Morgunblaðið - 17.05.2001, Síða 16

HÖFUÐBORGARSVÆÐIÐ
16 FIMMTUDAGUR 17. MAÍ 2001 MORGUNBLAÐIÐ
ÞEIR sem einhverra hluta
vegna eru ragir við að fara á
hestbak ættu að hafa sam-
band við Sigrúnu Sigurðar-
dóttur, því hún hefur í nokk-
ur ár boðið upp á námskeið á
höfuðborgarsvæðinu þar
sem fólk hefur getað yfir-
stígið þann ótta með aðstoð
hennar.
Morgunblaðið frétti af
einu slíku námskeiði í Hafn-
arfirði á dögunum, þar sem
hún var að aðstoða „fælnar
konur“, eins og það var kall-
að, og ákvað að líta í heim-
sókn og kynna sér málið. Er
þangað kom blöstu við sex
konur, allar á hestbaki, og
engu var líkara en þær hefðu
aldrei gert neitt annað í líf-
inu en sitja hesta. Þær voru
spurðar um ástæður fyrir
veru þeirra á námskeiðinu.
Ein að byrja, önnur
að byrja aftur
Svava Aldís Viggósdóttir
kvaðst smeyk að vera á hest-
baki, því hún hefði upplifað
óþægilegt augnablik fyrir
nokkrum árum. „Ég var þá á
hestbaki úti í Bretlandi, og
hékk í öðru ístaðinu í langan
tíma, og það situr dálítið í
mér.“
Ragnhildur Guðmunds-
dóttir sagði að sig langaði
bara að læra meira; hún
hefði að vísu verið aðeins
hrædd áður, sérstaklega við
þennan hest sinn, og væri
núna komin til að læra betur
á hann. Og móðir Ragnhildar
var þarna líka, Magnea
Þuríður Ingvarsdóttir.
„Ástæðan fyrir því að ég er
hér líka, er sú að við hjónin
vorum að byrja í hesta-
mennskunni aftur. Hann er
eitilklár og ekkert hræddur,
en ég hins vegar gat ekki al-
veg fylgt honum eftir, svo ég
ákvað að drífa mig á nám-
skeið hjá Sigrúnu.“
Ragnhildur Scheving
sagði að þetta hefði verið
gamall draumur hjá sér.
Hún væri mikil sveita- og
dýramanneskja, en hefði
alltaf verið hrædd við hesta,
en þetta væri allt að koma
núna.
Fór á hestbak
sem unglingur
Ásta María Kristinsdóttir
sagðist vera þarna til að rifja
upp. „Ég fór nokkrum sinn-
um á hestbak sem unglingur,
en hafði ekki farið á hestbak
í 25 ár, þegar ég fór svo um
daginn og varð mjög hrædd,
þannig að ég er hérna til
þess að koma mér af stað.“
Og Freyja Sigurðardóttir
var þarna einfaldlega til þess
að læra þetta frá grunni.
„Ég er algjör byrjandi,“
sagði hún. „Ég ákvað að slá
til núna, því karlinn var að
byrja í hestum og maður
verður náttúrulega að fylgja
með.“
Það var því ljóst, að ýmsar
ástæður lágu á bak við veru
þessara kvenna á námskeið-
inu.
Það næsta var þá að
spyrja kennarann um
ástæðu þess að hún hefði
lagt af stað með þetta.
„Ja, það kom nú eiginlega
til af brýnni nauðsyn,“ sagði
Sigrún. „Ég fékk þessa hug-
mynd í framhaldi af því að ég
gerði tveimur vinum mínum
greiða fyrir mörgum árum,
en þeir áttu konur sem voru
hræddar við að fara á hest-
bak. Síðan jókst það að fólk
hafði samband og var að
biðja mig um aðstoð. Og í
einhverjum fíflagangi varð
vinnuheiti á þessu „hræðslu-
púkanámskeið“. Það fannst
öllum dálítill gálgahúmor í
nafngiftinni, svo þess vegna
hefur námskeiðið haldist
með þessu nafni.“
Að sögn Sigrúnar er fyrsta
skrefið til að ná tökum á
þessu að viðurkenna að mað-
ur sé hræddur og gera sér í
framhaldi af því grein fyrir
við hvað maður sé hræddur,
því það sé mjög misjafnt
hvers vegna fólk kæmi; sum-
ir væru hræddir af því að
þeir væru að byrja, aðrir af
því að þeir hafi dottið af baki
einhvern tíma, og enn aðrir
af því að þeir hefðu verið að
eignast börn. Það væri því
um ýmsar orsakir að ræða.
