Morgunblaðið - 27.11.2001, Blaðsíða 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 27. NÓVEMBER 2001 41
✝ Stefán BrandurStefánsson fædd-
ist í Baltimore í
Maryland 29. októ-
ber 1954. Hann lést á
líknardeild Landspít-
alans fimmtudaginn
15. nóvember síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru María V.
Sveinbjarnardóttir
Stefansson, f. 11.8.
1914, d. 19.11. 1990,
og Ragnar Stef-
ansson, fv. ofursti og
menntaskólakennari,
f. 13.3. 1909, d. 19.4.
1988. Systkini Stefáns eru 1) Sól-
veig, f. 1948. 2) Jón Sveinbjörn, f.
1950, kvæntur Sigrúnu Sigur-
geirsdóttur, börn þeirra eru: Guð-
björg Eva Halldórsdóttir, f. 1974,
sambýlismaður Rúnar Már
Smárason, f. 1971, dóttir þeirra er
Tinna Rún, f. 1998; Hanna María,
f. 1980; Sigríður, f. 1985; og fóst-
ursynir Sigurjón Ernir og Guð-
mann Geir, f. 1990. 3) Ragnar
Daníel, f. 1952, kvæntur Lilju
Jónsdóttur, börn þeirra eru Tóm-
as Axel, f. 1976, Rík-
arður Örn, f. 1978,
og Ragnar Jón, f.
1986. Stefán á einnig
tvö hálfsystkini,
David Ragnar, f.
1938, og Mildred
Elizabeth, f. 1941.
Stefán kvæntist 7.
október 1978 Sess-
elju K.S. Karlsdóttur
hjúkrunarfræðingi
og jógakennara, f. í
Vestmannaeyjum
1954, dóttur hjón-
anna Guðrúnar S.
Scheving og Karls
Ó.J. Björnssonar bakarameistara.
Synir Stefáns og Sesselju eru
Hrafnkell, f. 1982, Markús, f.
1983, og Ragnar, f. 1989.
Stefán varð viðskiptafræðingur
frá Háskóla Íslands árið 1978 og
nam rekstrar- og kerfishagfræði
við Viðskiptaháskólann í Kaup-
mannahöfn 1984-1990. Hann var
SAP-ráðgjafi hjá Nýherja.
Útför Stefáns fer fram frá Frí-
kirkjunni í Hafnarfirði í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Elsku Stebbi minn, það er erfitt að
sjá á eftir þér. Margs er að minnast
og margs að sakna. Það er tómarúm í
lífi okkar nú, tómarúm sem enginn
megnar að fylla, elsku bróðir.
Minningarnar sækja á, allt frá því
að þú komst í heiminn, þér lá full-
mikið á og þú fæddist tveimur mán-
uðum fyrir tímann. Þér var vart hug-
að líf um tíma en þú varst seigur og
komst heim rétt eftir jól. Okkur eldri
systkinum þínum var mikið í mun að
þú misstir ekki af fyrstu jólunum þín-
um og því var gleðin endurtekin að
okkar ósk.
Vegna starfa pabba okkar sem liðs-
foringa í ameríska hernum vöndumst
við því að búa víða, þar af leiðandi
þurftum við oft að skipta um skóla,
vini og jafnvel tungumál. Allt var
þetta breytingum háð nema fjöl-
skyldan sem var okkar fasti punktur í
tilverunni. Árið 1961 var stefnan tek-
in á Ísland, þar ætluðum við að vera í
þrjú ár en hér erum við enn. Enda
fannstu hana Sessu þína hér. Þetta
var þitt mesta gæfuspor. Þið voruð
alla tíð afar samrýmd og studduð
hvort annað heilshugar. Í veikinda-
stríði þínu var Sessa þín stoð og
styrkur. Þér var allan tímann umhug-
að um velferð Sessu og drengjanna
þinna. Það er sárt að vita til þess að
þú eigir ekki eftir að fylgja þeim leng-
ur á lífsleið þeirra. Áhugamálin
spönnuðu breitt svið, allt frá því að
hafa áhuga á tölvum til andlegra mál-
efna, þá var hugur þinn vakandi og
spurull. Þú eignaðist góða og trausta
vini á lífsleið þinni sem allir eiga eftir
að sakna þín. Við systkini þín eigum
eftir að sakna þín mikið en mestur er
þó söknuðurinn hjá Sessu og drengj-
unum þínum.
Elsku Sessa, guð veri með þér og
drengjunum þínum, Hrafnkeli,
Markúsi og Ragnari.
Þín
Sólveig (Solla).
Í dag kveð ég hjartkæran mág
minn og vin, Stefán Brand Stefánsson
eða Stebba eins og ég hef alltaf kallað
hann. Okkar kynni hófust fyrir tutt-
ugu og sex árum er ég kynntist
manninum mínum og fjölskyldu hans.
Á þeim árum bjuggu þeir bræður hér
fyrir sunnan í íbúð sem foreldrar
þeirra höfðu keypt fyrir börnin á
meðan þau voru í námi. Þeir voru
báðir í Háskólanum þegar ég fór að
venja komur mínar þangað og seinna
flutti ég til þeirra. Afskiptum mínum
af heimilishaldi var afar ljúflega tekið
og oft var glatt á hjalla. Þannig bjugg-
um við í eitt ár og ég kynntist Stebba
vel á þessum tíma. Hann var rólegur,
þægilegur í umgengni og hafði af-
skaplega góða nærveru. Hann gat
verið glettinn og hafði góða kímni-
gáfu og aldrei man ég til þess að það
hafi slest upp á vinskapinn hjá okkur.
Það vildi svo skemmtilega til að við
Sessa vorum bekkjarsystur í Hjúkr-
unarskólanum þegar við kynntumst
þeim bræðrum. Sessa og Stebbi voru
mjög samhent og voru þau oftast
nefnd bæði er minnst var á annað
þeirra. Þau hafa í sameiningu alið upp
drengina sína þrjá og umvafið þá ást
og umhyggju.
Ég hef verið svo heppin að við höf-
um verið samstíga Sessu og Stebba í
gegnum lífið. Við höfum oftast búið
mjög nálægt þeim bæði hér heima og
í Danmörku þar sem við dvöldum um
tíma, og við Sessa höfum mjög oft
unnið á sama vinnustað.
Það var að morgni annars í páskum
sem þessi hrausti og heilbrigði mágur
minn veiktist og nú sjö mánuðum
seinna er hann allur. Krabbamein-
sæxli í heila var það sem dró hann til
dauða, þrátt fyrir lyfjagjafir og geisla
fór æxlið sínu fram.
Það var aðdáunarvert að sjá af hve
miklu æðruleysi hann tók veikindum
sínum, alltaf gat hann horft á björtu
hliðarnar og talið kjark í okkur hin
þegar syrti að.
Í þessa sjö mánuði hafa Sessa og
strákarnir staðið eins og klettur við
hlið hans og missir þeirra er mikill, af
hverju Stebba voru einungis úthlutuð
fjörutíu og sjö ár hérna með okkur er
eitthvað sem við skiljum ef til vill síð-
ar.
Með þessu undurfallega ljóði kveð
ég þig, Stebbi minn:
Ó, undur lífs, er á um skeið
að auðnast þeim er dauðans beið
að finna gróa gras við il
og gleði í hjarta að vera til.
Hve björt og óvænt skuggaskil!
Ei sá ég fyrr þau skil svo skýr.
Mér skilst hve lífsins gjöf er dýr
að mega fagna fleygri tíð
við fuglasöng í morgunhlíð
og tíbrá ljóss um loftin víð.
Ég svara, Drottinn, þökk sé þér!
Af þínu ljósi skugginn er
vor veröld öll, vort verk, vor þrá
að vinna þér til lofs ég má
þá stund, er fögur hverfur hjá.
(Þorsteinn Valdimarsson.)
Far þú í friði, guð veri með þér.
Þín mágkona,
Lilja Jónsdóttir.
Stebbi kom fyrst til Íslands á öðru
ári, og það var þá, sem ég sá hann
fyrst, litla sæta strákinn, í fínrifflaða
bláa flauelsgallanum. Ég var níu ára
og var ég ekki lítið upp með mér að
vera treyst fyrir að passa snáðann.
Síðan hefur frænkan fylgst með upp-
vaxtarárum hans, námi og fjölskyldu-
högum.
Stebbi gekk að eiga Sesselju K.
Karlsdóttur hjúkrunarfræðing frá
Vestmannaeyjum 7. október 1978.
Hjónaband þeirra einkenndist af ást
og virðingu. Þau voru mjög samhent
og samrýnd. Þau áttu mörg sameig-
inleg áhugamál, sem þau ræktuðu
með sér. Það fór ekki framhjá nein-
um, að þar voru á ferð samhent hjón.
Kom þetta berlega í ljós í veikindum
Stebba, hversu vel hún annaðist hann
og hlúði að honum, hvort heldur var
heimafyrir eða á sjúkrastofnunum.
Þeim hjónum varð þriggja sona
auðið, þeirra Hrafnkels, Markúsar og
Ragnars. Þessi fallega og samhenta
fjölskylda, settist að í Hafnarfirði. Ár-
ið 1984 héldu þau til Kaupmanna-
hafnar með tvo eldri synina. Stebbi
hóf nám í rekstrar- og kerfishag-
