Morgunblaðið - 13.04.2002, Blaðsíða 51

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 13. APRÍL 2002 51
andartaks tif
augnablik eitt
og lífið það er hérna
það er núna –
því á morgun
er það annað og breytt
(Egill Ólafsson.)
Við minnumst elskulegrar frænku
okkar með hlýju og söknuði. Enn og
aftur er okkur sýnt hversu mikilvæg
stundin hér og nú er og hversu mik-
ilvægt er að nýta hana.
Ég ætla, ég vildi, ég skal … orð
sem þessi hafa litla merkingu nú.
Hvers vegna héldum við að þú yrðir
alltaf með okkur. Sennilega vegna
þess hversu vel þú barst veikindi þín.
Þú varst of dugleg, kvartaðir aldrei,
gerðir góðlátlegt grín að veikindum
þínum, sama hversu mikið á þig var
lagt. Þú varst merki þess hugrakka
og þannig verður þín alla tíð minnst,
alltaf.
Fjölskylda þín hefur fylgt þér í
veikindum þínum á aðdáunarverðan
hátt. Tómleiki og sorg verður hluti af
þeirra lífi næstu vikur, mánuði og ár.
Megi góður guð veita þeim styrk á
komandi tímum til að aðlagast lífinu
og tilverunni án þín.
Erla, Arnar, Freyr og
fjölskyldur.
Það er mikil gæfa í því fólgin að
vera kennari, ekki síst vegna þess að
á hverju hausti kynnist maður
stórum hópi af eftirminnilegum nem-
endum. Veturinn 1994–5 fékk ég sem
umsjónarbekk í Menntaskólanum á
Akureyri 1. bekk D. Í minningunni
er þetta sérlega glaðvær og
skemmtilegur bekkur sem brallaði
margt og færði mér í lok skólaársins
tvo gullfiska að gjöf. Einn af þessum
lífsglöðu nemendum var Lilja Krist-
ín. Mér finnst sem hún hafi alltaf ver-
ið brosandi og stráð gleði í kringum
sig. Hún tók vel öllu sem hún átti að
gera í náminu og vildi gera sitt besta
og því átti ég ekki síður eftir að kynn-
ast þegar ég kenndi henni í efri
bekkjum, í hinum fjörmikla 3. og síð-
ar 4. G. Það er mikill harmur að
þurfa að horfa á eftir svo ungri konu,
aðeins fjórum árum eftir að hún setti
upp stúdentshúfuna 17. júní 1998.
Ég votta allri fjölskyldu hennar og
vinum samúð mína og þakka fyrir að
hafa haft Lilju sem nemanda minn í
MA í þrjú ár.
Sigurlaug Anna Gunnarsdóttir.
Elsku Lilja mín. Það er svo erfitt
að trúa því og sárt að horfast í augu
við að þú sért dáin.
Við vorum tíu ára þegar ég kom
fyrst í bekkinn, en ég staldraði stutt
við því fimm árum seinna flutti ég
suður og við þá orðnar svo góðar vin-
konur.
Við héldum þó alltaf sambandi,
heimsóttum hvor aðra á sumrin og
um páska og áttum frábærar stundir
saman. Eyddum einum mánuði sam-
an á lestarferðalagi um Evrópu sem
var hreint frábært. Daginn sem þú
útskrifaðist úr MA, var ég yfir mig
stolt, því þú varst svo flott í rauða
kjólnum þínum orðin stúdent, þetta
var yndislegur dagur og við hlógum
mikið eftir á þegar við skoðuðum
myndir frá veislunni og rifjuðum upp
daginn. Það var alltaf svo gaman að
vera í kringum þig, við gátum hlegið
endalaust enda varst þú svo frábær
vinkona. Svo sumarið þegar við feng-
um þá hugdettu að skella okkur til
Spánar til þess að læra málið. Og þar
bjuggum við í tæpa tvo mánuði.
Það var frábært að búa með þér,
við lentum í svo miklum hrakföllum
og hlógum svo mikið. Þetta ásamt
mörgum öðrum minningum um þig
mun ég ætíð geyma í hjarta mínu því
þér gleymi ég aldrei.
Elsku Jónas, Sigrún, Sóley og
Hanna Rós, hugur minn er með ykk-
ur á þessum erfiðum tímum. Ég
votta ykkur mína dýpstu samúð.
Anna vinkona.
Elsku Lilja mín, ég á bágt með að
trúa því að þú sért farin frá okkur.
Við stelpurnar höfum átt svo margar
góðar og eftirminnilegar stundir
saman og þó þeim fækkaði með ár-
unum þá héldum við uppi þeim sið að
hittast einu sinni á ári og borða sam-
an. Þær stundir voru okkur öllum
mikilvægar og mun ég minnast
þeirra með miklum hlýhug.
Ég minnist þess eins og það hafi
gerst í gær þegar ég hitti þig fyrst er
þú mættir á þína fyrstu knattspyrnu-
æfingu hjá Íþróttabandalagi Akur-
eyrar, þar sem ég var að æfa. Þér
fannst þessi íþrótt aldrei neitt sér-
staklega áhugaverð en þrátt fyrir
það tókst þú þátt í henni af heilum
hug og tókst miklum framförum á
stuttum tíma. Ég saknaði þín á æf-
ingum eftir að þú hættir því mér
fannst svo gaman að sjá hvað þú
lagðir þig virkilega fram. Þú varst
alltaf svo hress og kát og á margan
hátt ólík hinum stelpunum og einmitt
þess vegna fannst mér svo gaman að
hafa þig nálægt mér. Þú varst alltaf
svo hreinskilin, fyndin og með
skemmtilega sýn á lífið og tilveruna.
Ég minnist sérstaklega vetrarins
1994–1995 því þá eyddum við miklum
tíma saman og var þetta einn
skemmtilegasti vetur unglingsára
minna. Þennan vetur vorum við dug-
legar að stunda skíðaíþróttina, fór-
um reglulega í Sjallann, gengum
áleiðis á Súlur og gerðum margt
fleira okkur til gamans. Þú varst
mjög góð skíðakona og áttum við
margar góðar stundir í Hlíðarfjalli á
Akureyri.
Það var mikið áfall fyrir mig að
heyra um veikindi þín. Ég hugsaði
aldrei út í það að neitt svona kæmi
fyrir mína vini, ástvini eða ættingja.
Þú háðir hetjulega baráttu, varst svo
sterk og lífsglöð þrátt fyrir allt mót-
lætið. Ég þorði aldrei að hugsa um
það að veikindi þín myndu enda á
þennan hátt. Ég sem átti eftir að
eyða svo mörgum stundum með þér
og stelpunum á spjalli um jákvæðar
hliðar lífsins.
Ég hitti þig í hinsta sinn þar sem
þú sast í bíl með Sóleyju systur þinni
við kirkjutröppur Akureyrarkirkju.
Ég hefði aldrei trúað því að það væri
síðasta stund mín með þér að sinni.
Mér finnst sárt að hafa ekki fengið að
kveðja þig almennillega.
Elsku vinkona, ég vil þakka þér
fyrir allar þær góðu stundir sem við
áttum saman. Megir þú hvíla í friði.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Kæri Jónas, Sigrún, Sóley, Hanna
Rós og aðrir aðstandendur, ég votta
ykkur mína dýpstu samúð og bið Guð
að vera með ykkur í þessari miklu
sorg.
Ragnheiður Pálsdóttir.
Ég vil minnast vinkonu minnar,
Lilju Kristínar Jónasdóttur.
Lilju kynntist ég í gegnum sam-
eiginlega vinkonu en það var ekki
fyrr en hún kom í Menntaskólann á
Akureyri að við urðum góðar vinkon-
ur, en þar var ég ári á undan henni. Í
menntaskólanum var hún í góðum og
samheldnum bekk þar sem bekkjar-
partýin voru mörg og fjörleg og voru
þessi ár henni mjög minnisstæð.
Eftir menntaskólann fluttist Lilja
til Reykjavíkur og var þar í nokkurn
tíma og misstum við þá nokkuð sam-
band en ég heyrði alltaf annað slagið
í henni og var hljóðið alltaf gott. Lilja
var nefnilega þannig að hún var alltaf
svo jákvæð og áhyggjulaus, lífið lá
einhvern veginn alltaf svo vel fyrir
henni og naut hún hvers tíma mjög
vel.
Þegar Lilja ákvað svo haustið 1999
að fara til Spánar í spænskunám með
vinkonu sinni, þá öfundaði ég hana.
Þarna ætluðu þær vinkonurnar bara
að skella sér til Spánar og ekki einu
sinni búnar að fá sér gistipláss eða
neitt slíkt, það átti að vera aðalævin-
týrið, bara að redda sér... þetta
fannst mér alveg magnað.
Lilja var ekki búin að vera nema í
stuttan tíma úti á Spáni þegar í ljós
kom að hún var með krabbamein í
fæti og fór hún tafarlaust heim og inn
á sjúkrahús. Næstu tvö árin voru
henni mjög erfið og gekk mikið á, en
ég dáðist svo mikið að henni, hvernig
hún barðist hetjulega við þennan ill-
víga sjúkdóm og hvernig henni tókst
að vera svona sterk út á við. Þegar ég
heimsótti hana eða talaði við hana, þá
var hún alltaf svo hress og reyndi að
bera sig vel, þótt hún væri kannski
mjög veik eða liði illa. Á meðan á öllu
þessu stóð var Lilja í námi við Há-
skóla Íslands. Var heimilið hennar í
Reykjavík svo fallegt og var hún svo
stolt af því, enda leið henni vel þar
með systur sinni.
Lilja var yndisleg manneskja, hún
var hreinskilin, heiðarleg og góð vin-
kona sem ég mun sakna mjög mikið
og mun aldrei gleyma.
Elsku Sigrún, Jónas, Sóley og
Hanna Rós, megi guð styrkja ykkur í
þessari miklu sorg.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú er komin lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sætt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný
Ég þakka ykkur þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Þorbjörg Jóhannsdóttir.
2
3

 
 ($ 
4
$ ( 
 $4!

 
 
!$ ! 
7.:AB
)  " -$%
"   CC
 !" #$
    ( && ( 
    &&-(  ",&(     ",&
& 2&
2
3

 ( 
4$
&
  
   $ 4!

 
 
!$ !$  )*;.;  % -$%1=
 !" #$
3 %&(( 
./ $% '   % (  7&$ 2&
(  % ( 
4 & 45 &2 & / 4 &
5#
$ 
#
$

::7;

:;))7++


 
 

  " 
 ! &

 .      
   % 
3

6  /**

 !
 45 && " 

  
  

 
$  

7+;
/! # &(4&(
,  / 
   
  
 


-  /**
7



     

 &

#3 
 &- % 32   ( 
;% & ( 
"5  & 2&
&4"5 & (  D %   &&2&
  & 2& D" $ ( 
&& & 2& &( %"&( 
"5/&& (  7&  & !2&
 ( & 2&   7 $( 
!&"   2& %&6: %#$( 
2
 3
 
 
4 $ 
   
  #
 $$ E:;7
;
5/ 8%&

$/5%
0  3


 
$ 4 # 


 
+ / 7 &2& '  + /( 
; + /2&  $ + /( 
"5 
+ /( 
 $% 32  ( 
 &%&((  5%# ' & 2&
!&" %&((   / &&  2&

$&%&((  ' & 7- &&2&
+  
#
$ 
#


$


7;D?*)
;+

 / , && 
$% -  D2- % F
 /2
  
 0 $ 
 &

-  .-*
  2//$  " & (  ' & 3 4 2&
'   "5  " & (   % 7&   2&
?# 
 " & 2& % &' (  & 
& ( 

&  " & 2& ' $ ;&& 
 $( 
 &&   &  " & (  A,%&
2&
&4"5 ;&&  " & (  + %&(2&
; &- %  &4"5  " & (  "5 & %  
 $2&
4 & 45 &24 & 4 & 45 &