Morgunblaðið - 28.01.2003, Blaðsíða 33

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 28. JANÚAR 2003 33
illar ánægju að geta búið Margréti
nýja aðstöðu til heimilishalds, þegar
við réðumst í að byggja okkur nýtt
hús við Seljugerði í Reykjavík árið
1975. Börn okkar voru þá á þeim
aldri að þau kunnu vel að meta veru
ömmu sinnar í húsinu og hændust
mjög að henni. Var samband þeirra
með þeim hætti að þau munu búa að
því alla ævi. Við þessa nærveru fékk
ég enn betra tækifæri en áður til
þess að kynnast öllum hennar
mannkostum. Síðustu fimm æviárin
dvaldi hún á hjúkrunarheimilinu Eir
og naut þar allrar þeirrar góðu að-
hlynningar sem þekkt er á þeim bæ.
Fyrir hönd fjölskyldunnar færi ég
starfsfólki hjúkrunarheimilisins al-
úðar þakkir fyrir þá góðu umhyggju
sem hún naut þar.
Oft er sagt að samband tengda-
sonar og tengdamóður geti verið
erfitt en það er ekki mín reynsla.
Allt viðmót Margrétar var með þeim
hætti að það var mér til aukins
þroska og mikillar ánægju. Í mínum
huga lifir minning um Margréti
Möller með þeim hætti að allir ættu
að taka hana sér til fyrirmyndar
sem vilja láta gott af sér leiða í líf-
inu. Blessuð sé minning hennar.
Kristján Ragnarsson.
Hún elsku amma mín er látin. Þó
hún hafi verið stjúpmóðir föður
míns var hún aldrei annað en amma
í mínum huga. Hún var yndisleg
kona, sérlega falleg og með það fal-
legasta hvíta hár sem ég hef séð.
Hún var með stórt og hlýtt hjarta.
Amma var seinni kona afa Thom-
asar en áður átti hann Kristínu El-
ísabetu Sveinsdóttur Möller er lést
eftir erfið veikindi langt um aldur
fram. Afi og amma Kristín eignuð-
ust þrjú börn, Guðrúnu, Óttarr (fað-
ir minn) og Jóhann. Lát ömmu
Kristínar var fjölskyldunni mikið
áfall og harmsefni og dreifðist fjöl-
skyldan um skeið, en síðar kvæntist
afi ömmu Margréti og gekk hún
börnunum ungu í móðurstað. Mér er
kunnugt um að börnin hafi ávallt lit-
ið á það sem sitt lífslán þegar amma
Margrét gekk þeim í móðurstað og
fjölskyldan sameinaðist á ný. Afi og
amma Margrét eignuðust þrjú börn,
Agnar, Kristínu og William Thomas.
Amma og afi bjuggu í Stykkis-
hólmi þar til þau fluttu til Reykja-
víkur, um 1957. Þau bjuggu hjá okk-
ur á Vesturbrún 24 einn vetur ásamt
Villa. Síðan fluttu þau í Eskihlíð 18
og bjó amma þar eftir að afi lést
1961 þar til hún flutti til Dinnu dótt-
ur sinnar í Seljugerði 7. Síðustu árin
bjó amma á hjúkrunarheimilinu Eir.
Þegar ég var lítil fékk ég oft að gista
hjá ömmu um helgar. Hún kenndi
mér að prjóna, hekla og spila. Gát-
um við setið í lengri tíma við að spila
„sæl amma“ eða eitthvert annað
spil. Eftir að ég eignaðist sjálf börn
var amma alltaf að gauka einhverju
að mér eins og lopapeysum, vett-
lingum og sokkum sem hún hafði
prjónað á börnin. Hún hafði afskap-
lega gaman af að ferðast og sigldi
hún ásamt Gunnu frænku margar
ferðir til útlanda.
Hún safnaði kortum frá þeim
stöðum sem hún kom á og svo sýndi
hún mér þau og rakti ferðasöguna.
Það var auðheyrt að hún hafði mikla
ánægju af þessum ferðum. Hún var
alltaf kát og glöð og best leið henni
þegar öll fjölskyldan var samankom-
in. Hún kættist alltaf ef henni var
sagt frá því að væntanlegur væri
nýr fjölskyldumeðlimur. Hún hvísl-
aði því að mér en sagði að ég mætti
engum segja.
Mér finnst auður minn mikill að
hafa fengið að eiga ömmu fyrir
ömmu og er ég ævinlega þakklát
fyrir það. Blessuð sé minning þín,
elsku amma mín.
Kristín Elísabet Möller.
Margrét amma okkar er látin 97
ára.
Við erum þakklát Guði að taka
hana til sín. Hún var orðin þreytt á
sál og líkama.
Margrét amma var höfðingi í öll-
um skilningi. Hún var góð, falleg,
skilningsrík, brosmild og besta
amma.
Við munum aldrei eftir ömmu
öðruvísi en að vera að hugsa um
okkur og okkar velferð til sálar og
líkama; hugga og styðja þegar á
þurfti að halda. Spila við okkur,
prjóna á okkur og baka blúmbu eða
annað okkur til góða. Alltaf var
amma til staðar.
Minningarnar hrannast upp. Við
munum öll eftir ömmu og afa í
Stykkishólmi. Ömmu munum við vel
í eldhúsinu í fallega húsinu við hlið-
ina á kirkjunni. Alltaf átti amma
góðgæti í stóra búrinu. Hún virtist
alltaf með lítilli fyrirhöfn elda mat
fyrir fjölskylduna og gesti. Það var
mjög gestkvæmt í Möllers húsinu og
mikið um að vera.
Amma átti góð ár í Seljugerðinu
hjá Dinnu og fjölskyldu og þar kom
fjölskyldan saman. Alltaf kaffi á
könnunni og nýbakaðar kökur. Dúk-
að borð og servíettur. Amma sá allt-
af til þess að stórfjölskyldan hittist,
öllum þótti vænt um alla, og mikið
um kossa og knús. Amma var glöð-
ust þegar við vorum öll saman kom-
in.
Margrét amma var húsmóðirin
sem allir dáðust að. Hún var alltaf
svo fín og vel til höfð. Hárið hennar
fallega var alltaf í lagi. Það var eitt-
hvað sem hún passaði alltaf upp á,
enda var hún alltaf falleg, já falleg í
gegn.
Hún er frábær fyrirmynd fyrir af-
komendur sína. Hún er ekki síst fyr-
irmynd okkar í elju til verka, já-
kvæðu hugarfari og velvilja til
náungans.
Amma naut góðrar, einlægrar
umönnunar á Eir síðustu árin sem
við erum þakklát fyrir. Hún var um-
vafin fjölskyldunni, sem kom mikið í
heimsókn.
Nú þegar amma er komin til
Guðs, þökkum við henni af alhug
alla hennar góðsemi. Við vitum að
nú líður henni vel, og fallegi, smit-
andi hláturinn hennar ómar á himn-
um.
Við biðjum góðan Guð að blessa
hana. Við munum geyma minn-
inguna um Margréti ömmu í hjört-
um okkar að eilífu.
Margrét, Alma, Thomas,
Ásta og Edda.
Ég á svo margar minningar um
hana ömmu enda vorum við í sam-
búð í tæplega 20 ár. Það gaf mér
mikið að alast upp með „ömmu
niðri“ og á hverju degi kíkti ég inn
til hennar. Þótt ég hafi verið dugleg
við að heilsa upp á hana þá var það
nú oftar sem hún kallaði á mig til að
aðstoða sig við að leita að gleraug-
unum sínum eða til að taka upp
lykkjur í prjónaskapnum. Ég er viss
um að samanlagt hef ég örugglega
eitt a.m.k. mánuði í að leita að öðr-
um hvorum gleraugunum hennar!
Það ríkti alltaf mikil glaðværð í okk-
ar samskiptum og gátum við hlegið
mikið saman, ekki síst á hennar
kostnað. Amma var mjög sparsöm
og var rafmagnssparnaður sérstakt
áhugamál. Ég man að ég var nú
stundum þreytt á því á unglingsár-
unum þegar hún slökkti ljósið í her-
berginu mínu ef ég fór út úr því í
augnablik. Þá fór ég nú yfirleitt inn
til hennar til að láta vita að ég væri
nú heima og þá hló hún mikið yfir
vitleysunni í sér (eins og hún kallaði
það).
Ömmu fannst nú ekki leiðinlegt
að horfa á sjónvarp og var Dallas
uppáhaldssjónvarsefnið á sínum
tíma. Hún átti það til að slökkva í
smá stund þegar spennan varð of
mikil eða þegar JR fór yfir strikið í
óheilindum sínum.
Við áttum óteljandi margar
ánægjustundir saman og var amma
mér einstaklega kær. Vinkonur mín-
ar öfunduðu mig margar og sögðu
að amma mín væri svona „ekta“
amma og var ég montin af því að
eiga hana að.
