Frjáls verslun - 01.10.1967, Blaðsíða 48

FFÍlJÁLS Verzlun
4B
mynda. Ymis tækniatriði hefðu
því engan veginn staðizt, en þetta
hefði nú breytzt til batnaðar.
Myndiðn hefur einungis gert kyrr-
myndir og sagði Leifur, að kostn-
aður við gerð auglýsingar af því
taginu væri rúmar 900,00 krónur
með söluskatti. Hann taldi þó
sjónvarpið ekki hentugan vett-
vang fyrir kyrrmyndir. Það væri
t. d. tilgangslaust að auglýsa ný-
komnar vörur á þann hátt. Þó
mætti líklega nota kyrrmyndir til
þess að auglýsa upp vörumerki.
Það þyrfti þá stutt slagorð og
stuttan texta og auglýsinguna
þyrfti að endurtaka oft á stuttu
tímabili. Annars sagði Leifur, að
auglýsingagerð væri í molum hér
á Islandi. Alla skipulagningu vant-
aði tilfinnanlega. Hingað þyrfti
sérmenntaða menn í auglýsinga-
sálfræði. Þá væru auglýsendur
sjálfir mjög erfiðir viðureignar,
því að þeir hefðu sjaldnast á tak-
teinum upplýsingar um, hver
keypti vöruna eða hvar hún væri
keypt. Iðulega væri því allsendis
óljóst, hvort miða ætti auglýsing-
una við ungt fólk eða fólk á ní-
ræðisaldri. Þetta stæði í veginum
fyrir eðlilegum áhrifum auglýs-
inga.
IJNDIR AÆTLUN.
Eins og áður var nefnt, hafa
tekjur sjónvarpsins af auglýsing-
um orðið mun minni en ráð hafði
verið fyrir gert. Gunnar Vagns-
son, fjármálaráðunautur Ríkisút-
varpsins, tjáði blaðinu, að áætlað-
ar tekjur sjónvarpsins af auglýs-
ingum árið 1967 hefðu verið 10,4
milljónir. 1 lok ágústmánaðar
voru þær þó aðeins orðnar um
1.200.000.00. Tekjurnar til þessa
hefðu því numið u. þ. b. 150 þús.
á mánuði, í stað þeirra 870 þús.,
sem reiknað var með. Sem betur
fer, hefði þetta þó ekki raskað
rekstrarmöguleikum sjónvarpsins.
Ýmsir kostnaðarliðir hefðu orðið
lægri en búizt var við og vegur
það þá upp á móti. Gunnar bjóst
fastlega við, að sjónvarpsauglýs-
ingar myndu aukazt, er nær drægi
jólum, og mundu þær síðan halda
áfram að aukast á næstu árum.
EINS OG BESSI.
En hafa sjónvarpsauglýsingar
haft áhrif? Allir kannast við aug-
lýsinguna frá Herrahúsinu með
honum Bessa Bjarnasyni. F.V.
spurði forráðamenn verzlunar-
innar, hvort þeir hefðu merkt ein-
hverja breytingu. Jú, þeir voru
sammála um, að góð sjónvarps-
auglýsing væri bezta auglýsingin,
sem unnt væri að fá. Það hefur
meira að segja komið fyrir að
menn hafi komið inn í verzlunina
og beðið um föt „eins og hann
Bessi var í“.
Radíóbúðin lét F.V. í té sams
konar upplýsingar. Auglýsing
þeirra jók kaupin í verzluninni.
Hvers vegna er þá ekki aug-
lýst meira í sjónvarpi en raun ber
vitni? F.V. hafði tal af einum
voldugasta smásala Reykjavíkur-
borgar. Hann sagði, að allur gang-
ur þessara mála virtist svo þung-
ur í vöfum. Tæknimenn væru ó-
nógir og annað væri eftir því.
,,Productionin“ væri allt of lengi
að fæðast. Hann kvaðst þó halda,
að sjónvarpið væri góður vett-
vangur til að auglýsa upp með
slagorðum þekkt alheimsmerki.
Hvað smásöluna áhrærði, þá aug-
lýsti hún meira frá degi til dags,
og væri undirbúningstími fyrir
sjónvarpsauglýsingu af þeim sök-
um allt of langur. Betra væri að
kosta til tveimur heilsíðum í
Morgunblaðinu. Að lokum sagðist
þessi kaupmaður þó mundu fylgj-
ast með því af áhuga, hvaða stefnu
sjónvarpsauglýsingar tækju.
F.V. hringdi nú í þekktan stór-
kaupmann, sem ekki hefur enn
auglýst í íslenzka sjónvarpinu.
Hann skýrði blaðinu frá því, að
sér stæði nokkur stuggur af hinum
mikla kostnaði, sem fylgir sjón-
varpsauglýsingum. Að vísu aug-
lýsir þessi kaupsýslumaður fyrir
drjúgan skilding árlega, en það
er eins með hann og fleiri, menn
veigra sér við að greiða of mikla
peninga á einu bretti. Flestir vilja
heldur mjatla þetta árið út í gegn
og átta sig engan veginn á því, að
á þann hátt verða auglýsingaáhrif-
in miklum mun minni. Þessi mað-
ur sagði F.V. hins vegar, að
hann hefði þótzt merkja góðan
árangur þeirra, sem í sjónvarpinu
hafa auglýst, og bjóst bví fastlega
við, að fara af stað með auglýs-
ingu fljótlega. Honum voru þó
ljósir erfiðleikarnir, sem ríkja hér
við auglýsingagerðina og kveið
þeim talsvert.
ÁHRIF.
Það kemur í ljós, að þótt aug-
lýsingatekjur sjónvarpsins hafi
orðið langtum minni en áætlað
var, þá þarf slíkt alls ekki að
benda til áframhaldandi deyfðar
í þessum efnum. Sjónvarpsáhorf-
endur eru flestir sammála um það,