Morgunblaðið - 26.01.2001, Blaðsíða 50

50 FÖSTUDAGUR 26. JANÚAR 2001 MORGUNBLAÐIÐ






 
  
 

 

     
                
  
!

  "   "    "
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100  Símbréf 569 1329
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
Í SJÓNVARPSÞÆTTINUM „Mað-
ur er nefndur“ sem sýndur var í
Ríkissjónvarpinu 14. janúar sl. var
sagt að Vigfús Guðmundsson, veit-
ingamaður, hefði verið í framboði
fyrir Framsóknarflokkinn í Borgar-
fjarðarkjördæmi á móti alþingis-
manni Sjálfstæðisflokksins, Pétri
Ottesen. Þetta er rangt. Vigfús var
aldrei í framboði í Borgarfjarðar-
kjördæmi eða annars staðar. Hann
var aftur á móti einn af forystu-
mönnum Framsóknarflokksins í
Borgarfirði á þriðja og fjórða áratug
síðustu aldar og tók oft þátt í kosn-
ingarimmum í héraðinu.
Vigfús var fæddur í Borgarfirði
árið 1890 og þar var hann búsettur
þangað til hann hélt til Vesturheims
um tvítugt. Hann sneri alkominn
heim árið 1918. Fyrir vestan kynnt-
ist hann ýmsum nýjungum sem
hann var óspar á að koma á fram-
færi í sinni heimabyggð. Hugmynd-
ir hans gengu oft lengra en íhalds-
samir sveitungar hans gátu fellt sig
við. Þegar tímar liðu fram urðu
margar þessara hugmynda að veru-
leika.
Dæmisöguna sem höfð var eftir í
„Maður er nefndur“ af viðureign
Vigfúsar og Péturs á kosningafund-
inum má túlka á allt annan hátt en
sögumaður gerði. Sagt var að Vigfús
hefði deilt á Pétur á fundinum fyrir
að hann væri ekki sannur stuðnings-
maður íslensks iðnaðar. Á fundinum
kallaði þingmaðurinn Vigfús til sín
og benti fundarmönnum á að hann
klæddist ekki íslenskum vaðmáls-
fötum. Vigfús var klæddur þeim
fatnaði sem meginhluti þjóðarinnar
taldi eðlilegan á tuttugustu öldinni.
Sjálfur var Pétur klæddur íslensk-
um ullarfatnaði. Það var helst á
þingmanninum að skilja að íslensk-
um iðnaði væri best borgið með því
að þjóðin sæti heima á rúmstokkn-
um og prjónaði föðurlandið.
Frásögn þessi sýnir í hnotskurn
muninn á viðhorfum manna. Annars
vegar þeirra sem dýrka stöðnun og
íhaldssemi liðna tímans og hins veg-
ar þeirra sem gera sér grein fyrir að
framþróun og breytingar í takt við
tímann geta haft margt ágætt í för
með sér.
Þessi athugasemd er ekki ádeila á
sjónvarpsþáttinn í heild, aðeins hug-
leiðing sem vaknaði hjá undirrituð-
um þegar skyggnst var aftur í tím-
ann.
GUÐMUNDUR GAUKUR
VIGFÚSSON,
Tjarnarbóli 12, Seltjarnarnesi.
Maður er nefndur
Frá Guðmundi Gauki Vigfússyni:
NÚ ERU sko aldeilis „litlu jól“ hjá
stjórnarandstöðunni, nú er byr og
þá skal svo sannarlega notfæra sér
allt til að klekkja á ríkisstjórninni
og því skal nota sér öryrkjana til
hins ýtrasta og öll meðul notuð,
hversu ógeðfelld sem þau skuli
vera.
Þegar ég horfi á þessa
þingmenn/konur sem einna mest
skammast út í ríkisstjórnina og
kalla hana öllum illum nöfnum, þá
liggur við að manni verði óglatt.
Margir af þessum þingmönnum/
konum hafa í gegnum árin haft
óteljandi tækifæri til að kippa
þessu öllu í lag og leiðrétta kjör
aldraðra, sum þeirra meira að segja
verið í forsvari fyrir þau ráðuneyti
sem helst hefðu getað gert eitthvað
í málunum, en ekkert gerðist. Og
var það ekki einn af ráðherrum
þeirra sem lýsti hug sínum til sjúk-
linga og öryrkja með því að hækka
hlut þeirra í lyfjakaupum? Að vísu
er þessi fyrrverandi ráðherra flúinn
af Alþingi með dyggri aðstoð fjand-
vinar síns. Þeir hafa lítinn eða eng-
an áhuga á kjörum öryrkja, þeirra
æðsta takmark í lífinu er að klekkja
á Sjálfstæðisflokknum og formanni
hans og skal til þess nota öll ráð,
hversu ógeðfelld sem þau kunna að
vera.
Persónulega hef ég alltaf haft
samúð með þeim sem minna mega
sín, enda alinn þannig upp. Hef ég
af veikum mætti reynt að liðsinna
eftir beztu getu og þá með því að
styrkja þau félagasamtök og annað
slíkt sem sinna þessum málum.
Keypt t.d. happdrættismiða Styrkt-
arfélags lamaðra og fatlaðra, Sjálfs-
bjargar o.s.frv., allt með góðum hug
þó vinningsvonin hafi jú alltaf
blundað undir. Sú von hefur að vísu
aldrei ræst, nema þá í þeirri
ánægju að hafa styrkt gott málefni.
En um daginn er ég var staddur í
stórri kjörbúð, var mér boðinn
happdrættismiði til sölu af bækl-
uðum manni. Fyrst ætlaði ég að
grípa til buddunnar en svo greip
mig einhver andúð og ég hætti við
og aldrei þessu vant keypti ég ekki
miðann. – En af hverju?
Jú, þessi formaður öryrkjanna,
Garðar, hafði með framkomu sinni
rúið mig algjörlega allri löngun til
að styrkja öryrkja (vonandi bara
tímabundið). Er ég sá hann í fyrsta
sinn á „skerminum“ sl. ár fannst
mér hann hafa svip þeirra sem
finnst allir vera á móti sér. Enda
kom svo í ljós að þessi maður var
bæði hrokafullur, frekur og ein-
staklega orðljótur í garð þeirra sem
vilja ekki gera allt sem hann vill að
sé gert. Nú skil ég af hverju ég
keypti ekki miðann. Ég tek fram að
kynni mín af Garðari eru aðeins af
„skerminum“ og í útvarpi, kannski
hann sé að öðru leyti bezti maður,
allavega finnst honum gott ópal
eins og mér.
Að síðustu. Ég vona að allir verði
vinir að lokum þessa hanaslags og
ég verð nú að segja eins og er að
mér finnst Davíð og Ingibjörg geti
nú vel haft upphæðina 51.000 kr. í
stað 43.000 kr. – Annars finnst mér
sem skattgreiðandi ánægjulegt og
traustvekjandi að ekki skuli vera
rasað um ráð fram og allt greitt án
athugunar.
JÓHANNES PROPPÉ,
Hæðargarði 33, Reykjavík.
„Litlu jólin“
Frá Jóhannesi Proppé: