Morgunblaðið - 13.04.2002, Blaðsíða 42

MINNINGAR
42 LAUGARDAGUR 13. APRÍL 2002 MORGUNBLAÐIÐ
É
g hef verið dálítið
undrandi á því
hvernig kosninga-
baráttan í Reykjavík
hefur þróast. Ég átti
von á að baráttan yrði mjög tvísýn
og spennandi en nú virðist flest
benda til að R-listinn vinni afger-
andi sigur, næsta fyrirhafnarlítið.
Nýjasta könnun Gallup sýndi
R-listann með 61% fylgi og Sjálf-
stæðisflokkinn með 37% fylgi.
Munurinn jókst umtalsvert frá síð-
ustu könnun. Aðrar skoðanakann-
anir sýna sambærilegan mun.
Þegar frétt-
ir bárust af því
að Björn
Bjarnason
sýndi því
áhuga að
verða í forystu
fyrir Sjálfstæðisflokkinn í næstu
borgarstjórnarkosningum sagði
kunningi minn við mig: „Björn á
ekki séns!“ Ég mótmælti þessu og
sagði að með Björn í forystu yrði
þetta mjög tvísýn barátta. Nú seg-
ir þessi kunningi við mig í hvert
sinn sem ný skoðanakönnun er
birt: „Sagði ég ekki, sagði ég ekki!“
Og ég verð að viðurkenna að lík-
lega hafði ég rangt fyrir mér.
Ég hef verið að velta fyrir mér
hvaða skýringar geti verið á því að
Sjálfstæðisflokkurinn hefur verið
að tapa fylgi síðustu mánuði á
sama tíma og stuðningur við
R-listann hefur verið að aukast.
Sjálfsagt er erfitt að skýra þetta til
fulls. Það vekur hins vegar óneit-
anlega athygli að þessi munur á
fylgi framboðanna kom fyrst fram
um svipað leyti og ljóst varð að
Björn Bjarnason yrði í forystu fyr-
ir Sjálfstæðisflokknum. Fram að
þeim tíma hafði sáralítill munur
verið á fylgi framboðanna. Það er
því ekki óeðlilegt að álykta sem svo
að eitthvað hafi gerst í tengslum
við uppstillingu á lista Sjálfstæð-
isflokksins sem hafi spillt fyrir sig-
urlíkum hans.
Að mínu mati voru það mikil
mistök hjá Sjálfstæðisflokknum að
láta ekki fara fram prófkjör um
listann. Fulltrúaráð flokksins var
búið að samþykkja að láta fara
fram leiðtogaprófkjör. Rökin fyrir
slíku prófkjöri voru þau að gefa
ætti flokksmönnum tækifæri til að
velja með afgerandi hætti leiðtoga
listans, en margir (ekki síst and-
stæðingar flokksins) höfðu haldið
því fram að forystan væri ekki
nægilega sterk og svo virðist sem
sjálfstæðismenn sjálfir hafi trúað
þessum fullyrðingum. Þeir töldu
a.m.k. mikilvægt að sýnt yrði fram
á að foringi þeirra nyti ótvíræðs
trausts. Augljóst mátti vera að til-
gangslaust væri að efna til leið-
togaprófkjörs ef aðeins einn öfl-
ugur frambjóðandi var í kjöri.
Forsenda prófkjörsins var að um
raunverulega keppni væri að
ræða. Þess vegna var það dálítið
einkennilegt að um leið og búið var
að ákveða að halda leiðtogapróf-
kjör virtist vera sem menn legðust
á eitt að koma í veg fyrir sað sterk-
ustu frambjóðendurnir, Björn
Bjarnason og Inga Jóna Þórð-
ardóttir, tækjust á í þessari
keppni.
Í yfirlýsingu sem Inga Jóna
sendi frá sér þegar hún tilkynnti
að hún myndi ekki taka þátt í leið-
togaprófkjöri vísar hún sér-
staklega til þess að sjálfstæð-
ismenn hafi óttast þessa keppni, en
hún segir: „Á allra síðustu dögum
hef ég orðið vör við vaxandi óróa í
þeirra röðum [sjálfstæðismanna]
og áhyggjur af því að keppni milli
stuðningsmanna okkar Björns
Bjarnasonar menntamálaráðherra
í fyrirhuguðu leiðtogaprófkjöri
gæti orðið harðvítug, skaðað flokk-
inn verulega og skert möguleika
okkar á sigri í vor.“
Niðurstaða hennar var því sú að
víkja til hliðar en þar með var
greið leið fyrir Björn að leiðtoga-
sætinu. Þessi ákvörðun var tekin í
nafni samstöðu flokksins og í þeim
tilgangi að auka sigurlíkur hans,
en ég tel að ákvörðunin hafi verið
mistök og hún hafi þvert á móti
dregið úr sigurlíkum hans.
