Morgunblaðið - 28.05.2002, Síða 31

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 28. MAÍ 2002 31
ga
pu
an
m
a
ið-
ra-
ra
fn-
er
og
er
g-
ég
ndi
d-
ur
ur
kk
ið.
ur-
Á
ns
gt
æð-
Ég
fékk því einn sherpann í
hópnum til að skrúfa meira
frá súrefninu hjá mér. Fyrir
mistök skrúfaði hann hins
vegar alveg fyrir súrefnis-
flæðið. Ég uppgötvaði hvað
gerst hafði þegar ég missti
allan kraft og var um megn
að taka fleiri en eitt eða tvö
skref án hvíldar. Þegar ég
hafði leiðrétt vitleysuna
hresstist ég allur og komst
upp á Suðurtind. Það var
mikill léttir að komast
þangað og ég fór hratt niður
brekkurnar sem eftir voru.
Þó kláraðist súrefnið á síð-
asta kaflanum og þegar ég
komst loksins niður í tjald-
ið, var ég orðinn örmagna.
Ég gat ekki einu sinni tekið
af mér broddana og skóna og
þess vegna kom sherpinn Ang
Dorje mér til aðstoðar.“
Aðeins klukkustund eftir að
Haraldur komst í tjald sitt skall á
stormur á fjallinu og ætlaði bók-
staflega að rífa upp tjöldin í
skarðinu. „Þarna upplifði maður
mög sterkt hvað veðrið getur
breyst á skömmum tíma. Tjöldin
nötruðu og ekki var stætt úti.
Þeir sem ekki eru komnir í skjól í
svona stormi á fjallinu eru í mjög
alvarlegum málum.“ Stormurinn
stóð alla nóttina og Haraldur var
andvaka þriðju nóttina í röð.
Hann reyndi að sofa með súrefn-
isgrímuna en átti mjög erfitt með
það vegna köfnunartilfinningar
sem því fylgdi. „Ég reif af mér
grímuna og reyndi að sofna án
hennar og þegar það gekk ekki,
setti ég hana upp aftur. Á þessu
gekk alla nóttina sem ætlaði aldr-
ei að líða með öskrandi storminn
sem barði tjaldið látlaust. Þetta
var því mjög erfið nótt því fyrir
utan þetta var ég mjög þyrstur
og hafði lítið vatn hjá mér.“
Fyrrnefndur Ang Dorje var á
fjallinu óhappavorið mikla 1996
þegar stormur skall á þegar fjöldi
manns var á leið niður af fjallinu.
Tólf manns dóu, þar af tveir af
reyndustu háfjallaklifrurum
heimsins.
Slysið árið 1996 mönnum
enn í fersku minni
„Þetta hræðilega slys er mönn-
um enn í fersku minni og ég held
að menn hafi gert sitt til að koma
í veg fyrir að slíkt endurtaki sig,
en eins og leiðangursstjóri míns
leiðangurs sagði þá þarf ekki slys
til að segja mönnum að Everest
sé hættulegt fjall.“
Eftir svefnlausa nótt í Suður-
skarði fikraði Haraldur sig niður í
grunnbúðir og notaði síðustu
kraftana til að koma sér niður af
fjallinu. Drjúgan hluta tímans á
fjallinu var þurr hósti búinn að
kvelja hann og að lokum gekk
ástandið svo langt að rifbein
brotnaði. Það var strax í aðlög-
unarferlinu sem það gerðist og
því var Haraldur búinn að vera
rifbeinsbrotinn í að minnsta hálf-
an mánuð þegar hann loks komst
niður í grunnbúðir. Þá var hann
orðinn svo þreyttur að hann ork-
aði ekki að bera bakpokann sinn
síðasta spölinn.
En hvað ætlar Haraldur að
gera nú að loknu heimsmeti í
göngu á hátindana sjö og hæsta
tind hverrar heimsálfu á skemmri
tíma en áður hefur þekkst? Til
gamans má geta að gamla metið
mun vera átta ár.
„Margir hafa spurt mig hvort
ég ætli á tinda yfir 8 þúsund
metrum en ég stefni ekki á svo há
fjöll í náinni framtíð þótt ég muni
halda áfram að klífa fjöll. Hugs-
anlega mun ég gera út smærri
leiðangra í framtíðinni, fara í leið-
angra innanlands eða klífa er-
lendis, kannski á Grænlandi. Það
er ekkert markmið í sjálfu sér að
fara í stóra leiðangra.“
r og pólfari, kominn heim úr Everest-leiðangri með glænýtt heimsmet í farteskinu
ninga-
und“
Neðarlega á fjallinu í Khumbu-skriðjöklinum er ófært nema með
notkun álstiga sem settir eru yfir verstu sprungurnar.
Haraldur á tindi Everest
við lok sjötindaleiðang-
ursins, umfangsmesta ís-
lenska fjallgönguleiðang-
ursins til þessa.
Morgunblaðið/ Haraldur Örn Ólafsson
Kilfrarar feta sig upp Hillary-þrepið sem er eina tæknilega fyrirstað-
an á leiðinni á tindinn á hefðbundnu leiðinni sunnanmegin.
HARALDI Erni Ólafssyni, fjall-
göngukappa og pólfara, var
geysivel fagnað í Vetrargarð-
inum í Smáralind á sunnudag,
skömmu eftir heimkomu hans
frá Nepal. Í Vetrargarðinum
var haldin móttökuathöfn hon-
um til heiðurs og bauð Halldór
Blöndal, forseti Alþingis, Har-
ald velkominn. Halldór færði
Haraldi kveðjur frá Alþingi um
leið og hann veitti honum rit-
safn Jónasar Hallgrímssonar í
viðurkenningarskyni.
„Við getum ekki átt neinn
mælikvarða á afrek þín svona
hátt uppi í loftinu,“ sagði Hall-
dór um Everestgönguna.
Kvennakór Reykjavíkur söng
nokkur lög í tilefni dagsins og
síðan þakkaði Haraldur fyrir
sig. „Þar sem ég stóð á tindi
Everest, hæsta tindi í heimi og
horfði yfir Himalayafjöllin, þá
var mér fyrst og fremst þakk-
læti í huga, þakklæti til alls
þess fólks sem hefur staðið á
bak við mig,“ sagði hann.
Haraldur hafði síðan í nógu
að snúast við að sinna yngstu
kynslóðinni að lokinni athöfn-
inni. Bæði vildu börnin, strákar
og stelpur, fá eiginhand-
aráritun kappans og mömmu
sína til að mynda sig með þess-
um nýjasta heimsmeistara í
leiðangursmennsku. Hefur
hann farið á hæsta tind hverr-
ar heimsálfu og báða pólana á
nýju heimsmeti; hálfu fimmta
ári. Gamla metið mun vera átta
ár, en fjórir menn í heiminum,
auk Haralds hafa þessa staði á
afrekaskrá sinni.
Heimsmethafa
vel fagnað
Krakkarnir fengu sinn tíma með vinsælasta Íslendingnum.
Morgunblaðið/Sverrir
Bjarni Ármannsson, forstjóri Íslandsbanka, færir Haraldi ham-
ingjuóskir fyrir hönd styrktaraðila.
ur spölur á tindinn þótt hátt væri komið.
orsi@mbl.is