Morgunblaðið - 04.04.2002, Blaðsíða 38

MINNINGAR
38 FIMMTUDAGUR 4. APRÍL 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Unnur Brynj-ólfsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 3.
nóvember 1933.
Hún lést á Hrafnistu
í Reykjavík 25. mars
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Brynjólfur Sighvats-
son, f. 14.9. 1911, d.
12.1. 1943, og Hans-
ína G. Guðmunds-
dóttir, f. 14.11.
1913, d. 10.9. 1998.
Systkini Unnar,
samfeðra, eru Sig-
ríður, Haukur og
Benedikt og sammæðra eru
Friðrik, Guðmundur, Sigurður
og Nína. Unnur ólst upp hjá föð-
urforeldrum sínum, Þóru Svein-
björnsdóttur og Sighvati Brynj-
ólfssyni á Bergstaðarstræti 43 í
Reykjavík. Unnur giftist 25. des-
ember 1958 Garðari Jónssyni
skipstjóra frá Ísafirði, f. 21.5.
1931, d. 29.7. 1986. Börn Unnar
og Garðars eru: 1) Brynjólfur
Jón, f. 1958, kona hans er Her-
dís Egilsdóttir. Dætur þeirra
eru Tara Ósk, Rakel María og
Ásdís Agla. Fyrir átti Brynjólfur
Unni og Sverri. 2) Þórir, f. 1960,
kona hans er Sigríður Lovísa
Kristjánsdóttir. Börn þeirra eru
Guðrún, Bryndís Eir og Bjarki.
3) Sesselja Guðríður, f. 1961.
Dóttir hennar er Íris Dögg. 4)
Rúnar, f. 1964,
kona hans er Petr-
ína Konráðsdóttir.
Börn þeirra eru
Anton Smári, Garð-
ar og Sara Kristín.
5) Hrönn, f. 1974,
maður hennar er
Guðni Birgisson.
Börn þeirra eru
Jason og Anna
Ragnheiður. Fyrir
átti Garðar synina
Brynjólf og Garðar
Smára.
Fyrstu árin
bjuggu þau Unnur
og Garðar á Ísafirði en upp úr
1960 fluttu þau til Flateyrar og
bjuggu þar allan sinn búskap.
Ári eftir að Garðar lést, ein-
ungis 55 ára gamall, flutti Unn-
ur til Reykjavíkur. Hún byrjaði
ung að vinna. Áður en hún
kynntist Garðari vann hún
lengst af á saumastofunni Lady í
Reykjavík. Á Flateyri vann hún í
fiskvinnslu, sjálfstæðum sauma-
skap og við ýmis afgreiðslustörf.
Einnig tók hún virkan þátt í
kvenfélagsstörfum þar. Eftir að
Unnur flutti suður starfaði hún
við afgreiðslu hjá Hagkaup allt
þar til heilsan gaf sig. Unnur bjó
á Hrafnistu í Reykjavík sl. 2 ár.
Útför Unnar fer fram frá Ás-
kirkju í dag og hefst athörfnin
klukkan 15.
Það að ung Reykjavíkurmær
skyldi giftast sjómanni frá Ísafirði
og flytjast þangað með honum finnst
manni lýsa mömmu mjög vel því hún
hikaði ekki við að taka áskorunum
og það gerði hún þá og virtist hún
una sér mjög vel fyrir vestan. Vann
úti við, var í kvenfélaginu og ekki má
gleyma spilaklúbbnum.
Mamma var kjarnakona, eignaðist
fjögur börn á rétt rúmum fimm ár-
um og svo kom eitt örverpi 10 árum
eftir það. Það var því aldrei friður og
ró í kringum mömmu, alltaf nóg að
gera. Hún mamma var mikil hann-
yrðakona, saumaði út margar falleg-
ar myndir sem prýða veggi heimila
okkar og annarra. Einnig prjónaði
og heklaði hún mikið, bæði fyrir sig
og aðra, barnaföt og kjóla sem eru
hrein listaverk.
Fyrstu árin bjuggu foreldrar okk-
ar á Ísafirði en fluttu síðan til Flat-
eyrar. Lengst af bjuggu þau á
Drafnargötu. Þar ólumst við systk-
inin upp og með sanni má segja að
það hafi ekki gengið hljóðlaust fyrir
sig því fyrirferðin var mikil þar sem
samankomnir voru fjórir krakkar
miserfiðir og ekki minnkaði hávað-
inn þegar mamma skarst í leikinn
því henni lá hátt rómurinn þegar á
þurfti að halda og ekki veitti af. Þeg-
ar við komumst á unglingsárin
fæddist litla systir sem varð strax
mikill augasteinn pabba og okkar
allra.
Þegar pabbi dó aðeins 55 ára gam-
all varð mikil breyting hjá mömmu
sem þá varð einstæð móðir með
yngstu systir okkar 12 ára og þurfti
hún nú að takast á við breytta tíma
því eins og hún sagði „Ég hef lifað í
vernduðu umhverfi hjá honum
pabba ykkar.“ En auðvitað klikkaði
mamma ekki frekar en fyrri daginn
tók á þeim málum sem þurfti og það
vel. Ári eftir að pabbi dó flutti
mamma til Reykjavíkur og keypti
íbúð á Njálsgötunni þar sem þær
mæðgur settust að en við hin systk-
inin vorum flutt að heiman töluvert
áður.
Mömmu leið vel að vera komin
aftur til Reykjavíkur en sælan stóð
ekki lengi yfir því um haustið 1995
greindist hún með krabbamein í
lungum sem þó var góðkynja og var
hluti af öðru lunganu fjarlægður.
Mamma komst aftur á skrið og þá
kom annað áfall, hún greindist með
Alzheimer og fljótlega eftir það varð
hún að hætta að vinna. Í ágúst 1999
greindist hún með eitlakrabbamein
og í september það ár var hún lögð
inn á Landakot á „gamalmenna-
ganginn,“ ekki einu sinni orðin „lög-
legt gamalmenni“ eins og hún sagði
sjálf frá. Þar leið henni mjög vel og
síðar flutti hún á Hrafnistu í Reykja-
vík deild G2. Þar naut hún frábærr-
ar umönnunar starfsfólks Hrafnistu
sem gerði í því að láta henni líða vel
og það tókst því svo sannarlega því
hún var mjög ánægð með dvölina
þar og leið virkilega vel í því um-
hverfi sem þar er. Veikindin hennar
héldu áfram að sækja að henni og
mest var Alzheimer-sjúkdómurinn
áberandi en kom henni ekki að sök
því hún tók því með jafnaðargeði
þrátt fyrir að minnið væri að gefa sig
en fortíðin var henni ekkert vanda-
mál, þar klikkaði minnið ekki, og það
sem í nútíðinni var kom bara aðeins
„öðruvísi“ út.
Okkur er öllum sérstaklega minn-
isstætt þegar hún fyrir aðeins rúmu
einu og hálfu ári hélt ræðu í brúð-
kaupi yngstu systur okkar þar sem
efnið var „allt er gott sem endar vel“
og þegar svo er komið er tími til
kominn að fara að sofa. Við vitum að
mamma fór að sofa svefninum langa
mjög sátt við veru sína hérna megin
og við sína nánustu. Ekki er langt
síðan að hún var vel ferðafær, um jól
og áramót stundaði hún fjölskyldu-
veislurnar af miklu kappi. Það var
föstudaginn 22. mars að henni sló
niður og fljótlega varð ljóst að nú
væri henni alvara enda kláraði hún
málið á þremur dögum og lést í
svefni að morgni mánudagsins 25.
mars sl.
Þegar andlát hennar bar að vor-
um við samt ekki undir það búin en
vitum þó að henni líður vel þar sem
hún er. Það er okkar ákvörðun að
hún skuli „sett niður“, eins og hún
hefði sjálf orðað það, hérna í Reykja-
vík því eftir nærri 30 ára búsetu á
Flateyri var hún mikill Vestfirðing-
ur í sér. Við systkinin minnumst
mömmu okkar á margan hátt, hún
var glaðleg, dugleg og aldrei fór hún
í fýlu eða móðgaðist við nokkurn
mann og það segir allt sem segja
þarf um hana móður okkar. Hennar
verður sárt saknað en minningin lif-
ir.
Börnin.
Með kveðju til ömmu minnar, sem
var alltaf svo dugleg og hugrökk.
Hvíldu í friði.
Ó, minning, minning.
Líkt og ómur fjarlægra söngva,
líkt og ilmur deyjandi blóma
berast orð þín að hlustandi
eyrum mínum.
Eins og lifandi verur
birtast litir og hljómar
hinna liðnu daga,
sem hurfu sinn dularfulla veg
út í dimmbláan fjarskann
og komu aldrei aftur.
(Steinn Steinarr.)
Kær kveðja,
Íris Dögg.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlauztu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn,
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
Fyrst sigur sá er fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykir þungt að skilja,
en það er Guðs að vilja,
og gott er allt, sem Guði’ er frá.
(V. Briem.)
Elsku amma, það var alltaf gaman
að koma til þín á Hrafnistu, þú varst
allaf til í að leika og gefa nammi-
mola.
Mamma segir að þú eigir heima
uppi í himninum hjá Guði núna, við
horfum þá bara upp þegar við viljum
tala við þig og segja góða nótt við þig
á kvöldin. Takk fyrir allt, elsku
amma.
Jason og Anna Ragnheiður.
Nei, Nína systir, gaman að sjá
þig! Þetta var alltaf kveðjan sem ég
fékk þegar ég heimsótti Unni síð-
ustu árin. Síðan kynnti hún mig fyrir
þeim sem nærstaddir voru. Dagarn-
ir voru svolítið misjafnir hjá henni
upp á síðkastið og heilsa hennar svo-
lítið breytileg frá degi til dags, en
kveðjan var alltaf sú sama. Við fund-
um vel þann skyldleika sem með
okkur var þó að við værum ekki ald-
ar upp saman. Það var ekki auðvelt
fyrir mömmu að vera einstæð móðir,
í vist hjá vandalausum og Brynjólf-
ur, pabbi Unnar, sýktur af berklum
og var á Vífilsstöðum. Því var það,
að föðurforeldrar Unnar tóku hana
til sín nýfædda og veit ég að hún var
augasteinn ömmu sinnar Þóru og
ekki hægt að taka barnið frá henni
þegar mamma hafði loks tækifæri
til.
Þar sem ég er 11 árum yngri var
Unnur orðin unglingur þegar ég
man hana fyrst. Þá vann hún í kjöt-
búð í Ingólfsstræti og gaf mér alltaf
kjötbollu í smjörpappír til að narta í
og ég man ennþá bragðið.
Seinna fór hún svo að vinna við
sauma og var mjög lagin við það og
varð síðar mikil hannyrðakona. Ekki
veit ég um öll þau listaverk sem hún
taldi út og saumaði bæði fyrir sig og
aðra, en mörg eru þau og hvert öðru
fallegra. Hún eignaðist síðar prjóna-
vél og var jafnlagin við hana og út-
sauminn og naut ég þess eins og
margir aðrir að fá frá henni prjóna-
föt á börnin. Og margir eru kjólarnir
sem hún handprjónaði og voru alveg
listaverk.
Ég hef aldrei skilið hvenær henni
gafst tími fyrir hannyrðirnar, þar
sem þau Garðar voru með stórt
heimili og hún vann einnig utan