fræði, eftir að hafa lokið viðskipta-
fræði við Háskóla Íslands. Dvöldu
þau ytra í sex ár, við nám og störf. Ég
átti því láni að fagna að fá tækifæri til
þess að heimsækja þau á heimili
þeirra, ásamt börnunum mínum, Sol-
veigu Birnu og Lofti Bjarna, sem
senda kærar kveðjur og þakklæti fyr-
ir allar góðar og glaðar samveru-
stundir á lífsleiðinni.
Allt frá bernsku okkar hefur verið
mikill og góður samgangur. Stebbi
sagði svo oft: „annað heimili mitt er á
Álfaskeiðinu“. Hann dvaldi oft hjá
okkur, foreldrum mínum og bróður,
þegar hann hafði löngun til. Síðan
varð hann mjög áhugasamur að vera í
Hvalfirðinum hjá okkur á sumrin,
sem hann kallaði sína „sveit“. Síðar
kom að því, að hann stundaði sína
sumarvinnu í Hvalnum á mennta-
skóla- og háskólaárunum. Þar fann
Stebbi sig vel. Hann eignaðist marga
góða vini, sem í dag horfa á eftir hon-
um með söknuði. Hann var mjög dag-
farsprúður maður, svo eftir var tekið.
Það var gaman að spjalla við Stebba
og sátum við oft tvö saman og rifj-
uðum upp gamlar minningar frá
bernsku til fullorðinsára. Hann fylgd-
ist grannt með því sem var að gerast í
umheiminum. Hann var líka mikill
húmoristi og sá öðrum fremur
spaugilegu hliðarnar á hinum ótrú-
legustu hlutum, svo þeir birtust
manni í öðru ljósi. Þegar hugurinn
reikar yfir liðna tíð, koma ótæmandi
skemmtilegar minningar upp í hug-
ann. Heimsóknirnar til Akureyrar,
þar sem fjölskylda Stebba bjó á ár-
unum, sem faðir hans stundaði
kennslu við Menntaskólann á Akur-
eyri – hvort heldur var að vetri á skíð-
um í kafsnjó eða í sumarblíðu í fögru
umhverfi Akureyrar og Eyjafjarðar –
lifa í minningunni. Þá gekk á ýmsu
hjá okkur ærslafullum frændsystkin-
unum í Hrafnagilsstræti 4.
Nú kveðja systkini Stebba og fjöl-
skyldur með söknuði ástkæran bróð-
ur og vin. Elsku Stebbi. Þegar ég
kom til þín í veikindum þínum, styrkti
það mig að sjá bros þitt er ég kom inn
um dyragættina og viðmót þitt jafn
ljúft og endranær. Þú varst æðrulaus
í veikindum þínum enda trúðir þú á
kærleikann í hjartanu.
Elsku Sessa, Hrafnkell, Markús og
Ragnar. Fjölskylda mín og ég biðjum
góðan Guð að styrkja ykkur í hinni
miklu sorg ykkar. Megi minningin
um góðan dreng lifa.
Birna Loftsdóttir.
Að lifa er að elska,
allt hitt er dauði,
og allt sem lifir er fætt af ástinni,
því veröldin er sköpun hennar.
Það er hún sem vakti aflið,
sem stjórnar viti og vilja mannsins
og vefur örlagaþræði lífsins.
Það er hún sem gerir veröldina fagra,
því að hún er brosið á rúbínvörum
kvöldsins
og ljós hinnar ódauðlegu gleði í augum
morgunsins.
Að lifa er að elska,
og sá sem einhver elskar getur aldrei dáið.
(Gunnar Dal.)
Elsku Stefán, þú hefur kvatt okk-
ur. Við minnumst þess þegar þú og
Sessa fóruð að starfa með okkur í
Heimsljósi, þið voruð svo samhent og
áhugasöm. Þetta var frábær tími sem
er ógleymanlegur, margar dýrmætar
stundir. Við vorum oft saman á kvöld-
vökum á fimmtudögum, Satsanga,
vorum í návist sannleikans. Og í
stjórn Heimsljóss vannstu ómetan-
legt og óeigingjarnt starf, varst með-
al annars framkvæmdastjóri. Þú
komst alltaf að öllum málum með
jafnaðargeði, kærleika og einlægni.
Það var líka frábært að syngja með
þér og Sessu, gleðin og kátínan óm-
aði. Þið voruð oftast saman, bæði
jafngefandi í starfi og samskiptum.
Þeir Hranfkell, Markús og Ragnar
áttu yndislegan föður í þér, þú varst
og verður þeim frábær fyrirmynd,
svo hlýr og tilbúinn að styðja þá.
Saman mynduðuð þið Sessa þann
grunn sem fjölskyldulíf byggist á,
með kærleika, hlýju og umhyggju. Og
saman hafið þið gengið á margbreyti-
legum vegum lífsins. Hann var ekki
auðfarinn, vegurinn síðustu mánuð-
ina, og oft á brattann að sækja í veik-
indum þínum. Um tíma leit út fyrir að
þú næðir bata en það komu fleiri
brekkur þar til yfir lauk. Þín yndis-
lega fallega sál sem sendi sannarlega
kærleiksljós úr augunum þínum er
horfin þaðan og komin á æðri svið í
ljósasali. Takk fyrir að vera hluti af
lífi okkar, takk fyrir gjafir þínar,
hvernig þú hefur snert hjörtu okkar.
Guð blessi þig um eilífð, Jai Bhagwan.
Elsku Sessa, þú hefur ferðast
þennan veg með Stefáni og stutt hann
á margan hátt af miklu æðruleysi.
Guð varðveiti þig og drengina ykkar á
sorgarstundu.
Kveðja frá jógasystrum,
Guðný María, Nanna
og Guðfinna.
„Mikið gæfi ég fyrir að hafa kynnst
honum fyrr,“ er setning sem kemur
upp hugann þegar ég hugsa til baka
um kynni mín af Stefáni.
Stefán er heiðarlegur og traustur
maður sem fyrst og fremst hugsar
um hag annarra. Þannig mun hann
lifa áfram í minningu okkar og þannig
er hann í þeim heimi sem bíður okkar
allra.
Stefáni kynntist ég fyrir þremur
árum þegar ég hóf störf í SAP-deild
Nýherja. Hann hafði þá starfað sem
SAP-ráðgjafi í eitt ár sem einn af
fyrstu starfsmönnum deildarinnar.
Einstaklega þægilegt var að leita í
reynslubrunn Stefáns. Þótt mikið
álag væri í verkefninu gaf hann nýlið-
anum alltaf nægan tíma. Þessi tími
var mér dýrmætur. Við vorum oft
samferða heim eftir vinnudag enda
báðir búsettir í Hafnarfirði. Í þeim
ferðum var rætt allt milli himins og
jarðar, fortíð og framtíð. Þar tók ég
strax eftir hversu dýrmæt Sesselja og
strákarnir hans voru honum. Þau
voru það sem hann byggði sína til-
veru á og þau voru hans stolt.
Nokkrum dögum áður en Stefán
veiktist var haldin móttaka fyrir
drengi starfsmanna Nýherja, eins-
konar framhald af „auður í krafti
kvenna“. Við mættum að sjálfsögðu
stoltir með yngstu strákana okkar
sem eru jafngamlir. Þar kom vel í ljós
það góða samband sem var á milli
þeirra feðga. Þarna fengu strákarnir
að kynnast því sem feður þeirra gera í
vinnunni. Eftir að hafa umgengist
tölvur meira og minna allan daginn
minnkaði ekki álit strákanna á störf-
um pabbanna.
Sem ráðgjafi lenti Stefán oft í erf-
iðum og krefjandi verkefnum, enda
sá reyndasti í hópnum. Þá reyndi oft á
þolinmæði Stefáns sem aldrei brást.
Sama hversu mikið álagið var hélt
hann ávallt ró sinni og leysti verk-
efnin með þrautseigju og þolinmæði.
Það var aldrei inni í myndinni að gef-
ast upp. Hann var sennilega einn af
þeim fáu sem ná að beisla þrjóskuna í
sjálfum sér til að ná árangri. Sat hann
oft frameftir við leit að réttu lausninni
því uppgjöf kom aldrei til greina.
Gríðarlegt áfall var það fyrir okkur
í SAP-hópnum að frétta af skyndileg-
um veikindum Stefáns. Veikindum
sem komu í ljós fyrir aðeins nokkrum
mánuðum. Eiginleiki Stefáns kom sér
vel í veikindum hans. Með þrautseigj-
unni barðist hann við sjúkdóminn
sem sigraði hann þó að lokum.
Ég vil fyrir hönd samstarfsmanna
Stefáns votta Sesselju, Hrafnkeli,
Markúsi og Ragnari okkar dýpstu
samúð. Megi minningin um góðan vin
lifa að eilífu.
F.h. SAP-deildar Nýherja,
Hinrik A. Hansen.
STEFÁN BRANDUR
STEFÁNSSON
 Fleiri minningargreinar
um Stefán Brand Stefánsson bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.
%
 &

 

 2)-6
-)'$(()

  


.
 
$ 

 
!  $

4" $
 
8


/001
/

&"

,
# 1
90
 


&"




7 8
&"


0
&"

,+ 
,
#


.* &

  .
 
&"

2#*
 -
,
C  &"

   ,0 &
%