Morgunblaðið - 09.03.2001, Síða 62

62 FÖSTUDAGUR 9. MARS 2001 MORGUNBLAÐIÐ






 





 


 


 


 



BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100  Símbréf 569 1329
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
AF GEFNU tilefni finnst mér
ástæða til að segja í stuttu máli frá
reynslu minni af veru á Grund.
Elliheimilið Grund er heimili mitt
og verður von-
andi til dauða-
dags. Við hjónin
höfum verið hér í
rúmlega 2½ ár og
unum bæði mjög
vel dvölinni og
öllu atlæti. Hvor-
ugt okkar hefur
mætt nokkru
öðru en þjón-
ustuvilja og
elskusemi, jafnt hjá starfsfólki og
stjórnendum.
Mér hefur lengi fundist að því
miður séu þau mál sem snerta það
að verða gamall og deyja vera orðin
jafnmikil feimnismál og kynferðis-
málin voru á sínum tíma. Það er
tabú að tala um slíkt. Forðast skal
að nálgast þau í töluðu máli nema
búið sé að finna ný nöfn handa okk-
ur sem erum orðin gömul. „Aldr-
aðir“, „eldri borgarar“, „senior
citizens“ skulum við heita núna, því
að í hinum siðmenntaða heimi þarf
víst „penan“ stimpil á okkur í kerf-
inu.
Ekki á mig, takk
Ég er einfaldlega gömul kona á
Grund, á þar heima og er ánægð
með það. Tel það happ að við vorum
svo forsjál að láta innrita okkur hér,
þegar heilsan var farin að bila og við
komin hátt á áttræðisaldur.
Fimm árum seinna eða svo, gafst
okkur tækifæri til að flytja hingað
og tókum því. Nú fer að koma að því
að við hjónin þurfum á meiri aðstoð
að halda en hingað til og ég kvíði
engu, en er að venja mig við þá
hugsun. Ég veit ég fæ þá umönnun
sem ég þarf þegar þar að kemur, af
fólki sem ég þekki í sjón og í reynd
aðeins að því sem gott er. Afkom-
endur mínir þurfa ekki að hafa
áhyggjur af mér í ellinni, aðeins að
takast á við sín tilfinningalegu
vandamál, hvert fyrir sig, því þau
hljóta að vera fyrir hendi.
Engan langar til að verða gamall
og upp á aðra kominn og engan
langar til þess að hlíta lögmálum lífs
og dauða. Öll verðum við þó að horf-
ast heiðarlega og af hugrekki í augu
við þá staðreynd eins og hún er. Það
eina sem við fáum ráðið er hvort við
tökum henni með sátt eða mótþróa.
Hrörnun, upplausn og dauði eru
örlög alls jarðlífs, hvað sem tautar
og raular.
Nútímamennirnir, afkomendur
okkar gamla fólksins, hafa sektar-
kennd vegna þess að geta ekki ann-
ast okkur eins og ást þeirra og eðli
býður þeim að gera. Nú þurfa þeir –
allir – að beina skýrum sjónum sín-
um að því sem við blasir í þeim efn-
um í þjóðlífinu:
Langlífi verður – þótt einkenni-
legt sé – sífellt fjölþættara vanda-
mál.
Að lokum vil ég þakka stjórnend-
um og starfsfólki Grundar fyrir, að
sýna það í verki sem Helga Gísla-
dóttir sagði við komu okkar hingað:
„Við viljum að þetta sé heimili.“
Það hafa þau öll sýnt og ég treysti
stjórn heimilisins fyllilega til að
fylgja því marki áfram.
ÁGÚSTA PÉTURSDÓTTIR
SNÆLAND,
Grund.
Grund er
heimili mitt
Frá Ágústu P. Snæland:
Ágústa P.
Snæland
15 MILLJARÐAR á ári úr greipum
þjóðarinnar, eða 150 milljarðar eft-
ir 10 ár, er gjald fyrir vesaldóm í
hvalveiðimálum. Eitthvað gott
mætti gera við þessa aura. Ef út-
lendingur grettir sig fara okkar
borginmannlegu landsfeður að
skjálfa og nötra, það er nú allur
kjarkurinn. Annað er uppi á ten-
ingnum þegar sóa á miljörðum í
veisluhugðarefni eins og Schengen
o.fl., þá er reisn yfir okkar lands-
feðrum. Skoðum stuttlega málið.
Hvalir við Ísland éta um 7 miljón
tonn á ári, þar af um 2 miljón tonn
af fiski, auk þess étur selur umtals-
vert af fiski. Væru hvalveiðar hafn-
ar og selveiði aukin mætti auka
fiskveiðar um að minnsta kosti
100.000 tonn á ári. Þessu aukna
fiskimagni mætti úthluta landshlut-
um til afraksturs. Ekki er ólíklegt
að sveitafeðrum myndi takast betur
að nýta afraksturinn til hagsbóta
fyrir landsmenn en landsfeðrum.
Afraksturinn yrði til ráðstöfunar
hjá sveitastjórnum í stað hinnar
nýju stéttar landsfeðranna. Víðsýn-
ir sveitafeður fengju hér tæki til að
byggja upp fjölbreytni í atvinnu-
starfsemi, félagslega aðstöðu og
menntun. Verðlausar eignir myndu
fá nýtt verðmætamat og arðsemi
fjölda byggða yrði mun meiri en hið
þokukennda, ímyndaða og byggða-
skemmandi framleiðnistig gjafa-
kerfisins. Beinn arður af hvalafurð-
inni er hér fyrir utan. Landsfeður
okkar láta í það skína að þeir séu
býsna vitrir og hafi jafnvel vit á
markaðsmálum, en einkaðilar eru
líklegri til árangurs á því sviði séu
ekki lagðar misvitrar hindranir fyr-
ir þá. En að sjálfsögðu ráða kjós-
endur þessu öll í raun, hinsvegar á
ég erfitt með að skilja að þeim skuli
þykja svo ofur vænt um hina nýju
stétt og kjósa umboðsmenn þeirra
sí og æ. Er ekki kominn tími til að
aga okkar kæru landsfeður og
hætta að tigna þá á altari Gallups.
STEINAR STEINSSON,
Holtagerði 80, Kópavogi.
Það er dýrt að kjósa
vanhæfa landsfeður
Frá Steinari Steinssyni: