Morgunblaðið - 04.04.2002, Blaðsíða 54

54 FIMMTUDAGUR 4. APRÍL 2002 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
GÍSLI H. Friðgeirsson skrifaði ný-
lega grein um frumvarp, sem nú er í
meðförum Alþingis, um heimild til
dreifingar á ösku látinna.
Í frumvarpinu er gert ráð fyrir að
aðeins sé heimilt að dreifa ösku lát-
inna yfir óbyggðir eða haf.
Jafnvel með þessum takmörkunum
hugnast Gísla ekki þessi tilslökun í út-
fararsiðum og gerir hann mikið úr
mengunaráhrifum sem af þessu hljót-
ast. Gísli má ekki til þess hugsa að
drekka ösku vinar síns, hvað þá óvin-
ar, úr einhverjum fjallalæknum.Í
raun gengur þetta frumvarp, þó
framför sé, alls ekki nógu langt.
Þröngar reglur kalla á annað tveggja,
að alls ekki sé farið eftir þeim eða að
reka þarf kostnaðarsamt eftirlits-
kerfi. Öskudreifingarfulltrúi ríkisins
yrði þá starfandi í hverri byggð og
öskudreifingarstjóri í dómsmálaráðu-
neyti. Innheimta þyrfti sérstakt ösku-
dreifingargjald til að standa undir
kostnaði við slíkt eftirlit. Eins og
frumvarpið er sett fram kallar það á
enn eitt ofstjórnunarapparatið.
Í raun þarf aðeins tvær einfaldar
reglur til þess að gera öskudreifingu
mögulega. 1. Líkbrennsluofnar þurfa
að uppfylla gæðakröfur (vinnueftirlit)
þannig að þeir fullbrenni við háan
hita, svo að út komi hrein steinefni, og
ekkert annað.
2. Skýrt sé hverjir geti farið fram á
að ösku verði dreift og hverjum megi
afhenda öskuna.Að þessu uppfylltu
má einu gilda hvað gert er við öskuna.
Hún gæti staðið í fallegu keri á ar-
inhillunni, henni mætti dreifa svo til
hvar sem er. Menn gætu þess vegna
étið hana eða tekið í nefið, sér og öðr-
um að skaðlausu. Hvernig sem á það
er litið er þetta hrein og umhverfis-
væn útför.
Líkaska sem er fullbrennd og inni-
heldur ekki annað en steinefni er ekk-
ert öðruvísi en önnur aska, telst varla
einu sinni til mengunar og veldur eng-
um skaða í lífríkinu. Ég held að Gísli
ætti frekar að tryggja sér að enginn
hafi kastað af sér vatni eða gengið
örna sinna í næsta nágrenni við fjalla-
lækinn og banna ætti með öllu að fisk-
ar og fuglar hafi hægðir í íslenska
fjallalæki. Af hverju má ekki hver
ráða þessu fyrir sig? Hvaða þörf er á
einni reglugerðarsúpunni enn? Nóg
er nú ráðskast með alla skapaða hluti
og nógar eru eftirlitsstofnanirnar og
eftirlit með eftirlitsstofnunum þó að
ekki sé verið að bæta þar gráu ofan á
svart, gersamlega að nauðsynjalausu.
ÁRNI ÁRNASON, vélstjóri,
Brúarási 12, 110 Reykjavík.
Aska látinna
Frá Árna Árnasyni:
ENN á ný hefur verið kosið um sam-
einingu sveitarfélaga hér í Dölum.
Flestir íbúar hér þekkja sögu sam-
eininga hér, en 16. mars var í fyrsta
sinn kosið um sameiningu Dala-
byggðar, Reykhóla- og Saurbæjar-
hrepps.
Fyrir rúmum átta árum var kosið í
Dölum og niðurstaðan varð sú að 5 af
6 hreppum sýslunnar sameinuðust.
Við sem tókum þátt í þeirri kosn-
ingu og kusum já, þá, bundum miklar
vonir við hið sameinaða sveitarfélag.
Það myndi standa dyggan vörð um
hagsmuni íbúanna, hvar sem þeir
byggju og menn myndu slíðra sverð
hrepparígsins og halda glaðir í
bragði og léttir í lundu til móts við
nýja tíma í nýju sveitarfélagi.
Ég ætla ekki að fara mörgum orð-
um um hvernig það hefur til tekist,
en glöggt er gests augað og það sér
sá sem vill.
Þegar fór að spyrjast út, fyrir ekki
svo löngu, að sameiningarviðræður
væru hafnar milli þessara fyrrnefndu
sveitarfélaga, fóru strax að heyrast
efasemdarraddir, um hvort það væri
yfir höfuð tímabært að sameinast
núna. Ef litið er aðeins nokkur miss-
eri til baka koma menn augljóslega
auga á að ekki hefur verið mjög kært
með forsvarsmönnum tveggja af
þessum þremur sveitarfélögum. Þau
höfðu um nokkurt skeið rekið saman
grunnskóla á Laugum, sem endaði
með því að skólahaldi þar var hætt og
hvort sveitarfélagið rekur nú sinn
skóla.
Ekki gekk skilnaður þessi hljóð-
lega fyrir sig, þó að fjölmiðlaumræða
hafi ekki verið mikil um það, en ekki
bætti það tortryggni þeirra íbúa í
minna sveitarfélaginu gagnvart því
stóra, sú framkoma sem þar var við-
höfð.
Eftir því sem ég best hef skynjað
er grundvöllur þess að sameina sveit-
arfélög, að samstarf þeirra fram að
sameiningu hafi verið byggt á heil-
indum af allra hálfu og fyrirséð sé að
það muni þjóna hagsmunum allra til
lengri tíma litið, að sameinast.
Það er sannfæring mín, að samein-
ing þessara þriggja hreppa, muni
vera af hinu góða, en á hinn bóginn
lái ég ekki íbúum hinna sveitarfélag-
anna að hafa fellt þessa tillögu.
Nú er mál komið hjá okkur, íbúar
góðir, að láta til okkar taka. Er ekki
tímabært að við tökum í þessa
hreppsnefndarmenn og látum þá
kasta þessum skollans stríðshönsk-
um fyrir borðstokkinn og taka þess í
stað upp sáttarhanskann, þannig að
þeir geti farið að hegða sér eins og
siðmenntað fólk?
Það hefst ekkert upp úr því að
velta sér upp úr fortíðinni, nær er að
hlakka til framtíðarinnar og standa
saman að því að byggja hana upp fyr-
ir okkur, börnin okkar og gömlu
hjónin. Það er skylda okkar allra sem
byggjum þetta hérað.
Aukin, jákvæð og heilsteypt sam-
vinna er forsenda þess að það skapi
traust íbúa minni sveitarfélaga í garð
þess stærra og þar með grundvöll til
sameiningar.
Ágætu sveitarstjórnarmenn! Tak-
ið nú höndum saman og reynið að
hefja eins mikla samvinnu um þá
málaflokka sem unnt er, með það að
markmiði að tortíma tortryggni
gagnvart hvor öðrum og undirbúa
hina rómuðu sameiningu af ein-
lægni..
Úrslit þessarar kosningar sýna
það svart á hvítu að „sjaldan sprettur
fögur rós í jarðvegi sem er illa unn-
inn“.
ÞORGRÍMUR EINAR
GUÐBJARTSSON,
Erpsstöðum, Búðardal.
Sameining í Dölum
Frá Þorgrími Einari
Guðbjartssyni: