Morgunblaðið - 27.11.2001, Blaðsíða 48

48 ÞRIÐJUDAGUR 27. NÓVEMBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
VERKFALL tónlistarkennara hef-
ur nú staðið yfir í rúman mánuð og á
þeim tíma hafa tónlistarnemendur
hvorki fengið kennslu né verið látin í
té aðstaða til æfinga.
Fyrir um það bil ári stóð yfir verk-
fall framhaldsskólakennara og nem-
endur þeirra fengu þá heldur enga
kennslu, en voru samt hvattir til að
koma í skólann og stunda þar sjálfs-
nám af kappi. Þetta sýnir að kenn-
arar þeirra báru hag nemenda sinna
fyrir brjósti, þrátt fyrir allt.
Í verkfalli tónlistarkennara gegnir
öðru máli þar sem nemendum er
beinlínis meinaður aðgangur að hús-
næði tónlistarskólanna til æfinga
þrátt fyrir að hafa í mörgum tilvik-
um verið gert að greiða tugi og jafn-
vel hundruð þúsunda í skólagjöld.
Með þessum aðgerðum er komið í
veg fyrir að þeir geti æft sig og
stundað sjálfsnám á meðan á verk-
falli stendur. En þessar æfingar eru
eins og allir vita afar stór þáttur í
öllu tónlistarnámi.
Ég vil taka það fram að ég tek
heilshugar undir kröfu tónlistar-
kennara um sömu laun og aðrir
kennarar og ég er þess fullviss að
mjög margir tónlistarnemar eru
sama sinnis. Þess vegna finnst mér
þessi aðför að námsframvindu þeirra
vera til skammar.
Frá mínum bæjardyrum séð lítur
út fyrir að með þessu séu tónlistar-
skólarnir og kennarar þeirra að firra
sig allri ábyrgð á námi nemenda
sinna. Nemendur fá ekki þá þjónustu
sem þeir eru að greiða fyrir með
skólagjöldum, sem í sumum tilvikum
samsvara stórum hluta sumarhýru
þeirra. Þeir nemendur sem þegar
hafa greitt skólagjöld fá þau ekki
endurgreidd og þeim og forráða-
mönnum þeirra er gert að taka á sig
það fjárhagstjón sem þetta hefur í
för með sér.
Hagur tónlistarnema hefur þann-
ig algjörlega verið fyrir borð borinn í
þessari deilu.
Víða þar sem fólk kemur saman af
einhverju tilefni fer mjög oft fram
tónlistarflutningur af ýmsu tagi.
Margir kennarar tónlistarskólanna
taka þátt í tónlistarviðburðum og
fremja tónlist á öðrum vettvangi en í
skólunum og ekkert nema gott um
það að segja við venjulegar aðstæð-
ur. Þeir fá þannig tækifæri til að
bæta sér upp lág laun og að ef til vill
að einhverju leyti fjárhagslegt tjón
sem þeir verða fyrir að þessu sinni
vegna verkfallsins.
Þetta á þó alls ekki við um alla tón-
listarkennara. Samt sem áður mætti
samstaðan innan raða tónlistarfólks
að mínu mati vera meiri. Tónlistar-
menn gætu t.d. sýnt meiri og al-
mennari samstöðu með því að fremja
ekki neina tónlist opinberlega á með-
an á verkfallinu stendur. Þá færu nú
fyrst að renna tvær grímur á menn.
Eða sér einhver fyrir sér skemmtun,
brúðkaup, jarðarför eða messu án
tónlistar? Hver getur hugsað sér
daglegt líf án hennar? Þeir eru
sennilega fáir.
Það er einlæg von mín og ósk að
kjaradeila tónlistarkennara og við-
semjenda þeirra leysist fljótt og vel
þannig að ekki hljótist meiri skaði af
en þegar er orðinn.
ODDNÝ H. BJÖRGVINS-
DÓTTIR,
foreldri tónlistarnema,
Brekkubyggð 34, Garðabæ.
Hvers eiga tónlistar-
nemar að gjalda?
Frá Oddnýju H. Björgvinsdóttur
EMIL Als læknir ritar gagnmerka
grein um ævi Sigurðar Eiríkssonar
regluboða í Lesbók Morgunblaðsins
27. október síðastliðinn. Þar segir
læknirinn meðal annars: „...öllum má
vera það ljóst að áfengi er enn á vor-
um dögum langversti skaðvaldurinn í
flokki vímuefna.“
Því miður hefur slysast inn á Al-
þingi hópur manna sem gerir sér
þetta ekki ljóst. Enn er fram-
kvæmdastjóri Verslunarráðs við
sama heygarðshornið og vill koma
þessu vímuefni sem allra víðast á
framfæri. Það er kannski skiljanlegt
ef hann telur mikilvægara að þjóna
vinnuveitendum sínum en hagsmun-
um fólksins í landinu. Hitt er öllu erf-
iðara að skilja hvers vegna þing-
menn, sem ekki eru opinberlega á
mála hjá þeim sem græða á sölu
áfengis, skuli fylgja slíkum tillögum.
Þá hefur komið upp sú hugmynd í
þessari stofnun að heimila fólki að
brugga sér áfengi. Þær vitsmunaver-
ur, sem að þeirri tillögugerð standa,
munu væntanlega ætla lögreglu að
sjá um að börn og unglingar gerist
ekki bæði framleiðendur og neytend-
ur heimabruggsins.
Báðar þessar tillögur miðast að því
að dreifa áfengi sem víðast, sveipa
notkun þess ljóma í augum þeirra
sem fátækastir eru í andanum og
gera unglinga og drykkjumenn enn
berskjaldaðri en þeir eru nú gegn
áróðri og moldviðri þeirra sem græða
á framleiðslu og sölu þessa vímuefn-
is.
Ein hugmynd í anda stefnumörk-
unar Alþjóðaheilbrigðismálastofnun-
arinnar hefur komið fram á Alþingi.
Hún er sú að setja viðvaranir á áfeng-
isumbúðir líkt og nú er gert á tóbaks-
pakka. Þakka ber flutningsmönnum
þeirrar tillögu. Þeir skilja hvað í húfi
er og vinna í anda nútímalegra við-
horfa Heilbrigðisstofnunar Samein-
uðu þjóðanna. En þá bregður svo við
að gróðapungar og hagsmunaseggir
rísa upp og mótmæla. Ekki gæti hug-
myndin fengið betri stuðning en þau
mótmæli. Venjuleg heilbrigð skyn-
semi sér að þeir sem maka krókinn á
sölu vímuefnis eru andsnúnir öllu
sem dregur úr gróða þeirra en fagna
öllum breytingum sem auka neyslu.
Er ekki kominn tími til að alþing-
ismenn hugleiði hvorir hafi rétt fyrir
sér áfengisgróðalýðurinn eða lækn-
arnir Emil Als og Tómas Helgason
og Heilbrigðisstofnun Sameinuðu
þjóðanna.
ÁRNI HELGASON,
Stykkishólmi.
„Langversti skaðvaldurinn“
Frá Árna Helgasyni: