Morgunblaðið - 16.04.2002, Side 32

UMRÆÐAN
32 ÞRIÐJUDAGUR 16. APRÍL 2002 MORGUNBLAÐIÐ
UM 550 börn og
unglingar í 12 flokkum
æfa knattspyrnu með
KR og er það þre-
földun á iðkendafjölda
20 ára tímabili. Á
sama tíma hefur að-
staða félagsins til æf-
inga á grasi staðið í
stað eða jafnvel
minnkað. Bætt aðstaða
hefur því verið eitt af
hagsmunamálum fé-
lagsins undanfarin ár,
en í samanburði við
önnur félög, er mjög
illa búið að börnum í
vesturbænum til
knattspyrnuiðkunar.
Til lausnar á þessu vandamáli
hafa forsvarsmenn KR sérstaklega
horft til uppfyllingar við Ánanaust
og Eiðsvík, en þar er fyrirhuguð
nokkur íbúðabyggð, framhaldsskóli
og æfingasvæði fyrir börn og ung-
linga í vestari hluta borgarinnar.
Unnið hefur verið að skipulagningu
svæðisins af hálfu borgarinnar, þar
sem reynt hefur verið að koma til
móts við óskir íbúa í grennd og fé-
lagsins.
Að undanförnu hefur hins vegar
nokkurn ugg sett að KR-ingum, en
svo hefur mátt skilja á málatilbún-
aði frambjóðenda D-lista; að Sjálf-
stæðisflokkurinn sé á móti fyrir-
hugaðri landfyllingu. Kom þetta
m.a. fram í máli Hönnu Birnu
Kjartansdóttur frambjóðanda í um-
ræðum gegn Degi B. Eggertssyni
R-lista, í Morgunsjónvarpi Stöðvar
2 síðastliðinn miðvikudag, en þar
sagði hún að litla nauðsyn vera á
uppfyllingu við Ánanaust í Reykja-
vík. Hér gefur að líta útskrift af
samtali þeirra:
Dagur: „Þeir [D-listinn] leggjast
á móti uppfyllingu í Ánanaustum
eða Eiðsvík einsog
kölluð er. Það er nú
svolítið athyglisverð
afstaða því þar er ekki
bara gert ráð fyrir
baklandi miðborgar-
innar, nýrri íbúða-
byggð, heldur líka nýj-
um framhaldsskóla og
ekki síst nýju æfinga-
svæði fyrir KR.“
Spyrill: „Nú, það er
bara fullt af nýju
þarna í uppfylling-
unni.“
Hanna: „Við viljum
ekki þessa uppfyllingu,
það er ljóst.“
Dagur: „Ég var á
fundi með Gísla Marteini í Mennta-
skólanum í Reykjavík þar sem eru
margir góðir KR-ingar. Það sem
mér fannst athyglisvert var að það
var einsog þau [D-listi] hafi ekkert
hugsað, af hverju þau væru með
þessa afstöðu, að vera á móti þess-
ari uppfyllingu.“
Hanna: „Það er nóg land í
Reykjavík. Það þarf engar uppfyll-
ingar.“
Dagur: „Hvar ætlar þú að setja
æfingasvæði fyrir KR?“
Hanna: „Þetta snýst ekkert um
æfingasvæði KR.“
Stundum finnst manni borgar-
stjórnapólitíkin vera á lágu plani og
hin bestu mál daga uppi, sökum
þess að uppruna þeirra má rekja til
pólitískra andstæðinga. Það er
sorglegt til þess að vita að D-listi
hyggist nú láta mjög svo nauðsyn-
lega landvinninga vestur í bæ, vera
hluta af þessari refskák.
Vesturbæingar allir sjá nauðsyn
þess að KR fái viðunandi aðstöðu til
að búa sómasamlega að börnum og
unglingum. Knattspyrna er vinsæl-
asta íþróttagrein barna og unglinga
í heiminum, á Íslandi og í vest-
urbænum. Knattspyrna er tvímæla-
laust mjög þroskandi og uppbyggj-
andi og hefur mikið forvarnargildi
bæði gegn vímuefnum og offitu sem
stefnir í að verða eitt stærsta heil-
brigðisvandamál landsins.
Spurningin sem brennur á KR-
ingum er sú hvort hagsmunamál fé-
lagsins sé nú að falla á milli and-
stæðinga í borgarstjórnarkosning-
um eða hvort D-listi sé tilbúinn til
að vinna með KR að því mikilvæga
starfi sem þar er unnið, á sama
hátt og R-listi hefur gert á und-
anförnum árum. Knattspyrnudeild
KR hefur mótað metnaðarfulla
stefnu fyrir starf sitt í framtíðinni
og skilgreint hvaða aðstöðu þarf til
að geta unnið eftir þeirri stefnu.
KR og kjósendur í vesturbæ hljóta
að vilja fá skýr svör frá frambjóð-
endum D-lista, hvort flokkurinn sé
tilbúinn til að stuðla að því að KR
geti starfað í samræmi við uppeld-
isstefnu sína og verið áfram stolt
vesturbæinga um ókomin ár.
Það er ljóst að hefði KR við-
unandi aðstöðu, væri líklegt að iðk-
endur knattspyrnu í KR væru allt
að 50% fleiri. Sem stendur eru val-
kostir deildarinnar því aðeins tveir;
að bæta aðstöðuna umtalsvert eða
breyta stefnunni í þá átt að fækka
iðkendum markvisst og sinna að-
eins þeim bestu.
Ég vona svo sannarlega að D-listi
beygi af leið og gangi til liðs við
KR-inga og styðji heilshugar á bak-
við nauðsynlega bragarbót á að-
stöðu til íþróttaiðkunar í vestur-
bænum.
Borgar-
stjórnarkosn-
ingar og KR
Magnús Orri
Schram
Kosningar
Spurningin sem brenn-
ur á KR-ingum er sú,
segir Magnús Orri
Schram, hvort hags-
munamál félagsins sé nú
að falla á milli andstæð-
inga í borgarstjórn-
arkosningum.
Höfundur er KR-ingur.
ÉG er 26 ára ein-
stæð 3ja barna móðir,
með börn á aldrinum
2–10 ára. Ég hef úr
litlu að moða og hef á
tímum þurft að þiggja
hjálp úr ýmsum átt-
um. Þegar ég las
greinina Falin fátækt,
sem birtist í Morgun-
blaðinu 7. apríl. sl.,
varð ég slegin yfir
frásögn þeirra hjóna
sem þar rita um sína
persónulegu hagi. Ég
skil og veit hvernig
það er að þurfa alltaf
að horfa í hverja ein-
ustu krónu, að þurfa
að setja börnin sín í notuð og jafn-
vel margbætt föt, að þurfa að for-
gangsraða öllum hlutum og að
þurfa að neita sér og börnum sín-
um um hina ýmsu hluti. Ég þekki
örvæntinguna, vonleysið, varnar-
leysið og hræðsluna sem á tímum
hellist yfir líkt og frostköld, nið-
dimm nótt. Það má ekkert út af
bregða.
En ég skil ekki í því að í þessari
umræddu grein sem fjallar um svo
mikilvægt málefni, sem er svo
löngu tímabært að vekja máls á,
skuli ekki vera vandaðari frásagnir
fólks sem dæmi eru tekin af.
Maður nokkur nefnir í þessari
grein að hann geti ekki horft upp á
börnin sín svelta og fari því frekar
út í búð og steli til að þau fái að
borða og það hafi hann þurft að
gera margoft. Ég þekki „kerfið“
ágætlega og veit að það úrræði að
þurfa að stela mat fyrir börnin sín
er ekki úrræði sem neinn þarf að
grípa til á meðan til eru stofnanir
og samtök eins og Félagsmála-
stofnun, Hjálpræðisherinn, Hjálp-
arstofnun kirkjunnar, Rauði kross-
inn og mæðrastyrksnefnd.
Nú og svo eru alltaf til úrræði í
sjálfshjálparviðleitni sem ég held
að fólk sem hefur lifað lengi í fá-
tækt komi oft ekki auga á og því
tel ég mikla þörf á að það verði
einfaldlega kennt á námskeiðum
kostuðum af viðkomandi sveitar-
félögum. Oft kennir neyðin jú
naktri konu að spinna.
Mig langar líka að benda Jó-
hönnu á að það er vel hægt að
halda reisn sinni án þess að greiða
7.000 krónur á mánuði fyrir hvort
barn í íþróttaiðkun, nú á ég son
sem hefur verið í handbolta, karate
og breakdansi en hef aldrei heyrt
um svo há mánaðargjöld, jafnvel
þótt gjöld fyrir viðeigandi búninga
sé tekið með í reikninginn. En velji
hún að hafa drengina sína í svo
dýru sporti á hún rétt á að fá að-
stoð með þau gjöld hjá Félags-
málastofnun. Ég er henni þó sam-
mála að einstætt foreldri sem veit
hvað það er að vinna sér til hnífs
og skeiðar á svo sannarlega fullt
erindi á þing.
Jón og Gunna!
Ég skil það vel að Jón og Gunna
ætli að skilja á pappírum til að
bæta fjárhagslega stöðu sína, enda
má segja að á Íslandi
séu það forréttindi
ríka fólksins að gifta
sig. Þar sem kerfið
býður ekki uppá auð-
veldari lausn fyrir
barnafólk en að það sé
farið á bak við kerfið
þá verður fólk bara að
spila eftir því.
En ég fæ ekki með
nokkru móti skilið að
undir nokkrum kring-
umstæðum sé það
skynsamlegra að
þiggja bætur í stað
þess að vinna fyrir sér
og sínum til þess eins
að komast hjá því að
þurfa að greiða skattana og skuld-
irnar sínar. Ætlar þessi umræddi
Jón þá að framfleyta sér og fjöl-
skyldu sinni með skattpeningum
samlanda sinna um alla ævi og láta
skuldirnar sínar vaxa svo mjög að
þær lendi á ættingjum hans og
okkur hinum jafnvel líka? Mér
finnst það vera mikil mistök í grein
um fátækt að tekið skuli dæmi um
þvílíkan aumingjaskap. Og svo er
fólk hissa á að svo mikið sé um
þuglyndi á Íslandi, hvernig er ann-
að hægt en að verða þunglyndur
við þessar aðstæður sjálfskaparvít-
is og sjálfsblekkingar sem Jón og
fólk með hans hugsunarhátt hlýtur
að vera í. Nú, svo ekki sé minnst á
okkur hin sem vinnum heiðarlega
myrkranna á milli að íslenskum sið
og greiðum okkar skatta og horf-
um svo á eftir peningunum okkar
fara í að fullnægja hinum und-
arlegustu þurftum smákónga þessa
lands og fólks sem ekki nennir að
standa upp og sleppa spenanum.
Það er á ábyrgð þeirra háttsettu
herra sem stjórna þessu landi að
breyta lögum og reglum svo að
ekki sé þörf á að fara á bak við
lögin til þess eins að verða ekki
undir í þjóðfélaginu. Takið til at-
hugunar hvers vegna verkamenn
geta ekki séð fyrir sér og sínum án
þess að svindla á skattinum. Hvers
vegna getur lágtekjufólk, jafnvel
hin meðal kjarnafjölskylda, ekki
komist hjá því að lifa í feluleik og
skömm yfir því að þurfa að lifa í
óskráðri sambúð? Og svo mætti
lengi telja.
Í barnslegri einfeldni minni hefði
ég haldið að svo háttvirtir herrar
sem valdir hafa verið til að leiða
þessa þjóð ættu að vera vel viti
bornir og hámenntaðir menn með
ráðgjafahjörð við hvurn sinn fingur
og ættu því að vera ábyrgðinni
vaxnir og geta sett fram gallalaus
og fyrir alla vel viðunandi lög og
reglur sem veittu öllum þegnum
þessa lands tækifæri til að lifa
mannsæmandi lífi með verðskuld-
aðri trú og trausti til þessara miklu
manna sem hafa það að leiðarljósi
að gera það sem okkur er fyrir
bestu.
Háttsettu karlar og konur! Þeg-
ar öllu er á botninn hvolft er nokk
sama hvort verið er að reka stórt
fyrirtæki eins og borgina okkar,
eða allt heila klabbið, þ.e. íslenska
ríkið. Það er eins og með fjölskyld-
una: Jón getur til að mynda ekki
leyft sér að byggja sólpall úti í
garði eins og nágranninn þegar
hann á bara rétt fyrir mjólk handa
börnunum sínum. Og borgarstjórn-
in getur ekki leyft sér að eltast
endalaust við nýjustu menningar-
og tískustefnur í heiminum, þar
sem allar brækur eru þegar fullar
af skít vegna skulda.
Hvar er rökhugsunin? Hver er
forgangurinn?
Vegna grein-
arinnar Falin
fátækt
Katrín Sif
Sigurgeirsdóttir
Höfundur er einstæð þriggja barna
móðir.
Fátækt
Mér finnst það vera
mikil mistök, segir
Katrín
Sigurgeirsdóttir, að í
grein um fátækt skuli
tekið dæmi um þvílíkan
aumingjaskap.
ATVINNULÍF og
stjórnsýsla á Íslandi
hefur ekki setið hjá í
þeirri þróun og um-
ræðu sem á sér stað í
heiminum í tengslum
við rafræn viðskipti
og samskipti. Þannig
hafa samskiptahættir
og viðskiptaumhverfi
á örfáum árum breyst
í grundvallaratriðum
og horft er fram á
jafnvel enn örari vöxt
og viðgang tækninýj-
unga í daglegum við-
skiptum. Netið á þar
hvað stærstan þátt.
Íslensk fyrirtæki og
stjórnvöld hafa sýnt að þau eru
reiðubúin til að halda í við þessa
þróun og vera jafnvel meðal þeirra
sem eru í fararbroddi í alþjóð-
legum samanburði. Ef rétt er að
verki staðið, er fátt sem mælir
gegn því að sú verði reyndin.
Áhugi, mikil fjárfesting í tækni
og nýir vinnuhættir í viðskiptum
eru mikilvægar forsendur fyrir því
að þessar væntingar rætist. En
ýmis ljón eru í veginum. Þannig er
hætta á að jafnt notendur sem og
seljendur og þjónustufyrirtæki á
sviði hugbúnaðar og upplýsinga-
tækni útfæri lausnir sem takmark-
ast við einstök tilvik og sérþarfir.
Skortur á samræmdum vinnu-
brögðum, stöðlum og
stefnu í upplýsinga-
tæknimálum atvinnu-
lífs og hins opinbera
getur þannig orðið til
þess að Ísland missi
af lestinni og dragist
aftur úr þeim þjóðum
sem við berum okkur
saman við. Þar með
yrði gullnu tækifæri
kastað á glæ.
Vettvangurinn
SARÍS; Samráð um
rafrænt Ísland, varð
til í samstarfi fernra
samtaka sem láta sig
upplýsingatækni og
rafræn viðskipti
varða. Þessi samtök eru Skýrslu-
tæknifélag Íslands, EAN á Íslandi,
ICEPRO, nefnd um rafræn við-
skipti og Staðlaráð Íslands/FUT.
Sameiginleg skoðun samtakanna
og um leið kjarni samstarfsins er
að sameinaðir kraftar og sam-
ræmd vinnubrögð, markviss miðl-
un upplýsinga og þekkingar, staðl-
ar og stefna í upplýsinga-
tæknimálum atvinnulífs og hins
opinbera geti orðið til þess að Ís-
land sé í fararbroddi með þeim
þjóðum sem við berum okkur sam-
an við.
Í grundvallaratriðum er gert ráð
fyrir að öll samtökin starfi sjálf-
stætt með sama hætti og áður, en
sameini krafta sína undir for-
merkjum SARÍS og njóti þar með
faglegs stuðnings hvert frá öðru
og þess baklands sem SARÍS mun
hafa. Með auknu upplýsinga-
streymi milli samtakanna og sam-
eiginlegri framtíðarsýn þeirra í
SARÍS-verkefninu verður til sam-
starfsnet um stöðlun og samræm-
ingu í rafrænum viðskiptum, sem
viðskiptalífið styður og getur reitt
sig á upplýsingar og ráðgjöf frá.
Ráðstefna SARÍS sem haldin
verður miðvikudaginn 17. apríl er
fyrsta verkefnið sem aðildarsam-
tök SARÍS vinna saman að. Með
ráðstefnunni er ætlun SARÍS að
bjóða aðilum atvinnulífs og stjórn-
sýslu jafnt sem einstaklingum
tækifæri til að hlýða á erindi um
rafræna viðskiptahætti, möguleika
þeirra og vandamál. Almennt er
viðurkennt að þessi nýja tækni
hefur skapað meiri væntingar en
lausnirnar geta staðið undir og að
e.t.v. er þekking okkar á þessum
nýja vettvangi enn á frumstigi.
Eitt er þó alveg öruggt, en það er
að markviss sókn á sviði rafrænna
viðskipta kallar á samræmda nálg-
un og samstarf hagsmunaaðila.
Vettvangur
til framfara
Rúnar Már
Sverrisson
SARÍS
Gert er ráð fyrir, segir
Rúnar Már Sverrisson,
að öll samtökin starfi
sjálfstætt en sameini
krafta sína undir for-
merkjum SARÍS.
Höfundur er formaður SARÍS.