En hefur Sigrún verið með
slík námskeið víða?
„Já, ég hef verið með
svona námskeið út um allt,
t.d. hjá Fáki í Reykjavík,
Herði í Mosfellsbæ og Gusti í
Kópavogi. Það gengur mis-
vel, en þó yfirleitt vel, af því
að heilmiklu er náð með því
eingöngu að viðurkenna
hræðsluna, eins og ég nefndi.
Fólk sem var hjá mér fyrstu
árin, er til að mynda í hesta-
mennsku á fullu í dag. Sumir
þurfa lengri tíma, en öðrum
nægja tíu skipti eða svo,“
sagði hún, og bætti því við,
að hún verði með svona nám-
skeið hjá Andvara í Garðabæ
í sumar, og það komi til með
að verða auglýst betur síðar.
Eftir þessar upplýsingar
sneri blaðamaður sér aftur
að „hræðslupúkunum“ og
spurði hvaða einkunn þær
gæfu þessu námskeiði hjá
Sigrúnu í Hafnarfirði.
„Það er frábært,“ sögðu
þær í kór. Og meintu það
greinilega.
Hræðslupúkanámskeið stendur fælnum hestakonum til boða
„Fyrsta skrefið að
viðurkenna óttann“
Hafnarfjörður
Morgunblaðið/Sigurður Ægisson
Hér eru konurnar sex, ásamt kennara sínum, Sigrúnu Sigurðardóttur. Á hestbaki eru, talið
frá vinstri: Svava Aldís Viggósdóttir, Ragnhildur Guðmundsdóttir, Ragnhildur Scheving,
Ásta María Kristinsdóttir, Freyja Sigurðardóttir og Magnea Þuríður Ingvarsdóttir.
EMBÆTTI borgarverk-
fræðings hefur auglýst eftir
umsóknum um byggingar-
rétt fyrir 360 íbúðir í Graf-
arholti en þar fyrir utan
verður úthlutað lóðum fyrir
tæplega 200 íbúðir á svæð-
inu. Aldrei fyrr hefur jafn-
mörgum lóðum verið úthlut-
að í einu lagi í Reykjavík.
Að sögn Ágústs Jónsson-
ar, skrifstofustjóra hjá borg-
arverkfræðingi, eru lóðirnar
fyrir ýmiss konar byggingar.
Einbýlishús verða á 64 lóð-
um, 11 lóðir eru undir fjöl-
býlishús með samtals 251
íbúð en parhús og raðhús
verða á 17 lóðum með sam-
tals 45 íbúðum.
Ágúst segir mismunandi
staðið að verðlagningu bygg-
ingarréttarins. Þannig eru
lóðir fyrir einbýlishús á
föstu verði sem er mismun-
andi eftir því hvar á svæðinu
lóðin er og hversu stórt hús
má byggja á henni. Verð
þessara lóða er á bilinu 2,86
til 3,70 milljónir. Gert er ráð
fyrir tilboðum í byggingar-
rétt á hinum lóðunum og að
sögn Ágústs er lágmarks-
verð venjulegt gatnagerðar-
gjald samkvæmt gjaldskrá.
„Reynslan frá síðasta ári
bendir til þess að menn
bjóða talsvert yfir það en
auðvitað er rennt blint í sjó-
inn. Nú hafa menn verið að
tala um að það sé farið að
draga úr spennu og þá hugs-
anlega kemur það fram í
þessu en á móti höfum við
ekki úthlutað svona stórum
skammti af lóðum áður á
seinni árum,“ segir hann.
Rúmlega venjulegur
ársskammtur
Til viðbótar við þær lóðir
sem nú eru auglýstar verður
úthlutað lóðum fyrir tæplega
200 íbúðir. Um er að ræða
íbúðir fyrir Búmenn ehf.,
sem byggja og reka íbúðir
með búseturétti fyrir eldra
fólk, Félagsbústaði hf.,
Byggingafélag námsmanna
auk lóða sem ætlaðar eru til
byggingar leiguhúsnæðis og
verða auglýstar sérstaklega.
Samtals eru þetta lóðir und-
ir 555 íbúðir sem að sögn
Ágústs er rúmlega venjuleg-
ur ársskammtur.
