Morgunblaðið - 11.03.2001, Blaðsíða 14

ÍÞRÓTTIR
14 SUNNUDAGUR 11. MARS 2001 MORGUNBLAÐIÐ
Langþráður draumur rættist viðað koma hingað. Það var sagt
við mig að ég hefði kannski farið
of snemma en ég vil
ekki meina það – ég
held að þetta hafi
verið alveg hárrétt-
ur tímapunktur. Ég
var búinn að spila þrjú eða fjögur
tímabil með meistaraflokki heima
þannig að ég er ekkert svo viss um
að ég hefði getað gert neitt meira
þar,“ sagði Ragnar, sem lék alla
tíð með ÍR á Íslandi. Hann átti
frábært tímabil í fyrra og sýndi og
sannaði að hann er einn af fremstu
handboltamönnum Íslands. „Það
hefur alltaf verið stefnan hjá mér
að leika í atvinnumennskunni,“
sagði Ragnar en eftir tímabilið í
fyrra reyndu bæði spánska liðið
Valencia og þýska liðið Nordhorn
að næla í hann.
„Ég hélt kannski að það væri of
stórt stökk fyrir mig að fara til
Þýskalands eða Spánar þannig að
ég vildi byrja á því að koma hing-
að. Handboltinn er kannski ekki
alveg eins sterkur hér og þar, en
ég held að það hafi verið mjög góð
ákvörðun að koma hingað og ég er
mjög ánægður að vera hérna,“
sagði Ragnar, sem hóf atvinnu-
mannsferilinn ekki áfallalaust.
„Fyrstu mistökin hjá mér voru
kannski að hafa ekki umboðsmann.
Ég fór svolítið blint út til Valencia,
bara sjálfur og var með alla papp-
íra klára. Eitthvað fór úrskeiðis
milli ÍR og þeirra svo það gekk
ekki upp. Valencia var ekki tilbúið
til að gera eitthvað sem þeir voru
búnir að lofa svo ég fór bara heim.
Nordhorn var einnig mjög spenn-
andi kostur en þeir eru með norsk-
an landsliðsmann í minni stöðu svo
ég hefði ekki fengið að spila eins
mikið og hér. Ég hefði örugglega
fengið nokkrum krónum meira í
Þýskalandi en það er kannski ekki
það sem skiptir máli,“ sagði þessi
afar hógværi ungi maður, sem sér
ekki eftir ákvörðun sinni.
„Það var mjög vel tekið á móti
mér hérna. Allt sem var sagt í
samningnum stóðst og það var al-
veg til fyrirmyndar og ég hef ekki
þurft að hafa áhyggjur af neinu
svoleiðis og það er mjög þægilegt,“
bætti hann við.
„Sterkari deild en
ég bjóst við“
Hingað til hafa tveir Íslendingar
leikið í Frakklandi, Geir Sveinsson
og Júlíus Jónasson. „Júlíus hjálp-
aði mér mjög mikið við að koma
hérna út. Hann kunni frönskuna
og hjálpaði mér með mörg atriði í
samningnum.“
Handboltinn í Frakklandi er
töluvert frábrugðinn íslenska
handboltanum enda breiddin mun
meiri. „Handboltinn er töluvert
sterkari hérna. Það er kannski
helst vegna þess að það er at-
vinnumennska hér. Öll liðin eru
með 15 menn í vinnu við þetta. Það
kom mér samt eiginlega á óvart
hvað hann er sterkur. Það er mikið
af útlendingum og mikið af góðum,
ungum Frökkum sem maður hefur
kannski ekki séð með landsliðinu,“
sagði Ragnar og bætti við að flest-
ir úr franska landsliðinu leiki í
frönsku deildinni og sýnir það
nokkuð styrkleika hennar.
„Menn eru líkamlega sterkari.
Þeir eru líka sterkir varnarmenn,
sem kom mér á óvart því þeir
virka svolítið villtir.“ Einnig eru
fleiri góðir leikmenn í franska
boltanum en þeim íslenska að mati
Ragnars og baráttan mikil um
hverja stöðu á vellinum. Mikill tími
fer í að læra á leik andstæðinga og
þjálfarar og leikmenn vinna tölu-
verða undirbúningsvinnu fyrir
hvern leik. „Franska handbolta-
sambandið setur skilyrði fyrir öll
lið. Þau verða að taka upp hvern
einasta leik hjá sér og senda
sambandinu. Þannig að ef okkur
vantar leik þá getum við fengið
nánast hvaða leik sem er.“
Ragnar er mjög ánægður með
staðsetningu liðsins. Dunkerque er
um 120.000 manna bær á norður-
strönd Frakklands skammt frá
Belgíu. Handbolti er aðalíþrótta-
greinin í bænum þar sem fótbolta-
liðið er í 5. deild og vekur ekki
mikla athygli. Blak er að vísu einn-
ig vinsælt en óhætt er að fullyrða
að handbolti sé íþrótt númer eitt
þar í bæ. „Lið sem eru í minni
bæjum þrífast yfirleitt betur. Það
eru fimm eða sex lið í París og þar
eru alltaf bara tvö til þrjú hundruð
manns á leikjum. Hérna er þetta
það helsta sem er að gerast í bæn-
um. Það þekkja mann flestir þann-
ig að umgjörðin hérna er mjög
góð,“ sagði Ragnar. Í Dunkerque
eru fimm útlendingar og tíu
Frakkar. Þrátt fyrir það nær liðið
afar vel saman bæði innan vallar
sem utan. „Þetta er meira heldur
en bara handbolti – félagslega er
þetta mjög gott líka,“ sagði Ragn-
ar. Liðið hefur valdið dálitlum von-
brigðum í vetur. Markmiðið í upp-
hafi móts var að ná þriðja sætinu
en það er ekki raunhæft lengur
þar sem liðið situr nú í áttunda
sæti. „Við getum alveg stefnt á
fimmta til sjötta sætið en næstu
leikir eru mjög mikilvægir.“
Kann vel við einveruna
Frakkarnir æfa afar stíft en
þrátt fyrir það eru lausar stundir
inn á milli. „Það eru tvær æfingar
á dag og þess á milli er ég mikið
einn en ég kann mjög vel við það.
Frönsk menning finnst mér mjög
heillandi. Frakkarnir eru mjög af-
slappaðir yfir öllu.“
Þegar Morgunblaðið bar að
garði var unnusta Ragnars, Rán
Ingvarsdóttir, í heimsókn hjá hon-
um en hún er á öðru ári í lagadeild
Háskóla Íslands. „Ef mér tekst að
vinna við þetta eins og ég ætla
mér þá er mjög freistandi að búa
úti, hvort sem verður hérna, í
Þýskalandi eða á Spáni,“ sagði
Ragnar og vonast til að stundir
hans og Ránar verði þá fleiri sam-
an. Hann sagðist ekki vera haldinn
neinni heimþrá því yfirleitt er að-
eins einn frídagur í viku og þá not-
ar hann tímann vel. „Við erum bú-
in að fara nokkrum sinnum til
Belgíu og einnig til Parísar.“
Ragnar er lærður smiður og hef-
ur að auki lokið einu ári við
Tækniskólann í Reykjavík. Hann
hefur í huga að mennta sig meira í
framtíðinni. „Vissulega verð ég að
fá mér einhverja menntun fyrir ut-
an smíðina.“
Margir titlar með
ÍR í yngri flokkum
Ragnar lærði flest sem hann
kann í handboltanum af Erlendi
Ísfeld þjálfara sínum úr ÍR. „Ég
er alinn upp í ÍR og fer þangað
beint aftur þegar ég fer heim. Ég
verð alltaf ÍR-ingur. Ég fylgist
með þeim í gegnum Netið og þeir
hafa ekki verið að gera nógu góða
hluti að undanförnu. Framtíðin er
björt þar. Þar eru góðir yngri
flokkar og vel hlúð að unglinga-
starfinu. Það var mjög gott að
alast upp þarna. Við vorum mjög
framarlega og unnum marga titla í
yngri flokkum. Það var yfirleitt
bara einn þjálfari sem þjálfaði mig
upp alla yngri flokkana, Erlendur
Ísfeld, og hann hefur kennt mér
sitthvað,“ sagði Ragnar, sem rifjar
upp gömlu tímana með bros á vör.
Ein helsta ástæða fyrir vel-
gengni Ragnars í handboltanum er
sú að hann er afar góður sókn-
armaður. Hann hefur gott auga
fyrir samspili og skorar auk þess
yfirleitt meira en leikstjórnendur
gera.
„Mér gengur mjög vel að vinna
með línumönnunum. Ég hef einnig
verið að vinna mikið í varnarleikn-
um,“ sagði Ragnar, sem hefur mik-
inn metnað fyrir að standa sig vel.
„Ég hef verið í landsliðinu und-
anfarin tvö ár. Ég vona að ég verði
valinn í það áfram. Annars hef ég
hugsað mér að vera í atvinnu-
mennsku allavega næstu tíu árin
og svo sjá bara til,“ sagði Ragnar.
Hann segist enn geta bætt sig.
„Ég er fyrst og fremst að reyna að
bæta mig varnarlega séð. Ég var
náttúrlega í mjög stóru hlutverki
með mínu liði heima. Ég er
kannski ekki í alveg eins stóru
hlutverki hérna því ég er með
sterka leikmenn með mér, sem
hafa verið hér lengi, en þetta kem-
ur bara smám saman.“
Ragnar sagði að það væri gott
fyrir handknattleikinn á Íslandi að
leikmenn leituðu til útlanda til að
víkka sjóndeildarhringinn. „Ég
veit ekki hvort handboltinn sé
sterkari heima en áður – hann er
að minnsta kosti ekki lakari. Það
er mikið af ungum strákum að
koma upp þannig að framtíðin er
ekkert áhyggjuefni,“ sagði Ragn-
ar, sem varð að þjóta til að und-
irbúa sig fyrir næsta leik, sem
fram fór um síðustu helgi. Ragnari
var fagnað ákaft við hvert einasta
mark af þeim sex sem hann skor-
aði það kvöldið og greinilegt að
þar fer uppáhald áhorfenda.
Ragnar Óskarsson kann vel við lífið í Dunkerque við Ermarsundið
Morgunblaðið/Íris Björk Eysteinsdóttir
Ragnar Óskarsson í búningi Dunkerque-liðsins.
Leikstjórnandinn
gat ekki talað
RAGNAR Óskarsson, landsliðsmaður í handbolta, er meðal sex
markahæstu leikmanna Frakklands á sínu fyrsta leiktímabili sem
atvinnumaður. Þrátt fyrir að vera aðeins 22 ára og leikstjórnandi er
hann markahæstur í liði sínu, Dunkerque. Þegar hann kom til
Frakklands síðastliðið sumar kunni hann ekki stakt orð í frönsku,
en lærði fljótt þar sem hann varð að geta gert sig skiljanlegan fyrir
félögunum og kallað leikkerfi. Eftir átta mánaða dvöl er Ragnar al-
talandi á frönsku og hrópar skilaboðin óhikað inni á vellinum. Hon-
um líður afar vel í þessu landi heimsmeistaranna í íþróttinni þar
sem hann býr í um fimm mínútna göngufjarlægð frá ströndinni. „Ég
talaði enga frönsku þegar ég kom hingað fyrst. Það tók mig fjóra til
fimm mánuði að komast inn í tungumálið og núna tala ég ágætis
frönsku. Það var erfitt fyrst sem leikstjórnandi að reyna að koma
hlutunum til skila á frönsku en það reddaðist einhvern veginn,“
sagði Ragnar í samtali við Morgunblaðið á einu þeirra fjölmörgu
kaffihúsa sem eru í Dunkerque.
Íris Björk
Eysteinsdóttir
skrifar frá
Frakklandi
Morgunblaðið/Íris Björk Eysteinsdóttir
Ragnar Óskarsson og unnusta hans, Rán Ingvarsdóttir.