Söknuður fjölskyldunnar er mikill
en ég veit að afi hefur tekið vel á
móti henni og að hún er ánægð með
að vera á leið aftur í Hólminn. Lang-
ömmubörnin hennar, Sandra Krist-
ín og Óttar, hafa búið til sínar skýr-
ingar á fráhvarfi langömmu og
finnst gott að þekkja nú engil á
himninum. Við munum halda áfram
að hugsa um hana og brosa til him-
ins með von um að hún sjái til okkar.
Hún var einstök og yndisleg amma.
Hildur R. Kristjánsdóttir.
Elsku amma mín.
Nú hefur þú kvatt þennan heim,
orðin níutíu og sjö ára. Þó að við
höfum ekki hist oft að undanförnu
þá hefur hugurinn mikið verið hjá
þér.
Ein af mínum fyrstu minningum
frá barnæsku er þegar þú og afi
Thomas fluttuð frá Stykkishólmi til
Reykjavíkur, þá bjugguð þið til að
byrja með heima hjá okkur á Vest-
urbrún. Ég sat oft í fanginu á afa og
las fyrir hann „Palli var einn í heim-
inum“. Það skipti engu máli þótt
bókin væri á hvolfi. Það varst þú
sem kenndir mér að spila. Vinsæl-
asta spilið var „Sæl amma“, þá hlóg-
um við mikið.
Þegar þið afi og Villi frændi flutt-
uð í Eskihlíðina fékk ég oft að gista
hjá þér, það var alltaf jafn gaman.
Þú varst svo elskuleg og góð við alla
og aldrei man ég eftir að þú hækk-
aðir róminn eða værir reið yfir ein-
hverju. Þú varst svo falleg með
hvíta hárið þitt og það var svo gott
að kyssa þig á kinnina því húðin var
svo mjúk.
Þegar pabbi og mamma fóru til
útlanda þá varst þú alltaf hjá okkur
systrunum og þá kenndir þú mér að
prjóna og hekla og ósjaldan hjálp-
aðir þú mér með heimavinnuna fyrir
handavinnutímana í skólanum, enda
fékk ég alltaf hátt fyrir handavinnu.
Elsku amma mín, ég á svo marg-
ar góðar minningar sem ég varðveiti
í brjósti mínu. Ég veit að afi Thomas
og Gunna frænka hafa tekið fagn-
andi á móti þér.
Þakka þér fyrir að vera amma
mín.
Erla Möller.
Það er af svo mörgu að taka þeg-
ar ég sest niður og rita minning-
arorð um vinkonu mína og velgjörð-
arkonu Margréti Möller.
Hún var gift Thomasi W. Möller
sem var póst- og símstöðvarstjóri í
Stykkishólmi í 42 ár. Þeim hjónum
og þeirra heimili kynntist ég strax
við komu mína í Stykkishólm fyrir
rúmum 60 árum. Þau voru í far-
arbroddi í bæjarlífinu í áratugi, mik-
ils metin í öllu, samhent og sam-
hljóma. Þær gleymast ekki
viðtökurnar sem þau hjón veittu
mér á heimili sínu.
Möller greiddi fagnandi götu
mína og útvegaði mér fæði og húsa-
skjól. Heimili þeirra stóð mér ætíð
opið og þau voru mörg sporin þang-
að þar sem reisn og alúð héldust í
hendur. Fyrstu jólin mín í Stykk-
ishólmi var ég gestur á heimili
þeirra Margrétar og Thomasar
Möller. Ég man alltaf hve þau og
börnin þeirra gátu komið mikilli
hlýju inn í hug minn og sál þar sem
ég var í fyrsta sinni á jólum fjarri
mínum ættingjum.
Margrét Möller var gæfusöm og
kærleiksrík kona. Hún var seinni
eiginkona Thomasar Möller. Fyrri
kona hans Kristín var látin, persóna
sem allir dáðu og mátu mikils. Það
var Möller mikið lán og einstakur
kostur að eignast Margréti. Hún var
sönn móðir og fyrri börnum Thom-
asar reyndist hún á þann hátt. Mar-
grét var fyrst og fremst húsmóðir á
kærleiksríku heimili. Heimili sínu
stjórnaði hún af sérstakri prýði og
umhyggju.
Stykkishólmur var Margréti
Möller afar kær. Hólmurinn átti í
henni mikil ítök. Þegar þau hjón
Margrét og Thomas kvöddu Hólm-
inn fyrir rúmum 40 árum var þeim
haldið veglegt og virðulegt samsæti
þar sem störf þeirra og styrkur voru
þökkuð með sóma. Farsæld bæjar-
ins var ríkjandi í öllum þeirra störf-
um.