Geta ekki selt fyrr en
byrjað er að byggja
Hann segir skilmála bygg-
ingarréttarins þannig að ef
hætt er við að byggja á ein-
býlishúsalóð beri viðkomandi
að skila lóðinni til borgarinn-
ar og fái þá endurgreitt. „Ef
þeir eru hins vegar byrjaðir
að byggja og menn þurfa
ekki að vera búnir með ann-
að en sökkla og plötur, þá
geta þeir fengið lóðarleigu-
samning. Þegar hann er
fenginn er þeim heimilt sam-
kvæmt samningnum að
selja.“ Hann segir erfitt að
segja hvort það sé algengt
að menn selji slíka húsa-
grunna en enginn hafi skilað
byggingarrétti fyrir einbýlis-
hús enn sem komið er.
„Hvað menn gera svo eftir
að þeir hafi fengið lóðar-
leigusamning vitum við ekki
en auðvitað er eitthvað um
það eins og sjá má í fast-
eignablaði Morgunblaðsins.“
Hann bætir því við að ein-
býlishúsalóðum sé einungis
úthlutað til einstaklinga og
fjölskyldna en ekki lögaðila.
„En auðvitað eru bygginga-
meistarar líka einstaklingar
þannig að það geta verið
svoleiðis menn innan um,“
segir hann.
Reglur um byggingarrétt
annarra lóða en einbýlis-
húsalóða eru með öðrum
hætti. Þar er hæstbjóðanda
heimilt að selja byggingar-
réttinn en borgin áskilur sér
þó forkaupsrétt og segir
Ágúst nokkur dæmi um að
menn hafi selt þannig bygg-
ingarréttinn.
Gert er ráð fyrir að lóð-
irnar verði byggingarhæfar
á tímabilinu júlí til septem-
ber 2001 og er umsóknar-
frestur vegna einbýlishúsa-
lóðanna til klukkan 16:00 23.
maí en tilboðum vegna ann-
arra lóða skal skilað fyrir
klukkan 16:00 25. maí. Þess
má geta að fyrstu landnem-
arnir eru nú komnir í hverfið
því á þriðjudag voru fyrstu
íbúðirnar í Kirkjustétt 7–13
afhentar.
Morgunblaðið/Jim Smart
Byggingarframkvæmdir í Grafarholtinu eru í fullum
gangi og hafa fyrstu íbúarnir þegar flutt í hverfið.
Auglýst eftir umsóknum í
byggingarrétt lóða
Lóðum út-
hlutað fyrir
555 íbúðir
Grafarholt
ÞÆR voru búnar af fá tvo
silunga, þegar blaðamaður
rak augun í þær á lítilli brú
í Hafnarfirði á dögunum,
þar sem þær stóðu óþreyt-
andi og fylgdust með því
hvort flotholtið tæki dýfu,
sem hefði þá verið órækt
merki um enn einn silung-
inn, nartandi í beituna.
Þessar hafnfirsku veiði-
klær sögðust ekki alveg
muna hvað lækurinn væri
kallaður, en sjálfar kváðust
þær heita Sóley Björk
Baldursdóttir, 4 ára, Stef-
anía Ann Rossouw, 10 ára,
Klara Sif Guðlaugsdóttir,
10 ára og Lovísa Sólveig
Erlingsdóttir, 11 ára.
En hvaða agn skyldu þær
nota?
„Rækju. Við höfum samt
prófað maðk, en rækjan er
aðeins betri.“
Ekki er það fiskiþörf í
sjómannaverkfalli sem rek-
ur þessar ungu veiðikonur
áfram því þær sögðust
sleppa aflanum jafnóðum
og hann kæmi upp úr lækn-
um. En hverjar eru aflatöl-
ur fyrir góðan veiðidag?
„Jaaaa, svona 2-3,“ sögðu
þær eftir smá umhugsun og
bættu því við að þær væru
oft að veiða þarna og þó
kannski oftar á hinni
brúnni, þar skammt frá.
„Silungarnir eru nefni-
lega yfirleitt undir þeirri
brú,“ sögðu þær, „af því að
þar er miklu dýpra en
hér“. Þær höfðu verið þar
skömmu áður, en fluttu sig
yfir á þessa, til að athuga
hvort ekki væru einhverjir
svangir þar niðri líka.
Morgunblaðið/Sigurður Ægisson
„Rækjan
er aðeins
betri“
Hafnarfjörður
Sóley Björk, Stefanía Ann, Klara Sif og Lovísa Sólveig athuga hvort fiskarnir séu svangir.