Morgunblaðið - 15.01.2002, Blaðsíða 48

MINNINGAR
48 ÞRIÐJUDAGUR 15. JANÚAR 2002 MORGUNBLAÐIÐ
Elsku afi. Mig lang-
ar að minnast þín með
örfáum orðum. Þú
gerðir margt fyrir okk-
ur barnabörnin sem ég
minnist með hlýjum hug. Ég naut
þeirrar gæfu að hitta þig vikulega
þegar við riðum út saman. Á hverj-
um laugardegi fór ég til þín og
ömmu þar sem ég fékk saltfisk og
grjónagraut og eftir það riðum við
út ásamt Hörpu, Örvari o.fl., sama
hvernig viðraði. Þetta var fastur lið-
ur í lífi mínu. Við minntumst þessa
saman þegar ég sat hjá þér fyrir
skömmu á Landspítalanum, en des-
ember var sá mánuður sem hestarn-
ir voru teknir inn og byrjað að ríða
út. Ég sá vel glampann í augum þín-
um þegar þú sagðir mér að þig lang-
aði að fá þér aftur hest.
Alla þína tíð varstu skýr og stál-
minnugur. Þegar ég kom með ný-
skírðan Bergstein til þín um jólin
tók það þig ekki langan tíma að
rekja ættir prestsins og eiginkonu
hans. Ættfræði var þitt hjartans
mál. Þá var afar gefandi að ræða við
þig um líðandi stundir.
Ég er þakklát fyrir að hafa getað
liðsinnt þér í veikindum þínum. Þú
stóðst þig eins og hetja. Það hvarfl-
aði ekki að mér að svo skammt væri
eftir þegar ég fylgdi þér á Landspít-
alann fyrir jólin. Þú ætlaðir að
hringja í mig sama dag til að keyra
þig heim eftir að þú hefðir rætt við
læknana. Dagarnir á spítalanum
urðu fleiri en þig grunaði og heilsu
þinni hrakaði hratt. Undir það síð-
asta hafði dregið svo úr krafti þínum
að ekki varð um villst hve helsjúkur
þú varst.
Elsku amma mín, ég veit þetta er
erfitt, en við erum hérna fyrir þig.
Í morgunljómann er lagt af stað.
Allt logar af dýrð, svo vítt sem er séð.
Sléttan, hún opnast sem óskrifað blað,
Þar akur ei blettar, það skyggir ei tréð.
– Menn og hestar á hásumardegi
í hóp á þráðbeinum, skínandi vegi
með nesti við bogann og bikar með.
Betra á dauðlegi heimurinn eigi.
(Einar Ben.)
Blessuð sé minning þín.
Þín
Bylgja.
Ég á margar góðar minningar um
hann afa minn. Mun ég eftir bestu
getu greina stuttlega frá þeim
helstu sem fyrst skýtur upp í hug-
ann. Hann var hörkukarl og vann
mikið allt sitt líf. Eitt af því eftir-
minnilegasta var þegar ég var yngri
en þá fórum við afi saman á gamla
Lancernum hans upp í sjoppu til
hans Gulla. Þar var fastur vani hjá
afa að fá sér pilsner í gleri, lesa
Moggann og gefa mér bland í poka
en þetta fannst mér alltaf gaman og
man ég þetta vel. Afi á jörð norður í
Húnavatnssýslu sem heitir Hamra-
kot og á henni er sumarbústaður afa
og ömmu. Frá bústaðnum liggur
vegur niður að Laxárvatni sem afi á
ÓLAFUR HÓLMGEIR
PÁLSSON
✝ Ólafur HólmgeirPálsson fæddist á
Sauðanesi í Torfa-
lækjarhreppi í A-
Hún. 7. júlí 1926.
Hann lést á hjarta-
deild Landspítalans
föstudaginn 4. jan-
úar og fór útför hans
fram frá Háteigs-
kirkju 14. janúar.
einnig land að. Þar eig-
um við pabbi bústað og
bát sem notaður er til
veiða og átti afi margar
ánægjustundirnar á
vatninu með okkur.
Hann var mikill stang-
veiðimaður áður fyrr,
fyrir mína daga, en í
seinni tíð fannst honum
fátt skemmtilegra en
netaveiði í vatninu.
Honum fannst fiskur
rosalega góður og vildi
helst fisk á hverjum
degi. Ég man að eitt
sinn þegar hann var í
vandræðum með netin og einhver
ætlaði að hjálpa honum reiddist
hann bara og vildi enga hjálp. Oft
spiluðum við afi og þá sérstaklega í
Hamrakoti. Þegar maður stakk upp
á einhverri spilategund annarri en
olsen-olsen þóttist hann bara kunna
að spila olsen og vildi helst ekki spila
neitt annað. Að fara norður í
Hamrakot, veiða í net, leggja kapal,
spila olsen og slaka á var það
skemmtilegasta sem hann gerði og
það fannst mér eiginlega líka.
Það er erfitt til þess að hugsa að
þetta muni aldrei verða eins.
Elsku amma. Ég votta þér samúð
mína af öllu hjarta og ég bið Guð að
styrkja þig og ástvini þína á þessum
erfiðu tímum.
Valgeir Ólafur Flosason.
Nú er hann afi minn og nafni Ólaf-
ur Hólmgeir Pálsson dáinn, á 76.
aldursári.
Það er alltaf erfitt að kveðja ná-
kominn ættingja í hinsta sinn. Minn-
ingarnar hrannast upp og erfitt er
að átta sig á því hvar í upptalning-
unni um skemmtilegar stundir eigi
að byrja.
Sumt í tilverunni finnst manni
vera óumbreytanlegt og sjálfsagt.
Það er til dæmis að eiga afa og
ömmu sem eru óaðskiljanleg og allt-
af til staðar þegar maður þarf á þeim
að halda. Innst inni veit maður þó
alltaf að kveðjustundin mun koma,
hvort sem hún er í dag eða verður á
morgun. Sú vitneskja undirbýr
mann samt ekki á nokkurn hátt und-
ir fráfallið – það verður alltaf jafn-
mikið áfall og kemur manni jafnmik-
ið á óvart þegar stundin rennur upp.
Þegar ég hugsa til baka og rifja
upp stundir með afa koma fyrst upp
í hugann laugardagsmorgnar uppi í
hesthúsunum í Víðidal. Á meðan
fullorðnir sváfu og hvíldu lúin bein
eftir nýliðna vinnuviku og flestir
krakkar þustu fram úr rúmunum
síðla nætur til að horfa á afa á stöð 2,
sótti afi mig og Dröfn frænku og
saman fórum við í hesthúsið, en afi
hefur alltaf haft mjög gaman af
hestum. Að loknum skítmokstrinum
og brauðgjöfinni var síðan gjarnan
komið við í sjoppu. Þá keypti hann
tvo blandípoka fyrir tíkall handa
mér og Dröfn. Svona var þetta á
hverjum einasta laugardagsmorgni í
nokkur ár. Það var nefnilega einn af
stærstu kostum afa hvað allt átti að
vera í föstum skorðum.
Afi gat helst aldrei stoppað og frá
því ég man eftir mér var hann að
byggja einhvers staðar. Ég held að
fátt hafi gefið honum meiri sálarró
yfir ævina en að vita af einhverju
óloknu verkefni til að sýsla við og að
sama skapi varð hann órólegur ef
ekkert var við að vera. Það sést best
á því að alveg fram í andlátið var
hann að byggja og var nýlega byrj-
aður á raðhúsum í Grafarholtinu.
Maður með slíka atorkusemi hlaut
að skilja mikið eftir sig og er sú
raunin enda bera fjölmörg hús í höf-
uðborginni þess vitni.
Ég vann hjá afa í ein fjögur sum-
ur. Í hádegismatnum frá tólf til eitt
fekk afabarnið að sjálfsögðu að fara
heim með afa þar sem amma beið
með rjúkandi matinn – sem oftar en
ekki var fiskur. Fiskur. Það var
ótrúlegt magn af fiski sem afi gat
borðað og ef hann fekk að ráða hvað
átti að vera í matinn urðu fyrir val-
inu nokkurra mánuða gömul sil-
ungsflök sem geymd höfðu verið í
frysti og síðan steikt á pönnu. Sil-
unginn veiddi hann fyrir norðan, en
þar á hann land að á og vatni. Mér
þætti gaman að vita hversu margar
ferðirnar norður, með pabba, ömmu
og afa, hafa verið. Í minningunni eru
þær að minnsta kosti óteljandi – ef
ekki fleiri. Á móti þykir mér afar
sárt til þess að hugsa að þær verða
ekki fleiri, að minnsta kosti ekki
með sama hætti og áður. Þeim fylgdi
alltaf góður matur, kvöldvökurnar
með ömmu í broddi fylkingar, veiði-
ferðir og sitthvað fleira sem afi var
órjúfanlegur hluti af. Hann afi hafði
frábæra kímnigáfu og þrátt fyrir
e.t.v. kalt yfirborðið var hann ákaf-
lega hlýr og skemmtilegur maður.
Aldrei velti ég því fyrir mér að þetta
væri eitthvað sem frá mér yrði tekið.
Öll þessi ár hefur amma svo verið
hans hægri hönd. Hún er lífsglað-
asta og léttlyndasta kona sem ég
þekki og gerir allt sem í hennar
valdi stendur til að öllum líði sem
best. Við erum svo heppin að eiga
hana og hafa enn á meðal okkar.
Elsku besta amma. Þér sendi ég
mínar innilegustu samúðarkveðjur
og bið Guð að styrkja þig á þessum
erfiðu tímum. Sömuleiðis börn ykk-
ar, hin barnabörnin, barnabarna-
börnin og aðra ættingja og ástvini.
Hólmgeir El. Flosason.
Látinn er afi minn Ólafur H. Páls-
son.
Afi fluttist mjög ungur að heiman
til Reykjavíkur þar sem hann lærði
múrverk og haslaði sér fljótt völl
sem mikilvirkur byggingameistari.
Eftir hann standa ófáar byggingar á
höfuðborgarsvæðinu enda starfsæv-
in löng. Það er mjög lýsandi fyrir
dugnaðarforkinn afa og kemur fáum
á óvart sem þekkja hann að hann
skyldi enn standa í miðjum bygging-
arframkvæmdum á dánardegi sín-
um hinn 4. janúar.
Afi reyndi margt á viðburðaríkri
ævi og var frumkvöðull á ýmsum
sviðum. Hann var alla tíð mikill
hestamaður og var meðal þeirra
fyrstu sem héldu hesta í Reykjavík.
Stóran sess í æskuminningum mín-
um skipa þær ófáu ferðir sem farnar
voru með afa í hesthúsið um helgar.
Árla morguns kom hann alltaf og
sótti barnabörnin, fór með okkur í
hesthúsið til að hirða og gefa hest-
unum en að því loknu var undan-
tekningarlaust farið í sjoppu og
keypt nammi við góðar undirtektir.
Eftir hádegi á laugardögum var svo
farið í útreiðartúr en úr þeim ferð-
um á ég margar skondnar minning-
ar enda komust menn oft í hann
krappan.
Það má margt læra af afa, manni
sem kvartaði aldrei undan veikind-
um sínum og gafst aldrei upp þótt á
móti blési. Það er því með virðingu
og söknuði sem ég kveð bygginga-
meistara, kaupmann, hestamann,
veiðimann og síðast en ekki síst góð-
an afa.
Takk fyrir samfylgdina.
Örvar.
Ólafur Hólmgeir Pálsson, föður-
bróðir minn og lærimeistari, er nú
fallinn frá. Hann var ávallt nefndur
Óli Páls og eru mínar fyrstu minn-
ingar um hann, þar sem hann stóð í
forstofu á Kvisthaga 17 og skvetti
þunnri steypulögun upp um loft og
veggi í djöfulmóð. Rappaði eins og
það var nefnt. Hann sá litla ástæðu
til þess að gera hlé á vinnu sinni þótt
menn þyrftu að komast um ganginn.
Rappið hafði forgang. Ég var þá
kornungur og dáðist að þessari ham-
hleypu. Þetta var í upphafi sjötta
áratugarins og þá væntanlega í lok
þess tíma er Óli hélt daglangt um
múrskeiðina því hann gerðist um
þessar mundir byggingarmeistari
og byggði og seldi hús. Mér er sagt
að hann hafi frá upphafi verið ákveð-
inn í því að byggja hús og hafi múr-
araiðnin aðeins verið leiðin að því
marki en ekki hugsuð sem ævistarf.
Uppúr 1960 fór ég vinna hjá Óla
frænda í byggingarvinnu á sumrum.
Ég vann í þess tíma stórblokk í Há-
túni 8, iðnaðarhúsnæði á horni
Brautarholts og Mjölnisholts, íbúð-
arblokk á Háleitisbraut 109–111,
Háteigskirkju og fleiri stöðum. Þá



    



  



   
       !  "!#$ 
% !&!'" !(




)*+,* *-. /)
  $ 

            
    !
" #   


) 0 !!
'' 1#$  (
!        -2, 3.4. .)*+
"'

 
  $ 
       
% #   
" &  #  
! #


  - 1!!%!

'  ,!5#$ 

/ !
$'1- 1!!%!
 - 1!!%!(

 
'


 -*.)*+

"
'0 !#
/" 0 #'

0''6 

  

   
 #
 "
         )   ' " ! #  
 % !5' #$  (

 

   *      
)* 3.4. 4
. 

!  7

 !  0


          
   
      + 
"       ,     $$-
8$ (8%  0 #$ 

 #() !! #$ 
) 0 1" ) !! %!

  !!(
''#$ %!

'(
!'  #$ 

3  !!8$ ) 0 %!

95 / !) 0 %!

8$ /6 ) 0 #$  (

 

           
,4
.  9 
$'

 0 5!:

3 '

 

  .  
'!' #$ 

' , !%!
,  ; $!) 0$!#$ 

!!3  !, !#$ 
)%0!%!

8%  !!, !%!
, !!
! #$ 

/ !#, !#$ 
.!# 0) 01 !#%!

 ! 6 !%  !  ! 6 !(
Sími 562 0200
Erfisdrykkjur