Morgunblaðið - 13.04.2002, Blaðsíða 16

ÁRBORGARSVÆÐIÐ
16 LAUGARDAGUR 13. APRÍL 2002 MORGUNBLAÐIÐ
„ÍÞRÓTTAÞÁTTTAKAN hef-
ur hjálpað mér að keyra mig
áfram inn í það sem ég er í dag.
Ég hef alltaf hugsað um að
halda áfram og ekki leitt hug-
ann að því hve mikið ég meidd-
ist, hef kannski keyrt mig um
of áfram og látið gamla keppn-
isskapið ráða heldur mikið en
maður er ekkert fyrir það að
væla,“ sagði Hjalti Sigurðsson
rafvirki sem lenti í alvarlegu
slysi 22. ágúst í fyrra.
Hann féll út stiga af annarri
hæði í nýju atvinnuhúsnæði
sem hann var þá að koma upp.
Hjalti var í gjörgæslu í 10 daga
og man fyrst eftir sér á 11.
degi. Á 12 degi var hann flutt-
ur á sjúkrahúsið á Selfossi.
Hjalti var einn í húsinu þegar
hann varð fyrir slysinu og lá á
gólfinu í blóðpolli þegar komið
var að honum. Þeir sem komu
að Hjalta gerðu sér grein fyrir
að um mjög alvarlegt slys var að
ræða og hann var fluttur með al-
gjörum forgangi í sjúkrabíl til
Reykjavíkur, á undan sjúkrabíln-
um fór lögreglubílli til þess að
„ryðja“ brautina. Hjalti höfuð-
kúpubrotnaði og fékk áverka í
kringum hálsinn ásamt því að fá
mar á heila.
Hvet fólk til að stunda íþróttir
„Ég var mjög sáttur við að koma
á Selfoss og vera innan um fólkið á
sjúkrahúsinu og spjalla við það,
sjúklinga og starfsfólk en ástand
mitt var nú þannig þá að ég veit
ekkert hvað ég var að tala um á
þessum tíma. Maður bara hélt
áfram og annað komst ekki að,
sagði Hjalti, en sex mánuðum síðar
var hann farinn að vinna í hálfu
stafi á rafvélaverkstæði sínu.
„Læknirinn sagði mér að ég
væri með sterkan skrokk og hefði
greinilega stundað íþróttir en það
tæki mig árið að komast í form en
ég er ákafamaður eins og þeir vita
sem mig þekkja og vildi drífa mig
áfram og ná mér á tveimur mán-
uðum en það tekur allt sinn tíma
og auðvitað þurfti ég lengri tíma
en það. Eftir þessa lífsreyslu áttar
maður sig á því hvað starfsfólk
sjúkrahúsanna vinnur fórnfúst og
óeigingjarnt starf.
Ég held að ég hafi fengið þessa
drift úr íþróttunum og tel að þær
hafi komið að gagni í þessum
hremmingum mínum. Ég hvet þess
vegna fólk til þess að halda áfram
íþróttaiðkun og útivist þótt það
hætti keppni, það viðheldur and-
legum og líkamlegum krafti og
maður veit aldrei hvenær maður
þarf á þessum aukakrafti að halda.
Ég er líka viss um að þegar ég datt
þá hafi ósjálfráð viðbrögð, frá því
maður var í marki eða í körfu-
bolta, komið í veg fyrir að ég
meiddist meira en ég keppti í
knattspyrnu, körfubolta og
badminton á mínum yngri arum
ásamt því að skokka hin síðari ár.
Fannst afi standa vaktina
Fjölskylda mín, vinir og kunn-
ingjar stóðu sig mjög vel og vökt-
uðu mig mjög vel og leiddu mig
áfram með hvatningu og komu í
veg fyrir að ég færi offfari í að
halda áfram. Það komu ótrúlega
margir til mín á spítalann og þó ég
vissi ekkert af því þá er ég viss
um að það hjálpaði mér og það
gefur mér mikið að vita að þetta
fólk kom til mín, sagði Hjalti.
Hann sagði einnig frá óvenju-
legum orðum sínum þegar hann
var fluttur frá gjörgæsludeild-
inni inn á venjulega stofu á spít-
alanum. Á leiðinni spurði hann
um afa sinn Hildiþór Loftsson
sem var kaupmaður á Selfossi.
Kona hans svaraði og sagði að
afi hans væri nú dáinn fyrir
fimm árum en Hjalti svaraði.
