Morgunblaðið - 26.01.2001, Blaðsíða 38

Morgunblaðið - 26.01.2001, Blaðsíða 38
MINNINGAR 38 FÖSTUDAGUR 26. JANÚAR 2001 MORGUNBLAÐIÐ ✝ Valgerður Dag-björt Jónsdóttir fæddist 23. mars 1923. Hún lést á hjúkrunarheimilinu í Víðinesi 22. janúar síðastliðinn. Hún var dóttir hjónanna Jóns Péturssonar, vigtar- manns, f. 1.7. 1895, d. 9.10. 1963, og Guð- rúnar Jóhannesdótt- ur, húsmóður, f. 17.5. 1889, d. 30.10. 1979, en þau bjuggu í Sand- vík á Akranesi. Systkini Valgerðar voru Tómas, skipasmiður á Akra- nesi, f. 1.4. 1916, kvæntur Sigrúnu Stefánsdóttur, húsmóður; Jóhann- es, bakarameistari á Akranesi, f. 3.6. 1917, d. 18.8. 1985, kvæntur Guðborgu Elíasdóttur, húsmóður; Steinunn, húsmóðir, f. 2.3. 1919, eiginmaður hennar var Alfreð dóttur, húsmóður, f. 21.11. 1944. Eiginmaður hennar er Ragnar Sig- urbjörnsson, sjómaður. Valgerður og Guðbjörn eignuð- ust fimm börn: 1) Sumarliði, deild- arstjóri, f. 2.2. 1951, eiginkona hans er Rannveig Pálsdóttir, skrifstofu- maður, og eiga þau þrjár dætur. 2) Birgir, tæknistjóri, f. 30.9. 1952, eiginkona hans er Rut Rútsdóttir, skrifstofumaður, og eiga þau tvö börn. 3) Sævar, blaðamaður, f. 30.9. 1952, eiginkona hans er Hrönn Pálmadóttir, kennari, og eiga þau þrjú börn en fyrir átti Sævar einn son. 4) Jón Pétur, þjónustufulltrúi, f. 7.8. 1957, eiginkona hans er Halla Leifsdóttir, deildarstjóri, og eiga þau fjóra syni. 5) Steinunn, skrif- stofumaður, f. 11.8. 1963, og á hún eina dóttur. Valgerður átti fimmtán barnabörn og sex barnabarnabörn. Valgerður verður jarðsungin frá Neskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 15. Sturluson, málari, sem nú er látinn; Aðalheið- ur, húsmóðir, f. 3.10. 1921, d. 16.12. 1997, gift Sigurði Sigurjóns- syni, hafnsögumanni, sem nú er látinn; Ár- sæll, húsasmíðameist- ari á Akranesi, f. 31.1. 1928, d. 18.3. 1988, kvæntur Margréti Ágústsdóttur, sem nú er látin; Jóna María, húsmóðir, f. 10.8. 1930, d. 27.11. 1969. Hinn 2.7. 1949 giftist Valgerður Guðbirni Sumarliðasyni, símvirkja, f. 30.5. 1920, d. 13.9. 1986, en hann var ætt- aður frá Meiðastöðum í Garði. For- eldrar hans voru Sumarliði Eiríks- son og Tómasína Oddsdóttir, sem bæði eru látin. Valgerður átti eina dóttur fyrir hjónaband, Önnu Stínu Þórarins- Kynni mín af Völlu, eins og hún var oftast kölluð, hófust fyrir rúmum 30 árum þegar ég kom sem ung kona inn í þessa stóru fjölskyldu. Valla var þá kraftmikil kona og starfaði hjá Vífilfelli hf. við Hagamel. Valla var hörkudugleg kona, stundaði fulla vinnu, hjólaði í vinn- una á morgnana og heim í hádeginu til að gefa fjölskyldunni að borða, oft- ast heitan mat. Eftir hádegið hjólaði hún svo aftur í vinnuna og þegar vinnudegi var lokið hjólaði hún heim með fulla poka af aðföngum fyrir heimilið. Á kvöldin sat hún með prjónana eða við saumavélina, henni féll aldrei verk úr hendi. Hún eignaðist aldrei uppþvottavél eða þurrkara. Með árunum tókst með okkur Völlu mjög gott vinasamband sem gerði það að verkum að við sátum oft saman en hún var óþreytandi að segja mér frá árunum uppi á Skaga þar sem hún sleit barnskónum. Valla vann þar, eins og svo margir, í fisk- vinnu og það voru oft langir og erf- iðir vinnudagar en hún lét það hljóma eins og mikla skemmtun. Hún sagði mér frá því hvernig hún, eftir langan vinnudag, hljóp heim, þvoði af sér slorið og hafði fataskipti síðan var farið á dansiball. Valla elsk- aði að vera innan um fólk og hún hafði gaman af að dansa. Ég hef aldr- ei séð eins mikið af flottum dans- skóm og hjá henni. Valla var gestrisin kona og fjöl- skylda hennar var henni mikils virði. Þess vegna var það ánægjulegt þeg- ar systkinabörnin sem bjuggu úti á landi komu í heimsókn til hennar og Bjössa þegar þau sóttu skóla í Reykjavík. Og þegar systkini hennar komu til borgarinnar í einhverjum erindargjörðum var oft komið við hjá Völlu og þá var ekki komið að tómum kofunum og enginn fór svangur frá henni. Það var oft glatt á hjalla og þröngt máttu sáttir sitja. Valla og Bjössi ferðuðust nokkuð til útlanda á seinni árum og þá helst á sólarstrendur eða með skemmti- ferðaskipum með viðkomu í nokkr- um löndum. Oft fóru systur hennar með þeim hjónum og það var alveg sérstaklega gaman að heyra Völlu segja ferðasögur af þessum ferðum. Hún tók þátt í öllu sem var að gerast og ef hún var beðin um að troða upp í tískusýningu eða vera með leikþátt þá skoraðist hún ekki undan. Aðalheiður var besta vinkona Völlu og voru þær einstaklega sam- rýndar systur. Þegar Alla kom í heimsókn var eins og hún væri að koma frá útlöndum, það var alveg yndislegt að sjá þær hittast, hlátra- sköllin dundu í eyrum mínum og ekki var hægt annað en að hrífast með. Valla gekk í slysavarnadeildina Hraunprýði í Hafnarfirði fyrir um 20 árum og var þar hrókur alls fagnaðar í ferðalögum og öðrum uppákomum og konur í Hraunprýði hlökkuðu allt- af til að hitta hana. Eftir að hún veiktist spurðu þær mig oft um hana og báðu fyrir kveðjur. Þegar Bjössi veiktist jókst álagið hjá henni. Hún hélt heimilinu gang- andi, vann sína vinnu og studdi mann sinn eins og frekast var unnt. Valla hafði tekið bílpróf þegar hún var ung stúlka en ekki keyrt en hún hafði samt endurnýjað ökuskírteinið. Það lýsir hversu dugleg hún var að þegar Bjössi lagðist á spítala fór hún að keyra aftur til að geta farið til hans sem oftast, hún sleppti aldrei úr degi. Um sama leyti var sjúkdómur hennar að færast í aukana og þegar hún varð ekkja ágerðist gigtin og síð- ustu 15 árin er hún búin að heyja baráttu við mjög slæma gigt sem leiddi til þess að það þurfti að fjar- lægja vinstri fót hennar frá hné. Valla lét ekki bugast þrátt fyrir veik- indi og kvalir og lýsir það þraut- seigju hennar að hún fór í allar þær ferðir sem boðið var upp á fyrir aldr- aða. Ein þessara ferða var á Snæ- fellsjökul og hún lét sér ekki nægja að horfa á jökulinn í fjarska heldur tróð sér í skíðagalla og fór á snjó- troðara upp á topp. Mér þótti það ansi skondið að Valla yrði á undan mér, fullfrískri manneskjunni, að komast á toppinn. Síðastu tvö árin lagði sjúkdómur- inn hana að mestu í rúmið og svo fór að hún gat ekki lengur bjargað sér sjálf. Hún dvaldi mjög oft á spítala það var henni og fjölskyldunni afar erfitt þegar sýnt var að hún yrði að fara á hjúkrunarheimili en það varð ekki umflúið. Það var mér mjög erfitt að horfa upp á þessa dugmiklu, ynd- islegu konu heyja síðustu baráttuna við þennan sjúkdóm. Það er því með blendnum tilfinningum að ég þakka fyrir að þessi síðasta barátta stóð stutt yfir og hún er búin að fá hvíld- ina Ég þakka forsjóninni fyrir að ég fékk að kynnast Valgerði. Löng þá sjúkdómsleiðin verður, lífið hvergi vægir þér, þrautir magnast, þrjóta kraftar, þungt og sárt hvert sporið er, honum treystu, hjálpin kemur, hann af raunum sigur ber. Drottin elskar, – Drottinn vakir daga og nætur yfir þér, Rannveig. Mig langar í örfáum orðum að minnast elskulegrar tengdamóður minnar, Valgerðar D. Jónsdóttur, sem lögð verður til hinstu hvílu í dag eftir langvarandi veikindi. Kynni okkar hófust fyrir rösklega 25 árum þegar ég var fyrst kynnt fyrir þeim ágætishjónum Valgerði og Guðbirni Sumarliðasyni. Valla, eins og hún var oftast nefnd í daglegu tali, tók vel á móti þessari ungu stúlku og þar með hófst vinátta sem var okkur báðum mikils virði æ síðan. Á heimili Völlu og Bjössa á Birkimelnum var ávallt gott að koma og oft margt um mann- inn, enda gestrisin og góð heim að sækja. Mér er það sérstaklega minn- isstætt hvað mér þótti mömmumat- urinn hennar Völlu góður, enginn steikti eins góðar fiskibollur og hún. Ég hef hvergi fengið þær betri síðan. Valla og Bjössi áttu lítinn bústað á Vatnsenda. Þar undu þau sér oft á góðum degi, gróðursettu tré, settu niður kartöflur og hlúðu að hestun- um sínum sem þau áttu