafna
auglýsingum, ef á þeim eru eftir-
farandi annmarkar:
1. Ef auglýsing brýtur í bága við
við íslenzk lög, svo sem al-
menn hegningarlög, lög um
lækningaleyfi o. fl., lyfsölu-
lög, áfengislög eða lög gegn
óréttmætum verzlunarháttum.
2. Ef í auglýsingu felst hlut-
drægni gagnvart flokkum eða
stefnum í almennum málum,
atvinnustofnunum, félögum
eða einstökum málum, um-
sögn um stjórnmálaflokka,
stefnur í almennum málum, fé-
lagsheildir, stofnanir eða ein-
staka menn (sbr. lög um út-
varpsrekstur ríkisins).
3. Ef auglýsing brýtur í bága við
almennan smekk eða velsæmi.
4. Ef tal eða aðaltexti auglýsing-
ar er ekki á réttu og hreinu
íslenzku máli.
5. Ef auglýsing höfðar til ótta
eða leitast við að vekja ótta
áhorfenda.
Ekkert þessara atriða kemur á
óvart eða hefur mætt gagnrýni
sökum þess, að þetta eru þær
reglur, sem almennt gilda hér um
takmarkanir auglýsinga. Hvað
snertir stjórnmálaflokkana má
geta þess, að í Bandaríkjunum
t. d. geta flokkarnir keypt ákveð-
inn tíma í sjónvarpi og hag-
að að vild. En þá er þess að
gæta, að þar eru sjónvarpsstöðv-
ar í einkaeign og í öðru lagi má
ímynda sér, að fjárhag flokkana
sé þar svo líkt á komið, að annar
þeirra geti ekki beitt þessu í áróð-
ursskyni fremur hinum. Hér á
landi horfir málið allt öðru vísi
við, og er óþarft að fara nánar
út í þá sálma.
I bráðabirgðareglunum um
fJutning auglýsinga í sjónvarpi
segir einnig:
,,Hafna skal auglýsingum um
lyf (nema til sótthreinsunar eða
hreinlætisráðstafana), iækna,
sjúkrahús eða heilsuhæli sem slík,
hvers konar lækningaaðferðir,
getnaðarvarnir, og gæta skal full-
yrðinga um meðul eða leiðir til
megrunar eða gegn líkamslýtum.
Hafna skal auglýsingum um
áfengi.
Hafna skal auglýsingum um
peningalán, hjónabandsmiðlun,
hvers konar spádóma eða dulræn
fyrirbrigði.
Ekki má beita neins konar að-
ferðum í auglýsingum til að hafa
önnur áhrif á áhorfendur en verða
þeim þegar Ijós. Forðast skal óhóf-
lega há eða snögg hljóð“.
Greinarhöfundur minnist í því
sambandi sjónvarpsauglýsingar er-
lendis, sem þannig var úr garði
gerð, að mynd af tiltekinni vöruteg-
und kom og fór leiftursnöggt,
þannig að vart varð greint, hvaða
vöru var um að ræða. Undir þessu
glumdu svo há og skerandi hljóð.
Ekki þarf að leiða getur að því,
að auglýsingin vakti geysimikla
athygli og hafði mikil áhrif, en
auglýsingaaðferðin þótti ekki
heppileg og var því bönnuð eftir-
leiðis.
Ein grein þessara bráðabirgða-
reglna er sérstaklega athyglis-
verð og vert að leggja á hana
áherzlu:
„Auglýsingar skulu miðast við,
að börn sjái þær og mega á eng-
an hátt misbjóða þeim. Ekki mega
auglýsingar misnota vanþroska
eða trúgirni barna eða vekja hjá
þeim trú, að þeim sé eitt eða ann-
að nauðsynlegt af annarlegum
ástæðum, svo sem samanburði við
önnur börn eða vegna útlits“.
GERÐ
SJÓNVARPSAUGLÝSINGA.
Nú hafa verið raktar að nokkru.
þær reglur, sem gilda um flutn-
ing auglýsinga í sjónvarpi. En
hvað gerir nú maður, sem ákveð-
ur að auglýsa í sjónvarpi? Jú,
fyrst verður hann að meta, hvers
virði hann álítur góða auglýsingu
og fá þannig hugmynd um þann
kostnað, sem hann vill leggja í.
Hann getur valið um kyrr- eða
kvikmynd. Velji hann kvikmynd,
er að gera sér grein fyrir hvernig
auglýsingin skuli byggð upp. Vert
er að hafa hugfast, að áhrif auglýs-
ingarinnar eru svo til eingöngu
undir því komin, hversu vel hún
er úr garði gerð, hvort hún hríf-
ur áhorfandann og festist honum
í minni. Auglýsendur almennt
bera ekki skyn á heppilegustu efn-
isbyggingu auglýsingar, og því er
það í langflestum tilfellum væn-
legast til árangurs að leita til
menntaðra auglýsingateiknara. En
hvað segja auglýsingastofurnar
um sjónvarpsauglýsingar? Við
leituðum til tveggja aðila.
SLÆM AÐSTAÐA.
Gísli B. Björnsson rekur aug-
lýsingaskrifstofu og hefur gert
nokkrar auglýsingakvikmyndir.
Ef fréttamaður F.V. innti Gísla
eftir aðstöðu hér til gerða aug-
lýsinga, sagði hann, að ýmsir örð-
ugleikar steðjuðu að. Mikill skort-
ur væri á tæknimönnum til að
annast kvikmyndagerðina. Til
þess að byrja með hefðu nokkrir
starfsmenn sjónvarpsins gertþetta
í hjáverkum, en þeir mættu ekki
vera að þessu lengur. „Þetta er
mikið vandamál,“ sagði Gísli. Þá
sagði hann, að Ríkisútvarpið hefði
ekki hugsað nógsamlega um þenn-
an lið sjónvarpsrekstursins. f upp-
hafi hefði verið gert ráð fyrir
mjög miklum tekjum af auglýs-
ingum. En sjónvarpið leitaði
hvergi samstarfs um gerð auglýs-
inga og kynnti sér ekki heldur
sjónvarpsauglýsingar erlendis,
þannig að þegar innlendir aðilar
vildu athuga sinn gang og báðu
um erlendar auglýsingar til þess
að kynnast málefninu var komið