Frjáls verslun - 01.04.2000, Blaðsíða 26

FORSÍÐUGREIN
Forstórinn Tom Wilmot á íslenska móður
Segja má að fyrirtækið eigi býsna sterkar íslenskar rætur því forstjóri þess og aðal-
eigandi, Bretinn Tom Wilmot, er íslenskur í aðra ættina, móðir hans er íslensk.
Faðir hans býr á íslandi.
fósturdóttur sem var hjá okkur í tíu ár. Eldri sonurinn, Hjalti, er
21 árs, og sá yngri, Sindri, er 6 ára. Fósturdóttir okkar, Freyja
Þorfinnsdóttir, 16 ára, systurdóttir konu minnar, fluttist til okk-
ar út á Svíþjóðarárunum."
En víkjum þá að bakgrunni Valþórs. Hver er maðurinn?
Hann er fæddur 2. des. 1957 í Keflavík. Faðir hans heitinn,
Stefán Valgeirsson frá Auðbrekku, fyrrverandi þingmaður
Framsóknarflokksins, starfaði þar þá sem leigubílstjóri. Móð-
ir hans, Fjóla Guðmundsdóttir, er frá Böðmóðsstöðum, Laug-
ardal, Arnessýslu. „Eg bjó í Keflavík íyrstu þrjú árin, flutti þá
norður að Auðbrekku í Hörgárdal þar sem ég tel mínar ræt-
ur vera. Eg er með sveitablóð í æðum. Þar var ég til 9 ára ald-
urs er faðir minn var kjörinn á þing. Eftir það vorum við á vet-
urna í höfuðborginni, raunar fyrst í Kópavogi, en fyrir norðan
á sumrin. Borgarlífið og sveitin tókust því svolítið á innra með
mér. Eg taldi mig sveitamann í borginni og borgarbarn í sveit-
inni. Eg fann mikið fyrir rígnum á milli borgar og sveitar og
fannst það fordómar og þekkingarleysi þegar fólk dæmdi á
báða bóga. Yfirleitt var það þannig að ég fór strax daginn eft-
ir síðasta próf í skólanum í vinnu fyrir norðan og vann þar
fram að skólabyrjun. Sextán ára fór ég að vinna við Laxár-
virkjun við ýmis störf. Fór síðar á sjó og var í 2 mánuði á neta-
bát frá Sandgerði og á 12 tonna handfærabát frá Dalvík sem
eldri bróðir minn gerði út. Síðan vann ég sem handlangari og
fúskari á sumrin - við smíðar - bæði við Laxárvirkjun, Kröflu
og í Neskaupstað, en þar vann ég sömuleiðis í frystihúsi Síld-
arvinnslunnar um hríð. Eins og aðrir unglingar á þessum
árum fékk maður góð tengsl við atvinnulífið á sumrin. Það er
gott veganesti og lærdómsríkt fyrir námsmenn að kynnast at-
vinnulífmu á sumrin."
Fékk áhuga á læknisfræðinni í Hörgárdal Eftir stúdentspróf
frá Menntaskólanum í Reykjavík vorið 1977 fór Valþór í lækna-
deild Háskóla Islands þá um haustið. „Eldri strákurinn, Hjalti,
er fæddur sumarið ‘78 og ég var einmitt að læra fósturfræði
þegar hann var undir belti þannig að ég verð að segja eins og
er að hún var ekki öfundsverð móðirin á þeim tíma. Eg tók síð-
an kandidatsárið á Akureyri en hélt eftir það í framhaldsnám
út til Svíþjóðar, til Skövde, og var þar í 6 ár. Þar bjuggu marg-
ir Islendingar og gera enn. Þetta var eins og lítil nýlenda og
margar góðar minningar þaðan.“
Það er nokkuð skemmtileg saga að segja ffá því hvernig
áhugi Valþórs á læknisfræði kviknaði. Sem lítill snáði norður í
Hörgárdal tók hann eftir því hvað læknirinn í sveitinni var í
miklum metum hjá heimilisfólkinu á bænum og fékk áhuga á
að verða sams konar læknir. Sú hugsun blundaði alla tíð í hon-
um þótt hann hafi íhugað alvarlega að fara í raungreinar, eins
og verkfræði og tölvunarfræði, eftir stúdentsprófið - en hann
hafði alla tíð átt mjög létt með allar raungreinar. En líklegast
var það þó eitt atvik fyrir norðan sem sat lengst í honum varð-
andi áhuga hans á læknisfræðinni.