Eftir lát eiginmanns síns fékk
hún að njóta ástríkis barna sinna og
fjölskyldna þeirra. Hún hélt vináttu
og tengslum við brottflutta Hólmara
í Reykjavík og heimsótti oft kæra
vini sína í Stykkishólmi.
Margrét lofaði ætíð hversu lífið
hefði reynst henni gjöfult og far-
sælt. Hún efaðist ekki um hand-
leiðslu Drottins.
Ég vil þakka Margréti Möller fyr-
ir farsæla samfylgd. Hennar hlýja
handtak geymi ég í hreinum huga.
Guð blessi hana allar stundir og veri
með henni.
Árni Helgason, Stykkishólmi.
Innilegar þakkir færum við öllum þeim, sem
auðsýndu okkur samúð og hlýhug við andlát
og útför eiginmanns míns, föður okkar og
tengdaföður,
STEINDÓRS GUÐMUNDSSONAR
frá Hvammi
í Lóni.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki hjúkr-
unardeildar HSSA á Höfn og SHS á Selfossi.
Guð blessi ykkur öll.
Steinunn Margrét Sigurðardóttir,
Sigrún Steindórsdóttir, Jóhann Páll Stefánsson,
Aðalbjörg Steindórsdóttir, Pálmi Sigurðsson,
Eyrún Steindórsdóttir, Þorkell Kolbeins,
Ragna Steindórsdóttir, Bjarni Bergþórsson,
Guðný Steindórsdóttir,
Sigurjón Steindórsson, Eyrún Axelsdóttir,
Unnsteinn Steindórsson,
Hildur Steindórsdóttir, Ólafur Þór Guðjónsson,
Ingibjörg Steindórsdóttir, Kristján Garðar Þórðarson,
Jóna Steindórsdóttir,
Katrín Steindórsdóttir, Þorleifur Olsen.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
KRISTJÁN EINARSSON,
Þórufelli 12,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
sunnudaginn 26. janúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Margrét Magnúsdóttir,
Ragnhildur Kristjánsdóttir, Hannes R. Richardsson,
Gunnar Örn Jónsson,
Kristján Már Gunnarsson,
Gísli Þór Gunnarsson,
Ólafur Gunnarsson,
Fannar Freyr Hannesson,
Richard Rafn Hannesson,
Margrét Mist Hannesdóttir.
Okkar ástkæri sonur, bróðir, barnabarn og
frændi,
RÓBERT BIRKIR VIGGÓSSON,
Heimahaga 9,
Selfossi,
sem andaðist fimmtudaginn 23. janúar, verður
jarðsunginn frá Reyniskirkju laugardaginn
1. febrúar kl. 14.00.
Kveðjuathöfn fer fram frá Hvítasunnukirkju
Fíladelfíu, Hátúni 2, fimmtudaginn 30. janúar kl. 11.00.
Þeir, sem vilja minnast hans, vinsamlega láti Samhjálp njóta þess.
Viggó Rúnar Einarsson, Elísa Berglind Adólfsdóttir,
Jón Ingi Smárason,
Lovísa Dögg Viggósdóttir, Sigurður Rúnar Kristbjörnsson,
Hlynur Freyr Viggósson,
Einar Klemensson, Hrefna Finnbogadóttir,
Eiríkur Einarsson, Stefanía Guðmundsdóttir,
Daníel Ingi Jónsson
og Viggó Rúnar Sigurðsson.
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
HILDUR KRISTÍN JAKOBSDÓTTIR,
Borgarsíðu 12,
Akureyri,
sem andaðist á Seli, hjúkrunardeild Fjórðungs-
sjúkrahússins á Akureyri, 23. janúar, verður jarð-
sungin frá Akureyrarkirkju föstudaginn 31. janúar
og hefst athöfnin kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnast
hennar, er bent á að láta Parkinson-samtökin á Íslandi eða líknarstofnanir
njóta þess.
Gunnar Valgeir Sigurðsson,
Þórdís Gunnarsdóttir,
Valur Gunnarsson, Hermína Gunnarsdóttir,
Örn Gunnarsson,
Sara Benediktsdóttir,
Ólöf Guðnadóttir,
Birgitta Maggý Valsdóttir,
Hildur Valsdóttir,
Gunnar Valsson,
Vikar Valsson,
Jóhann Sigurðarson,
Gunnar Máni Arnarson.