Morgunblaðið - 08.09.2002, Blaðsíða 36
MINNINGAR
36 SUNNUDAGUR 8. SEPTEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Grettir Gunn-laugsson fæddist
í Reykjavík 24. júlí
1945. Hann lést á
krabbameinsdeild
Landspítalans við
Hringbraut 28. ágúst
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Gunn-
laugur Ólafsson bif-
reiðastjóri, f. 10. nóv.
1919, d. 3. júní 1979,
og Ingibjörg Mar-
grét Jónsdóttir bóka-
vörður, f. 3. júní
1923, d. 2. sept. 1998.
Systkini Grettis eru
Jón Steinar hæstaréttarlögmað-
ur, f. 27. sept. 1947, Ingibjörg, f.
12. nóv. 1958, d. 29. jan. 1960, og
Ingibjörg Margrét leikskólakenn-
ari, f. 8. nóv. 1961.
Hinn 17. okt. 1964 kvæntist
Grettir Þuríði Ingimundardóttur
leikskólaleiðbeinanda, f. 26. feb.
1945 í Reykjavík. Foreldrar
hennar voru Ingimundur Guð-
mundsson verkamaður, f. 17. maí
1906, d. 29. ág. 1981, og Guðrún
Elísabet Ólafsdóttir húsmóðir, f.
2. maí 1915, d. 4. jan. 1985. Grett-
ir og Þuríður eignuðust fjögur
börn. Þau eru: 1) Elísabet, ritari,
f. 7. apr. 1964. Eiginmaður henn-
ar er Gunnar Sveinbjörnsson
augnlæknir, f. 6. maí 1959. Börn
þeirra eru Karl, f. 9. apr. 1984, Ír-
is, f. 7. nóv. 1986, Hrönn, f. 18.
nóv. 1990, og Erna, f. 30. maí.
1994. 2) Gunnlaugur skrifstofu-
stjóri, f. 4. mars 1966. Eiginkona
hans er Dröfn Ólöf Másdóttir
snyrtifræðingur, f. 5. jan. 1970.
Dætur þeirra eru Kristín Rós, f.
10. okt. 1995, og Andrea, f. 7.
mars 2002. 3) Ólafur Ingi,
slökkviliðsmaður, f.
8. apr. 1972. Eigin-
kona hans er Ingunn
Þóra Hallsdóttir
leikskólakennari, f.
31. maí 1973. Synir
þeirra eru Axel Ingi,
f. 15. nóv. 1996, og
Emil Grettir, f. 9.
feb. 2002. 4) Ingi-
björg, leikskóla-
kennari, f. 21. maí
1977. Maður hennar
er Sölvi Þór Berg-
sveinsson landfræð-
ingur, f. 7. nóv.
1976. Dóttir þeirra
er Sunna Þuríður, f. 21. sept.
2001.
Grettir lauk húsasmíðanámi
við Iðnskólann í Reykjavík 1967
og meistaranámi 1972. Hann
vann við smíðar og verkstjórn,
m.a. í Búrfells- og Sigölduvirkj-
unum og um skeið í Svíþjóð og
Nígeríu. Grettir starfaði einnig
að meðferðarmálum, bæði heima
og erlendis, m.a. hjá SÁÁ. Síðustu
árin var Grettir sjálfstætt starf-
andi verktaki í byggingariðnaði.
Grettir var félagi í Stangaveiði-
félagi Reykjavíkur, formaður
Landssambands stangaveiði-
félaga og formaður NSU (Norræn
samtök stangaveiðifélaga). Hann
var félagi í Sjálfstæðisfélagi
Bakka- og Stekkjahverfis, sat í
stjórn og var formaður þess um
tíma. Þá var hann ötull stuðnings-
maður knattspyrnufélagsins
Fram. Á yngri árum var Grettir
félagi í skátahreyfingunni.
Útför Grettis fer fram frá Bú-
staðakirkju á morgun, mánudag-
inn 9. september, og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
Mig langar í nokkrum orðum að
minnast tengdaföður míns, hans
Grettis. Margar minningar skjót-
ast upp þar sem ég sit og pára
þessar línur. Gretti kynntist ég
fyrir rúmum tólf árum og það kom
mjög fljótt í ljós að ég yrði alveg
einstaklega heppin með tengdaföð-
ur því skemmtilegri og vandaðri
mann hittir maður ekki oft. Ég
held þó að honum hafi ekki alveg
litist á blikuna þegar hann sá mig
fyrst, í það minnsta hafði hann
mjög gaman af að rifja upp okkar
fyrstu kynni þar sem þessi lands-
byggðarstúlka sat við hlið sonar
hans, Gulla, á frjálsíþróttamóti í
Laugardalnum í gauðrifnum galla-
buxum og lopapeysu. Þessa sögu
sagði hann öllum er heyra vildu og
fleiri til. En hann sá nú fljótt að ég
gat verið betur til fara svo ég var
samþykkt inn í fjölskylduna.