meðan Bjössi lifði. Þangað var gaman að koma á sólríkum sumardegi í kaffi sem lagað var á gömlu kolavélinni og ekki síst fyrir börnin sem fengu þá að fara á hestbak hjá Bjössa afa. Valla var létt í lund og skemmti- leg, hjartahlý og hörkudugleg. Kona sem hugsaði vel um barnahópinn sinn og heimili en var jafnframt úti- vinnandi lengst af. Síðustu fimmtán árin þjáðist hún mjög af liðagigt. Nú er þeim þjáningum lokið. Elsku Valla mín, hafðu þökk fyrir allt og allt. Þín Rut Rútsdóttir. Kallið er komið. Elsku amma, nú ertu komin á betri stað og laus við þær líkamlegu þrautir sem þú gekkst í gegnum. Við systurnar kveðjum þig með söknuði en um leið huggum við okkur við að nú sértu glöð og ánægð að hitta Bjössa afa. Nú þegar endurminningar hrann- ast upp er margs að minnast, þú varst alltaf svo glöð í skapi, brostir svo fallega, tókst svo vel á móti okk- ur og varst svo þakklát að sjá okkur . Þér fannst óraleið suður í Hafn- arfjörð og hrósaðir okkur fyrir dugn- aðinn að koma með stætó enda vor- um við ekki háar í loftinu þegar við fengum fyrst leyfi til að heimsækja þig. Þú leyfðir okkur alltaf að leika okkur í sykurskúffuni þó svo að við værum að setja sykur út um öll gólf. Amma Valla var sérstök, hún vann hjá Vífilfelli hf. og nutum við þess að fá að fara með henni einstaka sinnum í vinnuna. Seinni árin eftir að heilsu ömmu fór að hraka flutti hún af Birkimeln- um, þaðan sem við eigum flestar miningar. Það var t.d. mikil tilhlökk- un að fara til hennar og Bjössa afa á jóladag og fá heitt súkkulaði og á haustin að tína rifsber og koma inn og fá góðu pönnukökurnar með sykri. Síðan flutti hún á Aflagranda 40, þar sem hún undi sér vel þrátt fyrir fötlun sína. Í gegnum öll sín veikindi sýndi hún amma okkar mikinn kjark og hún hélt gleði sinni. Þarna naut hún þess að vera með góðu fólki á góðum gleðistundum. Hún hafði alltaf gam- an af að vera í góðum félagsskap, fór í ferðalög og í leikhús og verslunar- ferðir vou henni einnig mikil skemmtun. Við minnumst þess að koma til þín á Aflagrandan, sitja og tala við þig um nýja og gamla tíma. Þú hafðir alltaf tíma og þolinmæði með okkur. Nú kveðjum við ömmu okkar með söknuði en um leið þökkum við fyrir að hafa átt svo góða ömmu. Vertu guði falin, sofðu rótt. Ég fel í sérhvert sinn, sál og líkama minn í vald og vinskap þinn, vernd og skjól þar ég finn. (H.P.) Hulda, Valgerður Dagbjört og Linda Björk Sumarliðadætur. Amma mín var besta amma sem nokkur getur hugsað sér, hún var alltaf brosandi og hlæjandi. Hún var alltaf svo góð við mig, gaf mér allt sem ég vildi og lét mér alltaf líða vel. Heima hjá henni var allt svo rólegt og þægilegt, þangað voru allir alltaf velkomnir. Það voru alltaf súkkulaði- rúsínur í skál á borðinu inni í stofu hjá henni og sátum við oft og lituðum litabækur, sömdum ljóð eða töluðum bara saman. Ég man alltaf hvað hún talaði vel um afa og sagði mér fullt af sögum af sér þegar hún var yngri. Ég vorkenndi henni alltaf svo af því að hún bjó ein og þegar ég var lítil þá hugsaði ég oft um að gefa henni gæludýr, bara svo hún væri ekki ein, það er eitt orð sem lýsir henni best: Yndisleg, það er það sem hún var og þannig ætla ég að minnast hennar að eilífu. Ég elska þig, amma mín. Sigrún Eva. VALGERÐUR DAGBJÖRT JÓNSDÓTTIR MIKIL áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprent- uninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569 1115) og í tölvupósti (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höfundar/ sendanda fylgi. Um hvern látinn einstakling birtist formáli, ein uppistöðugrein af hæfilegri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200 slög (um 25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð tak- markast við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum. Frágangur afmælis- og minningargreina
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.