„Ég held nú ekki hann er búinn
að vera hérna hjá mér og það
var indíáni með honum.“ Þetta
sagði Hjalti og var grjótharður
á því að svo hefði verið. Honum
finnst þetta sýna að það sé
margt til sem erfitt sé að út-
skýra og finnst hann hafi verið
vaktaður.
Maður hugsar öðruvísi núna
Ég held að ég sé eins og fjöldi
annarra að hugsa sem svo að
ekkert komi fyrir mig og hef
reyndar verið lánsamur með það,
slys hafa verið fjarlæg. Nú hugsa
ég öðruvísi um slysin en áður, þau
eru nær manni núna. Svo hugsar
maður auðvitað öðruvísi eftir
svona atvik, verður jákvæðari og
tekur ekki harða afstöðu. Fjöl-
skyldan er mikilvægasti hlekk-
urinn og manni verður það ljóst að
það er nauðsynlegt að rækta sam-
bandið vel við sína nánustu, þeir
eru það dýrmætasta sem maður á.
Ragnheiður Högnadóttir eig-
inkona mín stóð við hliðina á mér
eins og klettur allan tímann og var
alltaf til staðar þegar á þurfti að
halda sem var auðvitað ómetanlegt
og lykilatriði í að efla með mér
kraft.
Maður leiðir hugann að því að
það hefði getað farið verr og að
þeir séu til sem hafa lent í verri
áföllum en ég. Þegar ég fæ höf-
uðverk þá hugsa ég svona og verk-
irnir hverfa. Það er um að gera að
finna jákvæða hlið á öllum málum
og hugsa út frá því,“ sagði Hjalti
Sigurðsson rafvirki á Selfossi sem
nú rekur rafvélaverkstæði sitt í
nýju húsnæði.
Hjalti Sigurðsson lenti í alvarlegu slysi fyrir tæplega ári
Krafturinn úr íþróttunum
hefur komið að miklu gagni
Hjalti Sigurðsson rafvirki á rafvélaverk-
stæði sínu á Selfossi.
Selfoss
Morgunblaðið/Sig. Jónss.
GLEÐI ríkti á Heilsustofnun
NLFÍ, þegar fyrstu skóflu-
stungurnar að nýju baðhúsi voru
teknar í vikunni. Margt gesta
var komið til að samfagna þess-
um nýja áfanga í sögu stofnun-
arinnar og voru þar m.a. Guðni
Ágústsson landbúnarráðherra
og Ísólfur Gylfi Pálmason þing-
maður. Til að tryggja að verkið
takist vel urðu skóflustungurnar
þrjár í stað einnar eins og alsiða
er, eins og Árni Gunnarsson
framkvæmdastjóri stofnunar-
innar sagði í upphafi máls síns.
Ásta Jónasdóttir, 91 árs göm-
ul og eina eftirlifandi barn Jón-
asar Kristjánssonar læknis og
eiginkonu hans, Hansínu Bene-
diktsdóttur, tók fyrstu skóflu-
stunguna. Jón Guðmundsson
trésmíðameistari, einnig 91 árs,
tók aðra skóflustunguna. Jón starfaði
við stofnunina í rúma fjóra áratugi og
var 83 ára þegar hann lét af störfum.
Jón hafði yfirumsjón með smíði
flestra eldri húsanna, sem eru á lóð-
inni. Þriðju og síðustu skóflustunguna
tók Guðmundur trésmíðameistari,
sonur Jóns, sem fetaði í fótspor föður
síns og hefur unnið við Heilsustofn-
unina í 37 ár. Guðmundur hefur haft
umsjón með smíði þeirra húsa sem
reist hafa verið frá árinu 1978.
Um þessar mundir eru 42 ár liðin
frá því að brautryðjandinn og stofn-
andinn Jónas Kristjánsson læknir
lést. Heilsustofnun NLFÍ hefur nú
verið starfrækt í tæp 47 ár. Þangað
hafa þreyttir og sjúkir leitað sér
lækninga og heilsubótar. Nýtt baðhús
mun breyta aðstöðu til mikilla muna
og auka gildi stofnunarinnar.
Þegar skóflustungurnar höfðu ver-
ið teknar, var gestum boðið upp á
veitingar í borðsalnum og þar gerði
forseti NLFÍ og formaður rekstrar-
stjórnar, Gunnlaugur K. Jónsson,
grein fyrir byggingaframkvæmdum
og áætlunum. Stefnt er að því að nýja
baðhúsið verði tilbúið eftir rúmt ár og
ef fjármögnun tekst verður hafist
handa við byggingu nýrrar her-
bergjaálmu á næstunni.
