Morgunblaðið - 04.04.2002, Blaðsíða 43

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 4. APRÍL 2002 43
Kæri vinur, United vann og Shu-
macher vann í formúlunni, svona
byrjuðu oft samtöl okkar vinanna,
því mikill var áhuginn en enginn eins
og þú, harðasti Man. Utd maður sem
við höfum kynnst og eigum sennilega
eftir að kynnast. Síðustu dagar hafa
verið okkur öllum erfiðir og oft á tíð-
um næstum óbærilegir. Það er ein-
hvernveginn óraunverulegt að hugsa
til þess að þú verðir ekki með okkur í
vinnunni, þegar við förum að fá okk-
ur að borða í hádeginu, þegar við
kíkjum í einn öl á Verinu, næsta af-
mæli, útilegu eða utanlandsferð.
Við kynntumst fyrst þegar þú
byrjaðir í Álftamýrarskóla 10 ára og
upp frá því höfum við félagarnir verið
bestu vinir. Ef eitthvað var að gerast
þá vorum við alltaf saman og nutum
allir hver annars, hvar sem við vorum
þá varst þú alltaf með allt á hreinu,
hvað átti að taka með, ekki gleyma
neinu, ef maður gleymdi einhverju þá
var næstum því alltaf hægt að ganga
að því vísu hjá þér, þannig hugsaðir
þú, best að taka eitt sett í viðbót ef
einhver skyldi gleyma.
Þú stóðst með okkur þegar eitt-
hvað á bjátaði, ræddum kvennamál-
in, vonir okkar og drauma. Þú gerðir
það líka þegar eitthvað bjátaði á hjá
þér, þá vissir þú alveg hvert þú gast
leitað, stundum vildum við að þú
hefðir gert það oftar, við hefðum
hjálpað hver öðrum eftir allra
fremsta megni.
Þegar fréttirnar bárust um að þú
værir dáinn, kæri vinur, var eins og
sprengju var varpað í fangið á okkur,
enginn gat nokkurn tíma átt von á
þessu, okkur var öllum lokið, en þú
veist hvernig við vinirnir stöndum
saman og erum við búnir að vera rifja
upp marga skemmtilega og stundum
alveg ótrúlega hluti sem við brölluð-
um saman. Þú losnaðir ekki svo auð-
veldlega við okkur vitleysingana,
eins og þú kallaðir okkur svo oft. Nei
var ekki til í okkar orðaforða okkar,
við einfaldlega komum og sóttum þig
ef þú varst ekki ákveðinn í að koma
og oftast tókst það því þú varst einn
af okkur. Ákveðinn, nákvæmur í
vinnu og við hvað sem er, snyrtilegur
með afbrigðum, umhyggjusamur
bæði um vini en þá sérstaklega litlu
systkinin þín, að það var öllum aðdá-
unarvert, við eigum sennilega ekki
eftir að komast með tærnar þar sem
þú hafðir hælana sem stóri bróðir.
Kappsfyllri mann og þrjóskari er
erfitt að finna, sama hvað þú tókst
þér fyrir hendur, þá var það gert af
stakri prýði, þolinmæði og af vand-
virkni. Það verður erfitt fyrir mig að
vinna án þín, við vógum hvor annan
svo oft upp, við unnum alltaf saman
en þú hafðir oftast lokafrágang á
þinni könnu allt varð að vera eins og
þú vildir hafa það, næstum fullkomið.
Það er kannski þess vegna sem okk-
ur kom svona vel saman í vinnunni,
hvor hafði auga með hinum þó
kannski þú hafir haft meira auga með
mér, kannski ekki vanþörf á eins og
þú sagðir oft „ekki veit ég hvernig þú
færir að án mín“ og þetta eru orð að
INGIBERGUR
FRIÐRIK
KRISTINSSON
✝ Ingibergur Frið-rik Kristinsson
fæddist 1. janúar
1977. Hann lést 24.
mars síðastliðinn. For-
eldrar hans eru Sóley
Margrét Ármanns-
dóttir, f. 3.6. 1957, og
Kristinn Ingibergs-
son, f. 30.7. 1956. Sam-
býlismaður Sóleyjar
er Hafsteinn Tómas-
son, f. 1960, og þau
eiga tvö börn, Fjólu
Karenu, f. 14.3. 1988,
og Tómas Ármann, f.
30.6. 1994. Sambýlis-
kona Kristins er Helga Guðmunds-
dóttir, f. 1962, hún á fjögur börn.
Ingibergur starfaði lengst af hjá
Hansen verktökum.
Útför Ingibergs fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
sönnu, vinur, ég veit
ekki hvernig ég og við
vinirnir förum að án
þín, það er stórt skarð
höggvið í okkar vina-
hóp sem aldrei verður
fyllt, þegar við hugs-
um til þess að þurfa
vera án þín í framtíð-
inni, að sjá ekki stíf-
bónaðan bílinn þinn á
planinu hjá okkur, þig
í vinnugallanum, í
Man.Utd.-treyjunni,
með öl í hönd og horfa
á góðan leik þá er það
döpur hugsun og vilj-
um helst ekki hugsa til þess, heldur
vonum við að þú sért með okkur á
annan hátt.
Þetta er það erfiðasta sem við fé-
lagarnir höfum nokkurn tíma gert,
að þurfa kveðja þig á þennan hátt, að
skrifa ótímabæra minningargrein er
eitthvað sem maður vill helst ekki
gera, hvað þá um besta vin okkar.
Vonandi líður þér betur þar sem þú
ert núna og bíðir eftir að við látum
sjá okkur þar, eins og sagt er „þeir
deyja ungir sem guðirnir vilja von-
andi er tilgangur með þessu öllu sam-
an, að þú hafir einhverju mikilvæg-
ara hlutverki að gegna þar sem þú
ert núna.
Um leið og við kveðjum þig með
þessum orðum okkar, vottum við for-
eldrum þínum og systkinum Sóley,
Hafsteini, Fjólu Karen og Tómasi,
Kidda og Helgu, megi guð styrkja
ykkur á þessum erfiðu tímum, þið
eigið allan okkar hug og hjarta.
Ingi, vertu sæll kæri vinur, við
skálum fyrir þér, skál
Vigfús Þór, Þorsteinn Ingi
og Geir G.
Orð fá ekki lýst hversu erfitt var að
heyra þær hörmulegu fréttir að hann
Ingi hefði fallið frá. Stórt skarð hefur
verið hoggið í vinahópinn sem ekki
verður fyllt og í raun erfitt að sætta
sig við. Við höfum verið þeirrar gæfu
aðnjótandi að þekkja Inga í tæpa tvo
áratugi og á þeim tíma kynnst þeim
herramanni sem hann hafði að
geyma. Hann var án efa mesta
snyrtimenni vinahópsins og gestris-
inn með eindæmum, skapgóður og
prúður. Ingi var undrabarn í íþrótt-
um og virtist sem allar boltaíþróttir
væru honum auðveldari en okkur
hinum. Þessir hæfileikar hans birtust
vel er hann lék með yngri flokkum
Fram í handbolta og fótbolta og var
hann ávallt einn af markahæstu
mönnum liðsins. Þessi íþróttaáhugi
óx með árunum og ljóst er að hér var
á ferð einn af mestu spámönnum
ensku knattspyrnunnar og þá sér-
staklega Man. Utd. Kæri vinur, við
kveðjum þig með trega.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur.
Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Vald. Briem.)
Vinafundir framtíðarinnar verða
fátæklegri án Inga, hans hárbeitta
skopskyns og hans ólýsanlega glotts.
Við þökkum þér fyrir þann tíma sem
þú gafst okkur vinur og vonum að þú
hvílir í friði. Við vottum öllum ástvin-
um dýpstu samúð okkar.
Guðmundur Ingvi, Magðalena,
Haraldur Már, Guðný Arna,
Gunnar Örn, Þórhildur.
Ingibergur eða Ingi var einn af
mörg hundruð nemendum sem ég
hef kennt á yfir tuttugu árum. Ég var
umsjónarkennari Inga í þrjú ár og þó
svo að langt sé síðan hann útskrif-
aðist héðan úr Álftamýrarskóla hef
ég fylgst með honum og bekkjar-
félögum hans. Ingi var fámáll og dul-
ur unglingur. Hann ræddi ekki op-
inskátt um sig eða sitt. Daglega fór
lítið fyrir honum en á þessum árum
var margt brallað og margar minn-
ingar sem vinir hans og félagar frá
þessum árum minnast með gleði. Ár-
gangurinn hans Inga var sérstakur,
þau náðu einstaklega vel saman og
héldu hópinn. Einn af ótal kostum
kennslu er að fá að fylgjast með
óþroskuðum unglingum á mótþróa-
skeiði breytast í fullorðið fólk. Ég
met það mikils að fá að fylgjast með
gömlum nemendum sem á stundum
var nauðsynlegt að siða og hafa vak-
andi auga með. Enn þann dag í dag
er árgangurinn hans Inga sterkur
vinahópur og gaman að sjá að Ingi
hafði safnað saman ljósmyndum allt
frá unglingsárum inn á tölvudisk.
Þar má sjá myndir frá skólaárunum,
skemmtiferðum þeirra félaga og
börnum bekkjarfélaganna.
Fyrir nokkrum árum var mér boð-
ið út að borða með bekknum. Yfir
borðum ræddum við Ingi saman og
hann sagði mér að allt gengi vel,
hann ánægður og honum farnaðist
vel í vinnu. Öll verkleg vinna lá sér-
staklega vel fyrir honum en Ingi
vann í mörg ár í múrverki. Ingi var
mjög vel á sig kominn líkamlega og
íþróttamaður af Guðs náð. Hann var
áhugamaður um fótbolta og furðu-
legt að hann skyldi hætta í Fram í
fótbolta á unglingsárum. Það var
aðdáunarvert að sjá hve snyrtilega
Ingi gekk um allt sitt dót, all í röð og
reglu, hver hlutur á sínum stað, vinir
hans þekktu líka vel þessa hlið á hon-
um.
Það er sorglegt til þess að vita að
við fáum ekki að njóta lengur sam-
vistar við hann og að ungur maður í
blóma lífsins sé kvaddur burt svo
snögglega. Fréttin um sviplegt frá-
fall Inga kom eins og reiðarslag yfir
okkur kennara og starfsfólk Álfta-
mýrarskóla. Mörg okkar unnu við
skólann þegar Ingi var þar nemandi
og önnur tengjast fyrst og fremst
systkinum hans, þeim Fjólu og Tóm-
asi, sem nú stunda nám í skólanum.
Það getur enginn búið sig undir áfall
sem þetta. Því skiptir það fjölskyldu
Inga mjög miklu máli að finna þann
stuðning sem gamlir skólafélagar
hans og fjölskyldur þeirra sýna. Ég
vil fyrir hönd starfsfólks Álftamýr-
arskóla senda Fjólu, Tómasi og fjöl-
skyldunni allri samúðarkveðjur með
von um að trúin á Guð verði þeim
stoð í sorginni og hjálpi þeim að horfa
fram á veginn með minninguna um
góðan dreng í hjarta. Að endingu vil
ég láta fylgja hér ljóð sem heitir „Þú
skalt vera stjarna mín Drottinn“, en
það er eftir Ragnhildi Ófeigsdóttur.
Þú skalt vera stjarna mín Drottinn
yfir dimm höf
yfir djúpa dali
og eyðimerkur
ég geng í geisla þínum
og eitt sinn mun geisli þinn verða að gullstiga
þar sem ég geng upp fagnandi skrefum
Blessuð sé minning Ingibergs F.
Kristinssonar.
Fanný Gunnarsdóttir, aðstoðar-
skólastjóri Álftarmýrarskóla.

    

 
   #

   
7 712?
7 @
  ! ;=

A" 
     &%



 
!
 5
%
    & %

&
7 "! *!!"
1 7 "!!" 9 & &51 )! ## 
 *7 "!!" , !
& ## 
) *7 "! ##  8 *  B!!"

$!7 "!!" %*
 !# ! ## 
5" 5((5+
✝ Ingunn Sigur-björg Guðmunds-
dóttir, síðast til heim-
ilis á Kópavogsbraut
1A, á Álfhólsvegi 52,
fæddist á Bjargarstíg
14 í Reykjavík 8. sept-
ember 1906. Hún lést
á Landspítala í Foss-
vogi 26. mars síðast-
liðinn. Ingunn var
dóttir hjónanna Guð-
mundar Guðmunds-
sonar, trésmiðs, f.
25.8. 1859 á Roðhóli í
Skagafirði, og Sigur-
laugar Þórðardóttur,
f. 31.10. 1873, d. 10.3. 1957. Sig-
urlaug var seinni kona Guðmund-
ar. Fyrri kona hans var Sigríður S.
Guðmundsdóttir, f. 5.3. 1861, d.
3.9. 1897, og eignuðust þau fimm
syni, Guðmund Ragnar trésmið, f.
22.12. 1887, Gunnlaug skósmið, f.
28.8. 1890, Sigurð dömuklæð-
skera, f. 31.8. 1893, Magnús bak-
ara, f. 16.5. 1895, og Sófus skó-
smið, f. 25.8.1897. Börn
Guðmundar og Sigurlaugar voru
níu, þrjú létust ung. Hin eru Þórð-
ur búfræðingur, f. 14.8. 1902, d.
18.12. 1965; Sigríður Steinunn, f.
16.1. 1904, d.16.1. 1923; Guðrún
Sæunn, f. 23.6. 1905; Ingunn Sig-
urbjörg, sem hér er kvödd; Stein-
dór matsveinn, f. 8.11. 1907, látinn;
Fríður, f. 1.1. 1912.
Ingunn giftist 4.10. 1930 Guð-
jóni E. Long prent-
ara, f. 21.2. 1905, frá
Seyðisfirði, nú vist-
maður á Hjúkrunar-
heimilinu Sunnuhlíð,
áður til heimilis á
Álfhólsvegi 52 frá
1952–1997. Börn
þeirra eru 1) Jónína,
f. 11.6. 1932, maki
Benny Jensen, kjöt-
iðnaðarmaður, f.
16.11. 1927, búsett á
Akureyri, eiga þau
þrjú börn, Albert,
Erik, og Rigmor, fyr-
ir átti Jónína son,
Guðjón Inga Sverrisson. 2) Sigurð-
ur Richard rafvertaki og kaup-
maður, f. 16.6. 1933, maki Sigríður
Andrésdóttir, f. 3.10. 1933, d 28.1.
1998, börn þeirra eru, Áslaug,
Andrés, látinn, Rikharð og Sigur-
jón. Sambýliskona Sigurðar er
Rebekka Kristjánsdóttir, f. 14.6.
1932. 3) Georg, f. 3.3. 1947, prent-
ari, maki Hrafnhildur Helgadóttir,
f. 8.2. 1947, börn þeirra eru Birgir
Már og Helgi Valur. Einnig ólu
þau upp dótturson, Guðjón Inga
Sverrisson prentara, f. 14.10.
1953, d. 4.9. 2000, maki Guðbjörg
Hauksdóttir, f. 5.6. 1956, börn
þeirra eru Ófeigur og Ingunn
Anna.
Jarðsungið verður frá Kópa-
vogskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 10.30.