heimilis og þá gjarna við fiskverkun.
Fór á fætur í býtið og var kannski
búin að flaka í 2 til 3 tíma þegar
venjulegur vinnutími hófst í frysti-
húsinu.
Þó að ég eigi minningar um hana
og fólkið á Bergstaðastrætinu frá
unga aldri kynntumst við eiginlega
ekki fyrr en ég og mamma fórum á
gamla Skodanum mínum, ásamt
tveimur eldri börnunum mínum, í
heimsókn til þeirra Garðars vestur á
Flateyri. Garðari þótti ég bjartsýn
að ferðast alla þessa leið á Skoda og
gerði óspart grín að mér fyrir. En
Skodinn hafði þetta af og ferðin
gekk vel og var mjög ánægjuleg. Ég
þarf nú ekki að taka það fram að þau
tóku óskaplega vel á móti okkur.
Nokkrum árum seinna langaði okk-
ur Guðmund að fara til Mallorka og
þurftum því að koma börnunum í
pössun. Unnur bauð mér strax að
taka þau. Ekkert mál. Hana munaði
ekki um 2 börn í viðbót við sín börn
sem þá voru orðin 4.
Eftir að Garðar dó tók hún sig
upp og flutti til Reykjavíkur með
Hrönnina litlu sem var orðin ein
heima af börnunum og fljótlega eftir
það fór hún að vinna hjá Hagkaup-
um og þar vann hún meðan heilsan
leyfði.
Hún veiktist af krabbameini og á
svipuðum tíma einnig af alzheimer
sjúkdómi og smátt og smátt gekk á
krafta hennar og getu til að vera
heima. Svo fór að hún þurfti að fara
á Hrafnistu og þar kunni hún vel við
sig. Enda varla hægt annað þar sem
starfsfólkið á deild G 2 var einstak-
lega hlýlegt og umhyggjusamt. Þeim
vil ég þakka fyrir alla hlýju sem
henni var sýnd og eins okkur að-
standendum hennar fyrir sérstaka
alúð og umhyggjusemi þessa síðustu
daga sem við vorum hjá henni. Við
fundum að hún var í góðum höndum.
Kær systir er kvödd.
Guð blessi hana.
Nína og fjölskylda.
Unni Brynjólfsdóttur kynntist ég
fyrst í ársbyrjun 1961, þegar hún í
kalsaveðri fluttist til Flateyrar frá
Ísafirði. Eiginmaður hennar, Garðar
Jónsson, hafði þá nýlega tekið við
skipstjórn á báti frá Flateyri, sem
var í minni umsjá. Undu þau ekki að-
skilnaði, svo brugðið var á það ráð að
Garðar kom við í Bolungarvík á
heimleið úr róðri, en þar beið Unnur
hans á bryggjunni ásamt börnum
þeirra og búslóð. Æðruleysi hennar
og harka, sem hún sýndi við ferðina
til Flateyrar og komuna þangað í af-
takaveðri, fylgdu henni til æviloka.
Í rúm tuttugu ár urðu Unnur og
Garðar nánustu vinir okkar
hjónanna. Á miðjum sjöunda ára-
tugnum þegar svo sannarlega var
dökkt útlit í rekstri sjávarútvegs
byggðum við samliggjandi íbúðir á
Flateyri. Í því nábýli þróuðust enn
frekar góð samskipti fjölskyldna
okkar, sem héldust á meðan við
Gunnhildur bjuggum á Flateyri og
vinátta þeirra kvennanna hélst svo
lengi sem við var komið, en Gunn-
hildur lést á síðasta ári.
Eins og fram kemur í Flateyrar-
myndinni „Í faðmi hafsins“ er enn
spiluð kanasta á Flateyri. Á þeim ár-
um sem þær bjuggu hlið við hlið,
Unnur og Gunna, var kanasta spiluð
vikulega með Maju á Stöðinni og
Stínu Önna Páls. Unnur hafði gott
tóneyra og söng gjarnan jazz í góðra
vina hópi á gleðistundum. Henni var
margt til lista lagt.
Í hjónunum Unni Brynjólfsdóttur
og Garðari Jónssyni eignuðumst við
góða vini.
Blessuð sé minning þeirra.
Jón Gunnar Stefánsson.
UNNUR
BRYNJÓLFSDÓTTIR
Góður félagi og
ágætur samstarfsmað-
ur í þrjá áratugi, Þor-
geir K. Þorgeirsson, er
látinn.
Ég kynntist Þorgeiri árið 1968
þegar ég hóf störf hjá Pósti og síma.
Þorgeir gegndi þá starfi aðalend-
urskoðanda stofnunarinnar sem var
yfirgripsmikið ábyrgðarstarf enda
stofnunin með starfsemi um land
allt og að mörgu að hyggja. Mér var
snemma ljóst að þar fór vandaður
maður og hæverskur. Sýndar-
mennska var honum ekki að skapi.
Þorgeir hafði hafið störf hjá Pósti
ÞORGEIR
ÞORGEIRSSON
✝ Þorgeir KristinnÞorgeirsson
fæddist á Hrófá í
Steingrímsfirði í
Strandasýslu 17. júní
1931. Hann lést á
Landspítalanum 22.
mars síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Hallgrímskirkju
2. apríl.
og síma árið 1958,
sama ár og hann lauk
námi í viðskiptafræði,
og valdist snemma til
ábyrgðarstarfa. Þegar
undirbúningur að gíró-
þjónustu hófst hér á
landi í lok sjöunda ára-
tugarins leiddi Þorgeir
það verkefni af hálfu
Pósts og síma og ég
held að ekki sé á neinn
hallað þegar ég segi að
Þorgeir hafi átt
stærstan þátt í því að
gíróþjónustu var kom-
ið á hér á landi árið
1971. Þorgeir var síðan ráðinn
fyrsti forstöðumaður Póstgíróstof-
unnar. Gíróþjónusta var mikið
framfaraspor á sviði greiðslumiðl-
unar og þótt aðrir valkostir í þeim
efnum séu nú fyrir hendi er gíró
enn vinsælt greiðsluform, svo vel
hefur þessi þjónusta staðist tímans
tönn.
Árið 1976 urðu miklar skipulags-
breytingar hjá Pósti og síma. Þor-
geir var þá skipaður einn af fram-
kvæmdastjórum stofnunarinnar og
gegndi því starfi í um tuttugu ár eða
þar til hann lét af störfum. Hann
hafði í því starfi m.a. yfirumsjón
með fasteignum Pósts og síma,
bæði rekstri og nýbyggingum,
starfsmannamálum og skóla- og
fræðslumálum. Fjöldi fasteigna var
mikill, starfsemin um allt land og
mikil ábyrgð hvíldi á Þorgeiri vegna
þessa. Ekki var þó minni sú ábyrgð
sem fylgdi starfsmanna- og
fræðslumálum, en það eru mikilvæg
og oft viðkvæm mál sem áríðandi er
að vel sé sinnt. Þegar mest var, var
starfsmannafjöldinn hátt á þriðja
þúsund, starfsstéttir fjölmargar og
stéttarfélög einnig. Í þessu starfi
fann Þorgeir sig vel og hæfileikar
hans í mannlegum samskiptum
nutu sín ágætlega.
Þó að ég hafi ekki hitt Þorgeir oft
síðastliðin ár eða eftir að við hætt-
um störfum hjá Pósti og síma var
mér kunnugt um að hann gekk ekki
heill til skógar. Þegar ég hitti hann
síðast átti ég þó ekki von á að fráfall
hans væri svo skammt undan.
Með Þorgeiri er genginn góður
drengur. Við Þorbjörg sendum El-
ínu og fjölskyldu innilegar samúð-
arkveðjur.
Guðmundur Björnsson.




  



  
 
   
 
     
  
  


!"
 !
!
 !

 

 
 $%
&'

 !!"
#
$! ## 
%&' (% !!"
 !#) * *(!+
(% !!" , "-! ! ## 

#
.#% ! ##  / 
 0 *!"
 *$% ! ##  1 23& (!!"
4 #% !!" 0"&5%  ! ## 
-$!#  % !!" %50"(!!"+