Þrjár skóflu-
stungur að
nýju baðhúsi
Árni Gunnarsson framkvæmdastjóri
ásamt Guðmundi Jónssyni, Ástu Jón-
asdóttur og Jóni Guðmundssyni.
Hveragerði
HJÓNIN Ingibjörg Sigmundsdóttir
og Hreinn Kristófersson sem reka
Garðyrkjustöð Ingibjargar keyptu
nýja vél á dögunum. Um er að ræða
prikklvél, sem tekur við af manns-
höndinni að miklu leyti. Orðið prikkl
er notað yfir það, þegar plönturnar
eru komnar svolítið upp úr moldinni
og þurfa aukið vaxtarrými.
Jóhann Ísleifsson garðyrkjumað-
ur í Hveragerði hefur einnig fest
kaup á samskonar vél og munu það
vera fyrstu vélar sinnar tegundar
hérlendis. Svipaðar vélar hafa verið
notaðar víðs vegar um heiminn, en
hafa verið svo stórar að þær hafa
ekki hentað hér á landi, þar sem
garðyrkjustöðvarnar eru tiltölulega
litlar á mælikvarða hins stóra
heims.
Þau Ingibjörg og Hreinn sáu
þessa vél á sýningu í Hollandi og
ákváðu að prófa hana í sinni stöð.
Afköstin eru mikil, því vélin getur
prikklað 2.500 plöntum á klukku-
tíma. Fólk prikklar að meðaltali 4–
5.000 plöntum á dag. Þessi vél er
bresk og segja þau Ingibjörg og
Hreinn að til að byrja með ætli þau
aðallega að nota hana til að prikkla
stjúpunni, en stjúpan er alltaf jafn
vinsæl og er um 60% af sumar-
blómaframleiðslunni.
Tíminn verður svo að leiða í ljós
hversu miklu meira vélin nýtist og
hvaða plöntum hún hentar best. Nú
eru starfsmenn stöðvarinnar 11 en á
sumrin eru þeir í kringum 20. Að-
spurð um álagstíma segir Ingibjörg
að þau skipuleggi ræktunina á árs-
grunni. Þegar sumarblómin eru
tilbúin tekur jólastjarnan við og
þegar hennar tími er kominn er röð-
in komin að páskaliljum og túlipön-
um. Það er vinna allt árið í garð-
yrkjunni, ekki eingöngu á vorin og
sumrin.
Nýjung
í garð-
yrkju
Morgunblaðið/Margrét Ísaksdóttir
Ingibjörg Sigmundsdóttir og Hreinn Kristófersson við prikklvélina.
Hveragerði
„ÉG hef unnið við þetta í aukavinnu
hingað til en núna ætla ég að taka
þetta með átaki og vinna við þessi hús
sem eftir eru yfir daginn,“ sagði Árni
Steinarsson, 19 ára, sem býður til sölu
lítil sumarhús og hefur stillt einu upp
við Eyraveginn á Selfossi, í alfaraleið,
en Árni er á samningi í húsasmíði.
„Maður er auðvitað að þessu til
þess að hafa aura og vinnu. Ég hef
fengið mjög góð viðbrögð og er búinn
að selja einn bústað og á eftir níu til
viðbótar. Þetta virðist vinsælt, fólk
tekur húsin og notar sem gestahús við
sumarbústaði eða sem geymslu í
garðinum heima hjá sér. Svo nefna
sumir að þetta séu góð pönnukökuhús
í garðinn og eiga þá við að þeir ætli að
nota húsið sem samverustað fjöl-
skyldunnar,“ sagði Árni.
Árni Steinarsson, 19 ára, á Selfossi
Morgunblaðið/Sig. Jónss.
Árni Steinarsson við eitt af sumarhúsunum sem hann hefur sett saman.
Setur saman og
selur lítil sumarhús
Selfoss
EYJÓLFUR Stur-
laugsson, skólastjóri
grunnskóla Siglufjarð-
ar, hefur verið ráðinn í
stöðu skólastjóra sam-
einaðs grunnskóla Sel-
foss.
Fjórir umsækjendur
sóttu um stöðuna og
voru tveir taldir upp-
fylla skilyrði til að
gegna henni, Eyjólfur
og Sigurður Jónsson
framkvæmdastjóri og
kennari á Selfossi. Ráð-
gjafarhópur um stöðu-
veitinguna mælti með
ráðningu Eyjólfs og
tóku skólanefnd og
fræðslustjóri undir þá
niðurstöðu og sam-
þykkti bæjarráð að
hann yrði ráðinn í stöð-
una.
Ráðinn skólastjóri
Eyjólfur
Sturlaugsson