Grettir var mjög skemmtilegur
og vel lesinn maður og sagði mjög
skemmtilega frá enda hafði hann
þvílíka útgeislun að hann hélt orð-
inu mjög auðveldlega hvar sem
hann var þótt stundum bæði mað-
ur um „stuttu útgáfuna“. Mér
fannst líka mjög athyglisvert til að
byrja með hvað honum var tamt að
teikna allt upp. Ef einhvern vant-
aði leiðbeiningar þá var náð í blað
og blýant og snarað fram mjög ít-
arlegu korti. Hvar væri besti veiði-
staðurinn í ánni eða hvernig ætti
að komast í bakaríið.
Grettir var mikill veiðikarl og
ekki hægt að sleppa því að minn-
ast á það. Var hann búinn að töfra
alla fjölskylduna, börn, tengda-
börn og svo barnabörnin, með sér í
það sport. Við fórum í góða fjöl-
skylduveiðiferð einu sinni til tvisv-
ar á sumri þar sem hann var í ess-
inu sínu að kenna veiðimennsku.
Held ég að þær ferðir hafi skipt
hann óskaplega miklu máli því þar
sameinaði hann tvö af sínum
stærstu áhugamálum, fjölskylduna
og stangveiðina. Grettir var mikill
fjölskyldumaður og afabörnin voru
honum mikils virði og þau skynj-
uðu það og sóttu mikið í hann.
Hann var mjög ríkur því hann átti
níu afabörn. Það yngsta Andrea
dóttir okkar Gulla, fædd núna í
mars á þessu ári. Þrjú þau yngstu,
Sunna Þuríður, Emil Grettir og
Andrea, fá ekki að kynnast afa sín-
um mikið en minningu hans verður
haldið á loft og þau fá að heyra
sögur af afa í Kóngsbakkanum.
Grettir var mjög bóngóður og
snaraði sér í hlutina án þess að
vera að velta þeim of mikið fyrir
sér. Hann var hamhleypa til verka
eins og ég varð kannski best vör
við þegar við Gulli byggðum húsið
okkar. Þar átti hann ófá handtökin
og verkstjórn alla. En hún fórst
honum mjög vel úr hendi. Hann
var stríðinn alveg fram í fingur-
góma og fékk maður oft að kenna
á því. Hafði hann í mínu tilfelli al-
veg sérstaklega gaman af að
skjóta á Vestmannaeyinga í von
um að ná að æsa mig upp. Hann
var mikill tilfinningamaður og gat
orðið heitt í hamsi þegar hann rök-
ræddi hin ýmsu mál, sérstaklega
pólítík. Þá borgaði sig ekkert að
flagga sínum skoðunum ef þær
voru ekki í takt við hans, þá varstu
í vondum málum.
Eins og fram hefur komið var
hann tengdafaðir minn mörgum
góðum kostum búinn sem hafa
sem betur fer erfst til barna hans.
Hafa þau öll sterk einkenni frá
föður sínum. Elísabet tilfinninga-
næmið, góða skapið og áhugann á
að rækta fjölskyldutengslin; Gulli
taktana, skapið og lundarfar; Óli
smiðshendurnar, stríðnina og
prakkaraskapinn og Ingibjörg …
litla stúlkan hans, alveg sama hvað
hún stækkaði og stækkaði, svo lík
pabba sínum. Hún var alltaf á
postulínsstalli hjá honum. En gull-
molinn hans Grettis var hún Þura.
Eina ástin hans. Ótrúlega samhent
hjón í 38 ár sem hefðu átt að verða
miklu fleiri ef þessi óvægni sjúk-
dómur hefði ekki gripið í taumana.
Elsku Þura. Þú varst honum
allt. Síðustu mánuðir voru honum
erfiðir og þá varst þú kletturinn
sem hélst öllu gangandi. Hagg-
aðist ekki. Missir þinn er mikill.
Lífsförunauturinn góði farinn en
þú stendur ekki ein því þú átt
sterka fjölskyldu sem stendur allt-
af með þér.
Ég vil að lokum þakka fyrir að
hafa fengið að kynnast honum. Ég
met það mikils.
Bjarma stafar líkt og logi
laufrautt kjarr hjá bláum vogi.
Bráðum verður svalt hjá Sogi,
söngvalaust og dauðahljótt.
Þó að hreinn sé himinbogi,
hver veit nema fjallið togi
hvítan serk á sig í nótt.
Gestur heima hættir veiðum,
horfir á tæran strauminn freyð’um
móbergsrif á mjóum eiðum
meðan hann raular gamalt lag.
Anganhöfug átti leið um
unglingsbrjóst á þessum heiðum
hamingjan einn horfinn dag.
Reifist hrími runninn gljúpi,
rjóðrið bleika nóttin hjúpi,
merli vetur mjöll á núpi,
minning sú fer aldrei burt.
Sorgarblíð í sefans djúpi
söm er hún löngum – eins og drúpi
í tunglskinsmóðu mjaðarjurt.
… Eins og hvít í húmi drúpi
hamingjunnar granna jurt.
(Ólafur Jóhann Sig.)
Megi Guð styrkja okkur öll í
þessari miklu sorg. Minningin um
þennan góða mann mun lifa og ylja
okkur.
Dröfn Ólöf.
Mig langar til að það skíni í
gegnum þennan texta hversu ein-
stakur maður Grettir Gunnlaugs-
son föðurbróðir minn var. Það er
illmögulegt.
Til að kynnast þessum manni
varð að hitta hann. Þeir sem urðu
þeirrar gæfu aðnjótandi búa að því
allt sitt líf. Ég þekkti Gretti frá
því ég man eftir mér og hafði
meiri mætur á honum en flestum
öðrum. Hann var fjölskyldumaður
og leið best í þeim góða hópi. Þur-
íður eiginkona hans stóð með hon-
um í gegnum súrt og sætt öll þessi
ár. Vinskapur þeirra var jafn
sannur og vinskapur verður. Þau
eignuðust fjögur börn, hvert öðru
efnilegra.
Helsta afrek Grettis í lífinu var
einmitt hversu ríkum litum hann
málaði fólkið í kringum sig. Allt
ber það sterk einkenni hans. Það
er glaðvært, heiðarlegt, hjarta-
hlýtt og heilsteypt á allan hátt.
Sennilega er ekkert æðra takmark
með lífinu en að skilja eftir sig því-
líkan hóp.
Svartá í Austur-Húnavatnssýslu
var Gretti afskaplega hjartfólgin.
Þangað fór hann að veiða, eins oft
og auðið var. Gjarnan var besti
vinur hans, Karl Björnsson, með í
för. Stundirnar með þeim félögum
í veiðihúsinu á síðkvöldum eru
ómetanlegar. Þá var slegið á létta
strengi. Gretti varð tíðrætt um vin
sinn eftir að Karl féll frá í blóma
lífsins á þessu ári.
Grettir sagði sjálfur að líklega
hefði hann verið einn af fáum sem
skildu til hlítar óvenjulega kímni-
gáfu Karls. Þeir voru sálufélagar
og miklir vinir.
Næsta veiðiferð í Svartá verður
erfið. Ugglaust á ég eftir að sjá
Gretti bregða fyrir kastandi flug-
unni á Brúnarhylinn, þegar komið
verður inn fyrir hliðið að vegslóð-
anum. Eitt er víst; í huga mér
verður Svartárdalur ávallt dalur-
inn hans Grettis Gunnlaugssonar
og minnismerki um farsælan og
góðan mann. Ég votta Þuru, El-
ísabetu, Gulla, Óla og Ingibjörgu
innilega samúð mína. Grettir lifir í
ykkur.
Ívar Páll Jónsson.
GRETTIR
GUNNLAUGSSON
Fleiri minningargreinar
um Grettir Gunnlaugsson bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við með-
allínubil og hæfilega línulengd – eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
!"# $
% & &&' & (
$ &( ) *+ ,' &'
& &( - . *+ &'
+ ( + /
!
"
#
#
$
"
%
&
&
! ""#
$%
&# #'" ( '($%
)%" #'"
! ""#
*" #'"
+," -# #'" "
.,
/ $%
'(( -#,( #$% 01 #"
'"
.".," '
.".".,"2
!
"
!#
$
%
& ''
! "#$$
%
& %
$'"#$$
()%
" * "#$$
++,) )+++,-
!
"# $ %!& & !
' (# ! (
) *+ $
! ! ,! $
$ " &- ! !
.
) $ /!! 0 !
1
$ 20!& 2
!
$
#
! "#
!
"
#
$! !% & & ' (