„Eg var 6 ára og hafði talsvert nettari hendur en hinir strák-
arnir á bænum. Fyrir vikið stríddu þeir mér á því að ég væri
með stelpuhendur. Föðurbróðir minn á bænum var hins veg-
ar með afskaplega stórar hendur og einhveiju sinni kallaði
hann á mig og sagði við mig: „Valþór leyfðu mér að sjá hend-
urnar á þér.“ Eg hélt að hann ætlaði líka að gera grín að hönd-
unum á mér. En hann sagði: „Þetta eru góðar hendur, þetta
eru læknishendur. Þú átt eftir að verða læknir.“ Þótt ótrúlegt
kunni að virðast þá sátu þessi orð frænda míns mjög í mér og
styrktu þegar vaknaðan áhuga minn á störfum lækna."
Forritaði með náminu Áhugi Valþórs á forritun vaknaði hins
vegar fyrst fyrir alvöru á Svíþjóðarárunum. „Eg var duglegur
við að forrita og hafði sömuleiðis mjög gaman af hugbúnaði.
A þeim tíma voru ekki til svo merkilegar tölvur og heldur
ekki svo merkileg forrit þannig að maður þurfti að gera þetta
allt saman sjálfur þegar verið var að rannsaka. Eg var í þessu.
Bróðir minn eldri, Valur, var í fiskeldi í Noregi, og hann vissi
hve mikið ég var fyrir forritun og að ég skrifaði ýmis lítil
handhæg forrit til að nota sjálfur í læknisfræðinni. Eftir ráð-
stefnu í fiskeldi kom hann í heimsókn til mín til Svíþjóðar og
kvað sig bráðvanta hugbúnað fyrir fiskeldi, forrit sem gæti
fylgt fiskinum eftir og segði hversu mikið fóður hann þyrfti,
hvernig hann dafnaði og svo framvegis. Eg ákvað að slá til og
við stofnuðum fyrirtæki um þetta verkefni - raunar ekki síst
til að við gætum ferðast hvor til annars á vegum fyrirtækisins
og náð þannig fram skattaafslætti."
En flestir hljóta að spyrja hvernig þú hafir haft tíma fyrir
bæði framhaldsnám í læknisfræði úti í Svíþjóð og smíði hug-
búnaðar fyrir þitt eigið fyrirtæki. „Eg skil það vel. En ég hef
einn eiginleika, ég þarf að sofa frekar lítið. Eg hafði áhuga á
forrituninni og fyrirtækið var verkefni sem ég vildi takast á við.
En þetta stal auðvitað tíma frá læknanáminu. Eg var kominn í
mjög áhugavert rannsóknarverkefni, sem fólst í að skoða verki
sérstaklega og hefði hæglega getað orðið doktorsverkefni. Eg
lét það hins vegar víkja fyrir forrituninni og því má segja ég hafi
fórnað doktorsnafnbótinni fyrir nýsköpun og viðskipti.“
Framhaldið þekkja lesendur þegar hjá Valþóri; forritunin,
sem byijaði sem lítil aukabúgrein úti í Svíþjóð, reyndist ellefu
árum síðar stökkpallur hans til íjárfestinga í erlendum fyrir-
tækjum.S!]
Tom Wilmot, er sömuleiðis kunnur fjárfestir í fjármálaheimi Lundúna. Hann rak um
tíma fjárfestingarfyrirtæki og kom að fjármögnun allt að 80 fyrirtækja, þar á meðal
Hard Rock Café, á alþjóðavísu.
26