Björn, Davíð Oddsson forsætis-
ráðherra og aðrir forystumenn
flokksins hafa fullyrt að flokksfor-
ystan hafi ekki reynt að hafa áhrif
á hver myndi leiða listann í
Reykjavík. Ég tel í sjálfu sér enga
ástæðu til að draga þessar fullyrð-
ingar í efa. En það er hins vegar
ekki víst að kjósendur í Reykjavík
trúi því að flokksforystan hafi ekki
komið nálægt þessu og það skiptir
öllu máli. Frambjóðendur R-list-
ans hafa að minnsta kosti verið
duglegir að halda þessari samsær-
iskenningu á lofti, t.d. með slag-
orðum eins og að R-listinn sé „listi
fólksins“ en D-listinn sé „listi
flokksins“. Í þeirri umræðu sem
skapaðist um framboð Björns var
því ítrekað haldið fram að þarna
hefði valdakjarninn í flokknum
ráðið ráðum sínum. Þetta fór illa í
marga. Sú spurning er áleitin
hvers vegna sjálfstæðismenn kusu
að gefa andstæðingum sínum færi
á að beita þessari gagnrýni. Auð-
veldasta leiðin til að forðast hana
var að láta leiðtogaprófkjörið fara
fram og láta kjósendur Sjálfstæð-
isflokksins velja borgarstjóraefni
flokksins.
Nú kann einhver að segja að það
sé mikið ofmat að halda að pólitískt
minni kjósenda sé slíkt að þeir láti
atburði sem urðu í janúar við upp-
stillingu á lista hafa áhrif á hvað
þeir gera í lok maí þegar kjördagur
rennur upp. Menn verða hins vegar
að hafa í huga að miklar vonir voru
bundnar við innkomu Björns í
borgarmálin. Björn nýtur virðingar
fyrir að vera duglegur og kraftmik-
ill stjórnmálamaður. Framboð hans
hefði þurft að leiða til þess að fylgi
Sjálfstæðisflokksins tæki kipp upp
á við, en það hefði getað aukið sjálf-
stæðismönnum bjartsýni og bar-
áttuhug. Það sem gerðist er hins
vegar þveröfugt. Stuðningur við
flokkinn tók kipp niður á við. Ein-
hvern veginn heyrist manni að eng-
inn hafi trú á því að Sjálfstæð-
isflokkurinn geti sigrað í kosn-
ingunum. Það er engu líkara en að
flokkurinn hafi tapað kosningabar-
áttunni áður en hún hófst.
Mistök
Sjálfstæð-
isflokksins
„Nú segir þessi kunningi við mig í hvert
sinn sem ný skoðanakönnun er birt:
„Sagði ég ekki, sagði ég ekki!“ Og ég
verð að viðurkenna að líklega hafði
ég rangt fyrir mér.“
VIÐHORF
Eftir Egil
Ólafsson
egol@mbl.is
✝ Bjarnfríður Ein-arsdóttir fæddist
10. október 1923 á
Sandnesi við Stein-
grímsfjörð. Hún lést
á Sjúkrahúsi Suður-
lands þann 5. apríl
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru hjón-
in Helga Soffía
Bjarnadóttir f. 24.
maí 1896, d. 28. maí
1979, og Einar Sig-
valdason f. 31. októ-
ber 1896, d. 9. maí
1962. Bjarnfríður átti
fjögur systkini; Guð-
björg, f. 27. ágúst 1922 búsett í
Reykjavík, drengur f. 21. apríl
1927, d. 21. apríl 1927, Ingunn f. 8.
ágúst 1928, d. 3. nóvember 2000 og
Jóhanna f. 15. apríl 1930, d. 13. júlí
1991.
Bjarnfríður giftist þann 9. apríl
1944, Bjarna Guðmundssyni sjó-
manni og bifreiðastjóra, f. 17. júní
1919 í Kálfshamarsvík, d. 21. apríl
1995. Foreldrar hans voru Margrét
Benediktsdóttir d. 1. janúar 1973,
og Guðmundur Einarsson d. 24.
apríl 1973.
Börn Bjarnfríðar og Bjarna eru:
1) Helga Soffía f. 22. júní 1943,
maki Magnús Þorbergsson. Börn
þeirra eru Einar Ingi, sambýlis-
kona Sigríður Jóna Ingólfsdóttir,
sonur hans er Magnús Yngvi; Anna
13. júní 1958, maki Ómar Guð-
mundsson. Börn þeirra eru Ingi-
björg Bára, sambýlismaður Hörður
Björn Sigurjónsson; Laufey Guð-
munda, sambýlismaður Marteinn
Ingason; Halla Björk, sambýlismað-
ur Gunnar Árnason; Árný Þöll. 9)
Arnheiður Húnbjörg f. 13. júní
1958, maki Björn Heiðrekur Eiríks-
son. Börn þeirra eru Tinna Ósk,
barnsfaðir Finnur Hafliðason, dótt-
ir þeirra er Arndís María; Inga
Dóra, sambýlismaður Tómas Jón
Sigmundsson, sonur þeirrra er Sig-
mundur Nói; Lilja og Fríða.
Bjarnfríður ólst upp í Hamars-
bæli við Steingrímsfjörð og á
Drangsnesi. Hún gekk í Barnaskól-
ann á Drangsnesi og fór síðan 16
ára í Húsmæðraskólann að Staðar-
felli.
Bjarni og Bjarnfríður hófu bú-
skap á Drangsnesi árið 1945 og
bjuggu þar í aldarfjórðung. Bjarni
vann við sjómennsku og bifreiða-
akstur.
Árið 1970 fluttu þau hjónin bú-
ferlum suður í Garð þar sem þau
byggðu sér hús og bjuggu þar í
næstum 24 ár, en fluttu síðan á Sel-
foss fyrir um 8 árum. Bjarni lést um
ári eftir að þau fluttu á Selfoss en
Bjarnfríður keypti sér íbúð að Foss-
heiði 60 og bjó þar til dauðadags.
Bjarnfríður var lengi heimavinn-
andi og sinnti búi og börnum en
vann síðar við fiskvinnslu. Síðustu
árin starfaði hún með félagi eldri
borgara á Selfossi.
Útför Bjarnfríðar fer fram frá
Selfosskirkju í dag, laugardaginn
13. apríl, og hefst athöfnin kl.
15.30.
Margrét, maki Magnús
Hlynur Hreiðarsson,
börn þeirra eru Fann-
ar Freyr, Arnar Helgi
og Veigar Atli; Bjarni
Már, sambýliskona
Helena Herborg Guð-
mundsdóttir; Þórunn
Gróa. 2) Margrét
Björg f. 14. júlí 1949,
maki Hreiðar Jón Hall-
geirsson. Börn þeirra
eru Sigrún, sambýlis-
maður Ágúst Sigur-
jónsson; Hanna Bjarn-
fríður, sambýlismaður
Pétur Óli Jónsson, son-
ur þeirra er Lárus Óli; Björgvin Jó-
hann, sambýliskona Ingibjörg Jóna
Nóadóttir, börn hans eru Marel
Bent og Eygló Ösp; Eygló Dögg. 3)
drengur andvana fæddur þann 7.
október 1950. 4) Ívar Egill f. 20.
mars 1952, maki Guðrún Magda-
lena Einarsdóttir. Börn þeirra eru
Einar Þór og Helga Sigríður. 5)
Einar f. 11. júlí 1952, maki María
Anna Eiríksdóttir. Börn þeirra eru
Eiríkur Jóhann, Bjarnfríður og
Ríkharður Bjarni. 6) Hanna Birna f.
30. nóvember 1955, maki Páll
Guðni Egilsson. Börn þeirra eru
Guðrún, sambýlismaður Guðni Þór
Gunnarsson, sonur þeirra er Árni
Þór; Kristjana; Sigurður Svanur. 7)
Kristjana, f. 30. nóvember 1955 og
dáin sama dag. 8) Ingibjörg Anna f.
Í örfáum orðum langar mig til að
minnast móður minnar, Bjarnfríðar
Einarsdóttur, sem andaðist föstu-
daginn 5. apríl síðastliðinn eftir
stutta en erfiða sjúkralegu.
Einu sinni lásum við saman í góð-
um fræðum að foreldrar veldu ekki
börnin sín, heldur veldu börnin sér
foreldra, í þeim tilgangi að öðlast þá
reynslu og þroska sem hver og einn
þarf til að komast á næsta tilveru-
stig. Þetta er kenning sem ég trúi
staðfastlega að sé rétt. Vil ég því
þakka þér og pabba fyrir það uppeldi
og atlæti sem þið veittuð mér á með-
an ég bjó á heimili ykkar og fyrir alla
þá ást og alúð sem þið sýnduð ávallt
börnunum mínum.
Móðir mín var mjög vel lesin kona
og vel inni í heimsmálunum. Hún
hafði yndi af að rökræða um alla
heima og geima og fannst okkur
stundum nóg um.
Oft lásum við saman ljóð, ræddum
síðan um þau alveg niður í grunninn,
og gátum okkur til um reynslu
skáldsins. Eitt ljóð er mér mjög
minnisstætt frá þessum stundum og
læt ég það vera kveðju mína.
Æviskeið mitt, ungi vinur,
ætla má að styttist senn.
Harla fátt af fornum dómum
fullu gildi heldur enn.
Endurmeti sínar sakir
sá er dæmir aðra menn.
Gleðstu yfir góðum degi,
gleymdu því sem miður fer.
Sýndu þrek og þolinmæði
þegar nokkuð út af ber.
Hafi slys að höndum borið
hefði getað farið ver.
Aldrei skaltu að leiðum lesti
leita í fari annars manns,
Aðeins grafa ennþá dýpra
eftir bestu kostum hans.
Geymdu ekki gjafir þínar
góðum vini – í dánarkrans.
(Heiðrekur Guðmundsson.)
Elsku mamma mín, þá stendur þú
á krossgötunum sem leið okkar allra
liggur að. Megi góð Guð vera með
þér nú og ávallt.
Kveðja,
Arnheiður Húnbjörg (Adda).
Í dag verður borin til grafar móðir
mín, Bjarnfríður Einarsdóttir, sem
lést 5. apríl síðastliðinn. Mig og fjöl-
skyldu mína langar til að minnast
foreldra minna með örfáum orðum,
þeirra Bjarnfríðar og Bjarna Guð-
mundssonar, en hann lést 21. apríl
1995.
Margar skemmtilegar bernsku-
minningar sækja á hugann. Þau áttu
nokkuð stóran barnahóp á nútíma
mælikvarða og vorum við Arnheiður
yngstar í þeim hópi. Það hlýtur að
hafa verið erfitt að fá tvöfalt ung-
lingavandamál svona í restina, en þið
stóðuð það af ykkur eins og allt ann-
að og voruð alltaf tilbúin að leiðbeina
okkur öllum og hjálpa ef á þurfti að
halda.
Við Ómar bjuggum hjá mömmu og
pabba fyrstu búskaparárin okkar og
þar fæddist elsta dóttir okkar.
Mamma passaði hana svo að ég gæti
klárað skólann því aldrei kom neitt
annað til greina, að þeirra mati, en að
maður kláraði það sem maður byrj-
aði á.
Elsku pabbi, þú dekraðir svo við
Báru litlu að þú munt alltaf verða á
þeim háa stalli sem hún setti þig á,
því þótt margir hafi verið henni góðir
var afi alltaf bestur. Alltaf var jafn-
mikil tilhlökkun hjá ykkur þegar von
var á nýju barni hjá okkur systkin-
unum, en Adda toppaði okkur öll
þegar hún átti tvíburana sína á af-
mælinu þínu, pabbi, þá varstu veru-
lega montinn. Barnabörnin voru alls
24 lifandi fædd og barnabarnabörnin
tíu og það ellefta á leiðinni.
Þið voruð bæði vel hagyrt og ófáar
vísurnar fengu barnabörnin bæði við
skírnir og fermingar. Mig langar því
að ljúka þessum orðum mínum hér
með einni mjög fallegri vísu sem þú,
pabbi, sendir henni mömmu á 60 ára
afmælinu hennar og lýsir hún vel
væntumþykju ykkar hvort á öðru.
En hún er svona:
Þú ert lífs míns ljós í raun og veru,
leiðarstjarna sem alltaf sést.
Þú ert á við þúsund kerta peru,
þegar hún logar allra best.
Við biðjum góðan Guð að geyma
ykkur bæði.
Ingibjörg Anna, Ómar, Ingi-
björg Bára, Laufey Guðmunda,
Halla Björk og Árný Þöll.
Nú hefur hún amma Dúlla kvatt
þennan heim eftir stutta sjúkralegu.
Þótt alltaf sé sárt að kveðja vitum við
að henni líður vel núna hjá honum
afa. Það huggar okkur og styrkir í
sorginni. Við hittum ömmu seinast
daginn áður en hún dó á sjúkrahús-
inu og var þá ljóst hvert stefndi. Við
verðum ævinlega þakklátar fyrir að
hafa komið og fengið að halda í hönd-
ina þína og kvatt þig.
Margar góðar minningar um
ömmu koma upp í hugann þegar
hugsað er til baka. Amma og afi
fluttu á Selfoss úr Garðinum árið
1994 og má segja að þá höfum við al-
mennilega fengið að kynnast gömlu
hjónunum. Þau fluttu í íbúð á Engja-
veginum og amma síðar í Fossheið-
ina og var alltaf gott að koma þang-
að. Amma var óþreytandi að spila við
okkur stelpurnar og nýttum við okk-
ur það óspart. Hún hafði ótakmark-
aða þolinmæði þegar kom að því að
kenna nýtt spil eða kapal, enda var
amma mikill kennari í sér. Hún
kenndi Lilju og Fríðu að lesa upp á
eigin spýtur og fannst þeim hún
miklu betri kennari en kennararnir
sínir. Hún hafði þann hæfileika að
halda uppi aga samtímis því að
kenna okkur að hafa gaman af náms-
efninu. Amma var einnig mikil hann-
yrðakona og eru ófáir hlutirnir sem
hún hefur látið frá sér fara. Þrátt
fyrir að sjón hennar hrakaði hin síð-
ari ár lét hún það ekki stoppa sig. Ég
held að óhætt sé að fullyrða að lang-
flest ömmu- og langömmubörnin eigi
útsaumaðan jólasokk frá ömmu. Þeir
eru skreyttir pínulitlum pallíettum
og perlum. Þetta saumaði hún allt í
höndunum þrátt fyrir litla sjón.
Amma hafði óskaplega gaman af
börnum og nutu langömmubörnin
hennar tíu góðs af því. Hún var mikill
viskubrunnur þegar kom að ein-
hverju sem tengdist börnum og var
óspör á góð ráð þegar á þurfti að
halda. Hún undi sér hvergi betur en
umkringd fólkinu sínu á góðum
stundum og var þá oftar en ekki
hrókur alls fagnaðar. Hún kom yf-
irleitt til okkar á gamlárskvöld og
var hjá okkur fram yfir áramótin.
Þegar flugeldar og sprengingar
dundu yfir sat amma í dyrunum með
heimilishundinn okkar í fanginu.
Bæði örugglega jafnskelkuð við læt-
in. Við gætum setið hér í allan dag og
rifjað upp minningar um ömmu en
látum hér staðar numið.
Elsku amma Dúlla, takk fyrir allt.
Við sem eftir stöndum geymum
minningarnar um þig í hjartanu og
leitum til þeirra þegar okkur líður
illa. Við verðum alltaf þakklátar fyrir
að litlu börnin okkar fengu að kynn-
ast þér.
Allri stórfjölskyldunni sendum við
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Hvíldu í friði elsku amma – við
sjáumst síðar.
Litlu stelpurnar þínar,
Tinna Ósk, Inga Dóra, Lilja
og Fríða.
Til ömmu Dúllu.
Elsku amma, það er ekki auðvelt
að setjast niður og skrifa um þig
minningarorð. Ég vissi svo sem alltaf
að þú myndir ekki verða hjá mér að
eilífu, en bjóst við því að það þyrfti
nokkur hundruð stórar öldur til að
BJARNFRÍÐUR
EINARSDÓTTIR