Elsku amma, ekki grunaði mig
þegar ég sat hjá þér tveimur dögum
áður en þú veiktist alvarlega að
þetta væri kveðjustundin. Ég hélt
alltaf að þú yrðir 100 ára. Þú hafðir
alla burði til þess, varst svo dugleg
og eldklár. Maður kom aldrei að
tómum kofunum hjá þér, sama hvort
það voru endurminningar frá æsku
þinni, heimsmálin eða fjölskyldan,
þú fylgdist með öllu og vissir alltaf
hvað allir voru að gera. Þrátt fyrir
að þú hefðir upplifað tímana tvenna
hafðirðu góðan skilning á nútíman-
um. Amma og afi eru búin að búa í
Kópavoginum í um 50 ár, lengst af á
Álfhólsvegi 52. Þar byggðu þau sér
hús sem þau fluttu inn í árið 1952.
Það var ekki fyrr en árið 1997 að þau
flytja á Kópavogsbraut 1A. Síðustu
tvö árin hefur afi dvalið í Sunnuhlíð.
Eftir það bjó amma ein þrátt fyrir
háan aldur og sjóndepurð. Hún var
svo dugleg að bjarga sér, að helst
mátti ekki aðstoða hana því hún vildi
gera það sjálf sem hún gat.
Amma fékk að dvelja í Sunnuhlíð í
þrjár vikur síðastliðið sumar. Það
var svo yndislegt að heimsækja hana
þangað því þar var hún svo ánægð,
fannst starfsfólkið svo yndislegt og
þar fannst henni allt ilma af hrein-
læti. Það var von ömmu að nú um
áramótin þegar nýja álman var tekin
í notkun að hún fengi pláss þar og
gæti eytt síðustu æviárunum með
afa. En þegar sú von brást þá hrein-
lega gafst hún upp.
Árið 1942 byggðu amma og afi sér
sumarbústað í landi prentara í Mið-
dal í Laugardal og voru þau ein af
frumbyggjunum þar. Þar dvaldi
amma í fyrstu heilu sumrin ásamt
börnum sínum en afi kom um helgar
eftir vinnu á laugardögum. Undi hún
sér mjög vel þar. Hún hafði svo gam-
an af gróðurrækt, var með sannkall-
aða græna fingur og ekki síður nutu
þrestirnir hennar góða atlætis. Þar
dvaldi ég oft hjá þeim og á mínar
bestu sveitaminningar þaðan. Þang-
að fóru þau síðan flestar helgar þar
til afi var orðinn níræður og hætti að
geta keyrt austur.
Amma var mjög hreinleg og ná-
kvæm. Minnist ég hennar í morg-
unsloppnum alltaf að þrífa og var
eldhúsgólfið alveg heilagt, alltaf stíf-
bónað og ekki fór hún út úr húsi að
morgni fyrr en allt var orðið skín-
andi hreint. Hún sagði reyndar við
mig nýlega hvað þetta hefði verið
mikið rugl í sér.
Amma var sannkölluð „lady“,
klæddist helst ljósum fötum og gekk
nær alltaf á háhæluðum skóm og var
það sama hvert hún var að fara,
skreppa út í búð eða í veislu. Alltaf
var hún svo vel tilhöfð.
Elsku amma, þú hefur verið lán-
söm í gegnum lífið. Það er sérstakt
að vera 95 ára og eiga eiginmann á
lífi en auðvitað þegar fólk er búið að
lifa þetta lengi hefur það þurft að
horfa á eftir mörgum. Það var þér
sérstaklega erfitt að horfa á eftir
mömmu og svo Guðjóni Inga, upp-
eldissyni þínum, í blóma lífsins fara
á undan þér. Ég veit að þú hefur
fengið góðar móttökur. Hvíl þú í
friði.
Áslaug.
INGUNN
SIGURBJÖRG
GUÐMUNDSDÓTTIR
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upp-
lýsingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram í
formálanum, sem er feitletrað-
ur, en ekki í greinunum sjálf-
um.
Formáli
minning-
argreina